Το κρυμμένο χιούμορ της καθημερινότητας

Υπάρχουν κάποιες καθημερινές σκηνές που συναντάμε όλοι μας, τις οποίες αν παρατηρήσει κάποιος με μια διαφορετική διάθεση, μπορεί να προκαλέσουν γέλιο. Είναι χαρακτηριστικά στιγμιότυπα της πόλης και των κατοίκων της. Η παρατήρησή τους ίσως να αναδεικνύει παράλληλα  και κάποιες εκφάνσεις της ιδιοσυγκρασίας μας.

Στην παρακάτω καταγραφή μην περιμένετε ανέκδοτα, ούτε φάρσες, ούτε αστεία μικροατυχήματα. Είναι σοβαρές καθημερινές στιγμές που συναντάμε όλοι μας και ίσως να πρωταγωνιστούμε σε κάποιες από αυτές. Είναι αντιπροσωπευτικά μέρη βασικών πτυχών έκφρασης, της καθημερινότητάς μας. Για να αντλήσεις το χιούμορ που βρίσκεται μεταμφιεσμένο εκεί, χρειάζεσαι απόλυτη εσωτερική ηρεμία και νοητική «απομάκρυνση» από το γεγονός την ώρα που συμβαίνει, έτσι ώστε να το αντιλαμβάνεσαι σαν να το βλέπεις από μακριά. Αν τα καταφέρεις, ανακαλύπτεις ένα νέο κόσμο μέσα στον οποίο κρύβεται ο «ιθαγενής» του ανθρώπινου αυτοσαρκασμού. Πιο αυθεντικός και αναλλοίωτος από ποτέ.

«Ο νομοταγής οδηγός»: Προσπαθείς να βρεις τη διεύθυνση που έχεις το ραντεβού σου και η ώρα περνά. Μέσα στην σύγχυσή σου ανακαλύπτεις ότι έχεις μπει κατά λάθος ανάποδα σε ένα στενάκι. Εκείνη την ώρα εμφανίζεται απέναντι ένα άλλο αμάξι που έρχεται κατά πάνω σου. Κάνεις δεξιά και παρκάρεις βιαστικά γεμάτος ενοχές και περιμένεις να περάσει ο νόμιμος οδηγός. Αντανακλαστικά τον κοιτάς από το παράθυρο καθώς σε προσπερνά. Εδώ είναι η μαγική στιγμή που πρέπει να παγώσεις. Είναι η εικόνα του νόμιμου οδηγού να σε κοίτα με επικριτικό βλέμμα και αυστηρό ύφος. Μπορεί να κουνάει και το κεφάλι. Η πραγματικότητα είναι ότι σίγουρα του έχει συμβεί και του ίδιου στο παρελθόν αλλά παρ’ όλα αυτά, αντί να δείξει κατανόηση, νιώθει την ανάγκη να σε κρίνει. Είναι μια εικόνα «βασιλιάς» της υποκρισίας και ίσως μια από τις πιο αστείες φάτσες που υπάρχουν. Αξίζει να φωτογραφίζει κάποιος σκόπιμα και αιφνιδιαστικά αυτές τις φάτσες. Νομίζω ότι θα δημιουργούσε το άλμπουμ της χρόνιας.

«Το κομάντο και ο φρουρός»: Είναι καλτ χαρακτήρες τους οποίους συναντάμε όπου υπάρχουν μεγάλες ουρές. Το «κομάντο», κάνοντας χρήση άριστων καταδρομικών τεχνικών, σε ξαφνιάζει και πριν το καταλάβεις έχει πηδήξει την ουρά και βρίσκεται πρώτος ή δίπλα στον πρώτο, έτοιμος να εξυπηρετηθεί. Συνήθως τα καταφέρνει. Υπάρχουν όμως και στιγμές όπου πιάνεται στα πράσα από υποψιασμένους αγέρωχους «φρουρούς» της ουράς. Οι στιγμές που ακολουθούν είναι αθάνατες και αναλλοίωτες. Αναπόσπαστα κομμάτια πλέον του ανάγλυφου της Ελληνικής παράδοσης. Το «κομάντο» έχει έτοιμη τη δικαιολογία και αμέσως αντιδρά έντονα. Κλασικός διάλογος είναι ο εξής: «-Και ποιος είσαι εσύ; -Μία ερώτηση ήθελα να κάνω». Συνεχίζει βάζοντας τις φωνές και αποχωρεί ώσπου χάνεται ο ήχος του στο βάθος του διαδρόμου ή πηγαίνει στο τέλος της ουράς θιγμένος και σιγομουρμουρά για την επόμενη ώρα.

Αυτοί οι δύο καλτ χαρακτήρες, το «κομάντο» και ο «φρουρός», αποκαλούνται οικουμενικά ο «έξυπνος» και ο «μαλάκας». Αν παρατηρήσεις την παραπάνω σκηνή από την αρχή, καρέ-καρέ να ξεδιπλώνεται μπροστά σου, είναι ένας από τους πιο ευχάριστους τρόπους να περάσεις την ώρα σου σε κάποια ουρά.

«Το ταγκό του πεζοδρομίου»: Προχωράς αφηρημένα και βιαστικά σε ένα πεζοδρόμιο στην πόλη και ξαφνικά πέφτεις επάνω σε έναν άλλο πεζό που έρχεται από την αντίθετη πλευρά εξίσου αφηρημένος και βιαστικός. Κάνεις δεξιά να τον αφήσεις να περάσει αλλά την ίδια στιγμή κάνει το ίδιο και εκείνος (αριστερά για αυτόν). Κάνεις αριστερά, αλλά πάλι ακολουθεί και εκείνος. Άντε να συμβεί άλλη μία-δύο φορές ώσπου ο ένας από τους δύο να σταματήσει για να συνεννοηθείτε ποιος θα πάει από πού. Από αυτό το αυθόρμητο ζευγάρι, τους δύο ανθρώπους που το σύμπαν επέλεξε για να «χορέψουν» μαζί για μια στιγμή στο πεζοδρόμιο, ο ένας από τους δύο συνήθως τσαντίζεται, λες και ό,τι έχει συμβεί είναι εκούσιο. Επιταχύνει το βήμα του και φεύγει αγανακτισμένος που καθυστέρησε. Είναι τόσο αστείο όσο και ανησυχητικό. Πιο αστείο είναι αν τσαντιστούν και οι δύο. Αν ποτέ βρεθείτε σε κάποιο καφέ με θέα ένα πεζοδρόμιο με κίνηση, παρατηρήστε. Δεν θα πάρει πολύ ώρα μέχρι να γίνετε μάρτυρας μιας τέτοιας σκηνής. Μετά ίσως αναλογιστείτε αν και εσείς ασυνείδητα παίρνετε κάποια πράγματα πολύ πιο σοβαρά από ότι αξίζουν.  Σίγουρα τα σημαντικά γεγονότα μας επηρεάζουν αλλά καμιά φορά κάτι απλό και καθημερινό μπορεί επίσης να μας ξεκλειδώσει.

Οι παραπάνω τρεις καθημερινές σκηνές δεν είναι τυχαία επιλεγμένες. Είναι αντιπροσωπευτικές από τρεις βασικές κατηγορίες που καλύπτουν μεγάλο μέρος της ημέρας μας. Η πρώτη είναι μετακίνηση στους δρόμους της πόλης, η δεύτερη είναι οι συνδιαλλαγές μας σε διάφορες υπηρεσίες και η τρίτη είναι επαφή με τον συμπολίτη μας. Κάθε κατηγορία εμπεριέχει μία πλούσια γκάμα από διαφορετικά στιγμιότυπα. Κάθε τι που συμβαίνει μέσα σε αυτό το αμάλγαμα από διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες, πολιτιστικές συνήθειες και παραδοσιακά κατάλοιπα, μπορεί να σε εκνευρίσει ή να σε κάνει να χαμογελάσεις. Ευτυχώς, ένα μεγάλο μέρος, εξαρτάται από την επίδραση που μπορεί να έχει πάνω μας. Είναι αποκλειστικά θέμα επιλογής και διαφορετικής οπτικής σκοπιάς.