Απονομιμοποίηση, όχι απαγόρευση

Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το αίμα του 34χρονου Παύλου Φύσσα στο μαχαίρι του ναζί δολοφόνου του, και υψώθηκαν από παντού φωνές που ζητούν – πιο έντονα από ποτέ – να τεθεί εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή. Κάνουν τεράστιο λάθος.

Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Δένδιας ανακοίνωσε ότι θα κινηθούν οι διαδικασίες για τροποποίηση των άρθρων 187 και 195 του Ποινικού Κώδικα, ώστε να  διευρυνθούν οι ορισμοί της εγκληματικής οργάνωσης και της σύστασης εγκληματικής ομάδας. Άλλοι, πάλι, μιλούν ανοιχτά για πλήρη απαγόρευση της λειτουργίας της Χρυσής Αυγής.

Το πρόβλημα δεν είναι, βέβαια, ότι το Σύνταγμά μας δεν προβλέπει απαγόρευση πολιτικών κομμάτων. Το Σύνταγμα θα μπορούσε να αναθεωρηθεί, ειδικά σε κρίσιμες περιόδους όπως αυτή.

Το πρόβλημα δεν είναι ούτε ότι η παροχή νομικών και συνταγματικών εργαλείων για απαγόρευση της νεοναζιστικής συμμορίας μπορεί να δώσει λαβή για απαγορεύσεις άλλων κομμάτων. Αυτό θα φοβόταν, για παράδειγμα, το ΚΚΕ, καθώς σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν τεθεί εκτός νόμου τόσο ακροδεξιά, όσο και κομουνιστικά κόμματα βάσει Συντάγματος. Θα μπορούσε να υπάρχει σαφής αναφορά αποκλειστικά σε κόμματα που προάγουν το φασισμό, το ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία.

Το πρόβλημα είναι ότι η απαγόρευση μόνο να ωφελήσει μπορεί τη Χρυσή Αυγή. Αν το “σύστημα” πετάξει τους φασίστες έξω από το κοινοβουλευτικό παιχνίδι, το μόνο που θα καταφέρει είναι να ενισχύσει το δήθεν “αντισυστημικό” τους προφίλ. Ακούω, από τώρα, τον Κασιδιάρη να αγορεύει: “Η δήθεν ‘δημοκρατία’ τους αποκλείει ένα νόμιμο κόμμα που εκλέχθηκε με τις ψήφους εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων. Σε αυτή τη δημοκρατία κηρύσσουμε πόλεμο!”.

Και τότε οι ναζί θα κηρύξουν κυριολεκτικά πόλεμο. Έναν πόλεμο στον οποίο δεν θα είναι μόνοι. Τουλάχιστον ένα μέρος των ψηφοφόρων τους δεν δίνει δεκάρα για τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, ούτε καν για το πιο σπουδαίο από αυτά – το δικαίωμα στη ζωή. Αν η βία τρόμαζε τους πολίτες, εξάλλου, τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής δεν θα ανέβαιναν διαρκώς στις δημοσκοπήσεις  – θα είχαν μειωθεί πολύ πριν φτάσουμε στη δολοφονία του 34χρονου.

Οι πιο θερμόαιμοι από τους υποστηρικτές των νεοναζί δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να ενισχύσουν και έμπρακτα τα σύγχρονα Τάγματα Εφόδου, τα οποία, εξάλλου, απαλλαγμένα από τα κοινοβουλευτικά όπλα θα έχουν βρει την τέλεια αφορμή να χρησιμοποιήσουν συστηματικά πλέον τα άλλα όπλα, τα πραγματικά.

Όσο για τις δυνάμεις ασφαλείας, θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον το πώς θα εφάρμοζαν την απαγόρευση, με την Χρυσή Αυγή πρώτο κόμμα στις προτιμήσεις των αστυνομικών. Στην πράξη, η αστυνομία έχει αποδείξει ότι σε βίαια περιστατικά όπου υπάρχει εμπλοκή ακροδεξιών τραμπούκων κρατάει, στην καλύτερη περίπτωση, ουδέτερη στάση.

Ποιος, λοιπόν, θα αμυνόταν ενάντια στα σύγχρονα S.A. του Μιχαλολιάκου; Ναι, βεβαίως, ο λαός με την αντιφασιστική του δράση. Η οποία, όμως, για να είμαστε ρεαλιστές, απέναντι σε οπλισμένους δολοφόνους που θα δρουν με την ανοχή ή και τη συνέργεια της αστυνομίας δεν μπορεί να είναι και δεν θα είναι απόλυτα ειρηνική (κακώς, κατά τη γνώμη μου, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα).

Να το πούμε απλά: η απαγόρευση της Χρυσής Αυγής το μόνο που θα καταφέρει είναι να κάνει ακόμη πιο ευνοϊκές τις (ήδη λανθάνουσες) συνθήκες για το ξέσπασμα ενός πραγματικού εμφυλίου πολέμου.

Ας σταματήσουμε λοιπόν να περιμένουμε τις λύσεις από τις αμφιλεγόμενες νομοθετικές τροποποιήσεις και συνταγματικές αναθεωρήσεις. Η απάντηση κάθε δημοκράτη πολίτη στη φασιστική απειλή πρέπει να είναι έμπρακτη, στην προσωπική και κοινωνική του ζωή, στη δουλειά, στη γειτονιά, στο δρόμο. Όχι επικίνδυνες απαγορεύσεις, αλλά έμπρακτη, καθολική και ειρηνική απονομιμοποίηση της Χρυσής Αυγής.

ΥΓ. Ορισμένοι από εσάς που τώρα ζητάτε απαγόρευση, πριν λίγους μήνες σφυρίζατε αδιάφορα για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Ξέρετε πολύ καλά ότι αν το αντιρατσιστικό είχε γίνει νόμος του κράτους, οι μισοί βουλευτές της Χρυσής Αυγής θα ήταν υπόδικοι. Έχουμε καλύτερη μνήμη από όσο νομίζετε.