Γιατί δυσκολεύομαι να μη διώξω το 2014 με κλωτσιές

Το 2014 βρίσκεται στο πατάκι της πόρτας εξόδου και αποχαιρετά. Δεν ξέρω αν θέλω να το αγκαλιάσω σφιχτά ή να το διώξω με κλωτσιές. Είχε τις καλές και τις κακές του στιγμές….

Ήταν μια βίαιη χρονιά παγκοσμίως. Εντάσεις, πόλεμοι, συρράξεις (Ουκρανία, Συρία κλπ). Ήταν μια χρονιά που η Ελλάδα «κουνήθηκε» αρκετά με μεγαλύτερο κούνημα αυτό της Κεφαλονιάς. Το 2014 ήταν η χρονιά που ξεκίνησε με υποσχέσεις και ελπίδες για έξοδο από το πρόγραμμα του μνημονίου. Είναι βεβαίως και η χρονιά που τελειώνει χωρίς αυτό να έχει υλοποιηθεί!

Ήταν χρονιά ευρωεκλογών αλλά και δημοτικών – περιφερειακών εκλογών (μια που έγιναν, μια που ξεχάστηκαν). Να θυμίσω πως για το πρόβλημα των σκουπιδιών -που συνεχίζουν να μας «πνίγουν» ποικιλοτρόπως- ούτε ουσιαστική συζήτηση έγινε, ούτε βέβαια βρέθηκε κάποια λύση.

Το 2014 οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής βρέθηκαν προφυλακισμένοι, το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη έφτασε ψηλά δημοσκοπικά, η ΔΗΜΑΡ φάνηκε να κλείνει τον μικρό κύκλο της. Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητωκραυγάζει από τώρα πως είναι κυβέρνηση- και το καταπληκτικότερο όλων, ο Παπανδρέου ανακοινώνει νέο κόμμα αποτελειώνοντας το ΠΑΣΟΚ του πατέρα του!

Ήταν η χρονιά που είδαμε τον τρομοκράτη Ξηρό εκτός φυλακής να δημοσιεύει προκήρυξη video με φόντο Κολοκοτρώνη, Τσε Γκε Βάρα, Βελουχιώτη, ενώ πρόσφατα μας απασχόλησε η περίπτωση του νεαρού κρατούμενου – κακοποιού Νίκου Ρωμανού ο οποίος δικαιώθηκε έπειτα από μακρά απεργία πείνας και θα λαμβάνει εκπαιδευτικές άδειες.

Ήταν η χρονιά που το χαράτσι της ΔΕΗ έγινε ΕΝΦΙΑ, η ανεργία παρέμεινε σε πολύ υψηλά επίπεδα, οι οικοδομές πήραν ακόμα περισσότερο τον κατήφορο, η εκπαίδευση ταλαιπωρήθηκε από καταλήψεις, το σύστημα υγείας υπέφερε από έλλειψη πόρων.

Ήταν άλλη μία χρονιά που είδαμε τόσους μετανάστες να προσπαθούν να περάσουν παράνομα στην Ευρώπη μέσα από τη χώρα μας, με ανεπάρκεια υποδομών από πλευράς μας ώστε να χειριστούμε αποτελεσματικά την κατάσταση.

Ήταν, πάντως, μια καλή χρονιά για το κινέζικο επιχειρείν στην χώρα μας και μια ακόμα καλύτερη χρονιά για τον τουρισμό μας. Α, ναι! Έχουμε από το 2014 και την πλήρη στήριξη της συζύγου του Clooney για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα (τα οποία εντός του 2014 δανείστηκαν από το Βρετανικό Μουσείο στην Ρωσία και θα βρίσκονται εκεί για λίγο καιρό ακόμα!).

Το 2014 είχαμε Mundial στη Βραζιλία και συναυλία Lady Gaga στο ΟΑΚΑ. Είχαμε πολλές πορείες στο κέντρο της Αθήνας αλλά λιγότερο ξύλο και λιγότερους βανδαλισμούς. Το 2014 ανέδειξε περισσότερους θερμοκέφαλους τραμπούκους φοιτητές και μεγάλη μάζα ρατσιστών. Ανέδειξε ακόμα πολλές «κρυφές» συνομιλίες που υποκρύπτουν σκανδαλάκια, διαφθορά και σαπίλα. Βλέπε Μπαλτάκο, Χαϊκάλη.

Ήταν η χρονιά του ALPHA και του ANT1, δεδομένης της πτώσης της αυτοκρατορίας του MEGA. Ήταν η χρονιά του REAL και του Χατζηνικολάου (uα μου πεις, αφού ήταν και η χρονιά του ΣΥΡΙΖΑ… λογικό). Ήταν η χρονιά του εναλλακτικού ελληνικού τραγουδιού με νέους τραγουδοποιούς – ερμηνευτές να γεμίζουν σκηνές και πλατείες, παραμερίζοντας λίγο τους νεοσκυλάδες και κερδίζοντας μεγάλο κομμάτι της μουσικής πίτας. Ά! Ήταν επίσης η χρονιά με τους πολλούς μουσάτους άντρες με tattoo και ξυρισμένο κεφάλι.

Κατά τ’ άλλα ήταν μια χρονιά με πιτσιρίκια γεμάτα ρομάντσο, χαμόγελο, χαβαλέ, αγκαλιές, μπύρες στα πεζοδρόμια, έρωτες. Και βλέποντας τα έτσι λίγο πριν κλείσει το έτος σκέφτομαι ότι «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι μου» είναι αρκετά για να με κάνουν να χαιρετήσω το 2014 με συμπάθεια και να μην το κλωτσήσω λόγω όλων των παραπάνω. Τόσο απλά. Και του χρόνου.