Γράμμα από μια γυναίκα με εν δυνάμει γένια

Ένα ανώνυμο γράμμα μία γυναίκας «με εν δυνάμει γένια» που πρέπει να φτάσει παντού. Γιατί πολλά είπαμε για την Κοντσίτα, αλλά μείναμε στις “τρίχες”.

* Το είδα στο facebook προφίλ της Χ.Β., η οποία το είχε κοινοποιήσει από τη σελίδα ΠΤΕ – Πόρνες του Ελέους reborn from the ashes

«(Με αφορμή τις -εμετικές- συζητήσεις για την Κοντσίτα και τα γένια)

Λοιπόν, γεια σας.

Είμαι μια γυναίκα με αυτό που θα λέγαμε/τε “ορμονικό πρόβλημα” δηλαδή έχω έντονη τριχοφυία κάτω απ’ το πηγούνι μου, αρκετά έντονη ώστε να μοιάζει με γένια αν την αφήσω ελεύθερη να μεγαλώνει. Αυτό είναι κάτι το οποίο τραυλίζω για να το πω προφορικά. Πολλές φορές ντρέπομαι να κυκλοφορώ με πιασμένα μαλλιά αν είναι πολλές και μεγάλες οι τρίχες και δε μ’ αρέσει να κοιτάζομαι στον καθρέφτη γιατί σπάνια λέω ότι είμαι αρκετά όμορφη για να συγκρίνομαι με τις υπόλοιπες γυναίκες. Υποθέτω ότι αν δεν με είχαν κοροιδέψει γι’ αυτό, κι αν δε με ρωτούσαν όλοι και όλες, ακόμα κι η οικογένειά μου, γιατί έχω αυτές τις τρίχες εκεί, δε θα ένιωθα τόσο άσχημα.

Πριν πείτε ότι είναι αντιαισθητικό, σκεφτείτε λίγο παρακαλώ, πόσες γυναίκες με αυξημένη τριχοφυία ξέρετε, και πόσους άντρες με λιγότερη από τη συνηθισμένη-και μιλάω για το πρόσωπο. Ισως για πολλές γυναίκες δεν ξέρετε ότι έχουν, γιατί φροντίζουν να βγάλουν τις τρίχες με κάποιο τρόπο. Πιο συνηθισμένος είναι το λέιζερ, μια διαδικασία που πρέπει να γίνεται μια φορά κάθε δύο μήνες, με κάμποσο κόστος. Και δε βελτιώνει την κατάσταση, παρά πρέπει να υπάρχουν λεφτά για να φεύγουν οι τρίχες. Οι τρίχες οι οποίες υπάρχουν εκεί από μόνες τους, για κάποιο λόγο ο οργανισμός τις έβγαλε εκεί, είναι απ’ τις λίγες φορές που θα πω για κάτι ότι είναι φυσικό. Ανθρωποι είμαστε, έχουμε τρίχες.

Ο αδερφός μου μου είπε το καλοκαίρι πέρσι ευθέως ότι είναι άσχημες, η μητέρα μου με παρακαλούσε να πάω να κάνω λέιζερ. Δεν ήθελα να δώσω τα λεφτά μου εκεί. Δε χρειαζόταν να το κάνω, έλεγα, γιατί εγώ δεν είχα πρόβλημα με τις τρίχες. Και αναγκαζόμουν να εξηγήσω στον καθένα και στην καθεμία ότι δε θέλω να πληρώνω κάθε μήνα για αποτρίχωση, και ότι πονάω όταν τις βγάζω μία μία, και ότι με απελπίζει να τις βγάζω και να ξαναβγαίνουν συνέχεια. Επίσης, δε θέλω να πάρω φάρμακα απλά για να μην έχω τρίχες, τα φάρμακα-αντισυλληπτικά-έχουν παρενέργειες και απλά θα επιβαρύνουν τον οργανισμό μου. Έπρεπε να απολογηθώ για το γιατί δεν κάνω μια παρέμβαση στο σώμα μου, την οποία αξίωναν οι άλλ@ και εγώ την είχα αφήσει πίσω. Χωρίς λόγο, στ@ν κάθε που μπορούσε να με ρωτήσει γιατί δεν είμαι κανονική. Γιατί έχω τρίχες.

Κι αφού κουράστηκα πολύ, και έκλαψα κάμποσο, άρχισα να σκέφτομαι ότι όντως δεν είναι ωραίο, άρα δεν είμα όμορφη, άρα γεννήθηκα με πρόβλημα, και όλ@ θα με κοιτάνε περίεργα. Και κατρακύλα, κάπως έτσι άρχισα πάλι να βγάζω τις τρίχες, μία μία με τσιμπιδάκι, και να πονάω, και να μισώ λίγο τον εαυτό μου γιατί πουλιέμαι στα πρότυπα ομορφιάς έτσι. Η κοπέλα μου στεναχωριέται όταν τις βγάζω, μου λέει ότι είναι ωραίες, και ότι δεν πρέπει να πονάω. Και ξέρω ότι άρεζα σε άτομα ανεξάρτητα απ’ τις τρίχες. Ξέρω ότι θα αρέσω και σε άλλα άτομα, μαζί με τις τρίχες μου. Αλλά δεν ξέρω αν θα μπορώ να το πιστεύω αυτό ακόμα αν σταματήσω να τις βγάζω και αρχίσω να έχω γένια. Δεν ξέρω πόσα χρόνια πάλι θα μου πάρει να με αγαπήσω και να μη φοβάμαι τι προσβλητικό θα μου πουν. Γιατί είναι προσβλητικό να σου λένε κατάμουτρα πώς είσαι έτσι και γιατί δεν κάνεις αποτρίχωση. Είναι άδικο να έχουν δικαίωμα να σε ανακρίνουν για την εμφάνισή σου.

Δεν προσπάθησα ποτέ να κάνω κάποι@ να λατρέψει τις τρίχες, απλά να σκεφτεί ότι είναι επιλογή αν θα τις βγάλουμε ή όχι. Με λύπη παραδέχομαι ότι πολλ@ θεωρούν  ότι είμαι απλά εκκεντρική ή ότι επειδή είμαι λεσβία δεν προσέχω την εμφάνισή μου και δεν θέλω να είμαι “γυναίκα” και “θηλυκή”. Μέγα λάθος, αλλά δε μπορώ να τ@ς το εξηγήσω αρκετά καλά, ή τουλάχιστον ελπίζω να το καταλάβουν από την όλη μου συνείδηση και συμπεριφορά. Νιώθω γυναίκα, είμαι cis γυναίκα, μου αρέσουν οι γυναίκες, και έχω εν δυνάμει γένια. Τα οποία κάποτε θα αφήσω να μεγαλώσουν, και ελπίζω να μη φοβάμαι την κοινωνία ακόμα.

Και υπάρχουν κι άλλες, γυναίκες με τρίχες, γένια, μουστάκια, ενωμένα φρύδια, γυναίκες με τρίχες στο στήθος, γυναίκες με αρχίδια και γυναίκες χωρίς στήθος ή με στήθος, ή με ό,τι. Και μπορούν να είναι πανέμορφες, διάσημες, να κάνουν σεξ. Δεν είναι πεταμένες επειδή δεν ακολουθούν το κανονιστικό πρότυπο. Δε σας ζητάω να ερωτευτείτε μια γυναίκα με γενειάδα και μονόφρυδο, αλλά εξογίζομαι με κάθε έκφραση μίσους και αποτροπιασμού προς κάτι άλλο από αυτό που περιμένετε.

Φιλικά, ή και όχι.»