Η ασύμμετρη αναμέτρηση

Ο Πούτιν δεν παραιτείται του στόχου του για διεύρυνση της Ευρασιατικής Ένωσης και πλέον στοχεύει στη Γεωργία.

Ο Πρόεδρος Πούτιν αποφοίτησε επιτυχώς από την σχολή της KGB, παίζει πολύ καλό σκάκι και όπως απέδειξε με την καριέρα του έχει υψηλές ικανότητες στρατηγικής σκέψης.

Η κυρία απαίτηση από καλούς στρατηγικούς παίκτες είναι να μπορούν να σκεφτούν και να δράσουν εκτός πλαισίου και ασύμμετρα. Οι ΗΠΑ τον έχουν εμπλέξει σε μια αναμέτρηση όπου οι κινήσεις του είναι ουσιαστικά κατ’ ανάγκη αμυντικές και αναμενόμενες, όπου δεν έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων και όπου υφίσταται φθορά ακόμη και όταν κερδίζει.

Έτσι, είναι βέβαιο ότι δεν θα απεμπλακεί εύκολα από την Ουκρανική αναμέτρηση, όπου οι ΗΠΑ με εξαίρετη στρατηγική ουσιαστικά τον έχουν εμπλέξει σε διαμάχη με την Ευρώπη, ενώ οι ίδιες δεν υφίσταται καμία φθορά.

Όλη την φθορά εκτός Ρωσίας την υφίσταται η Ευρώπη, η οποία βλέπει τις εξαγωγές της στην Ρωσία να μηδενίζονται, τις κυρώσεις της να την ζημιώνουν, την ανεργία να αυξάνει και το βάρος των αυξημένων αμυντικών δαπανών να αποτυπώνεται στους προϋπολογισμούς των κρατών μελών της.

Η Ρωσία όμως θεωρεί ότι οι Ευρωπαίοι θα υπακούσουν στις ΗΠΑ γιατί την τελική πυρηνική ομπρέλα προστασίας την κρατά η Αμερική και δεν περιμένει ουσιαστική αλλαγή στάσης για την Ουκρανία.

Όμως η σύγκρουση Ρωσίας – ΗΠΑ γίνεται για συγκεκριμένους λόγους. Ο Πούτιν με την Ευρασιατική Ένωση προσπαθεί να δημιουργήσει ένα σύγχρονο πολυεθνικό σχήμα το οποίο θα μοιάζει με μια μικρότερη Σοβιετική Ένωση αλλά με έμφαση στην οικονομία, εξασφαλίζοντας όμως, όπως και στην Σοβιετική Ένωση την πρωτοκαθεδρία της Ρωσίας.

Η Χίλαρυ Κλίντον ήταν σαφής το 2012: «Τον ξέρουμε τον στόχο και προσπαθούμε να βρούμε τρόπους να τον καθυστερήσουμε ή να τον ακυρώσουμε.»

Η ένταξη της Ουκρανίας στην Ευρασιατική Ένωση απετράπη με την δράση της Δύσης. Όμως ο Πούτιν δεν παραιτείται του στόχου του. Ενέταξε την Αρμενία, την πλέον ασήμαντη χώρα του Καυκάσου, έχει έρθει σε συνεννόηση ουδετεροποίησης του Αζερμπαϊτζάν και τώρα στοχεύει την Γεωργία.

Στις 18 Μαρτίου, σε μία τελετή στην Μόσχα, υπέγραψε μία συνθήκη με την Νότια Οσσετία που ουσιαστικά την εντάσσει στην Ρωσία. Υπενθυμίζεται ότι η άλλη αποσχισθείσα περιοχή της Γεωργίας, η Αμπχαζία συνορεύει επίσης με την Ρωσία και ουσιαστικά ελέγχεται και αυτή από τους Ρώσους.

Οι Γεωργιανοί γνωρίζουν ότι δεν πρέπει να αιτιώνται κανέναν άλλο από τον εαυτό τους γιατί οι ίδιοι, ανοήτως, ακούγοντας τις δυτικές παραινέσεις όταν της κυβέρνησης στην Γεωργία ηγείτο ο Σακασβίλι, επιτέθηκαν στην Νότια Οσσετία την οποία υπεράσπιζε η Ρωσία. Το αποτέλεσμα ήταν γνωστό εκ των προτέρων και καμία δυτική χώρα δεν έκανε τίποτε για να βοηθήσει την Γεωργία πέραν της ρητορικής. Οι Γεωργιανοί έχουν κατανοήσει ότι το όνειρο της Δύσης είναι μακρινό ενώ ο εφιάλτης της Ρωσίας είναι δίπλα τους.

Απόπειρες για κινήματα τύπου Μαϊντάν απέτυχαν λόγω μη προσέλευσης και οι Γεωργιανοί διερωτώνται ποιό θα είναι το μέλλον τους μέσα σε αυτήν την χρεοκοπημένη χώρα χωρίς μέλλον. Με πολύ τέχνη, αυτό έχουν αρχίσει να εκμεταλλεύονται οι Ρώσοι, επιδιώκοντας τώρα, αφού πήραν την Νότια Οσσετία να κάνουν μια ειρηνική και χαμηλών τόνων προσέγγιση με την υπόλοιπη Γεωργία.

Η Αμερική δεν θα διστάσει να εφαρμόσει την μέθοδο Μπρεζίνσκι που εφάρμοσε στην Ουκρανία, όμως οι Ρώσοι προσπαθούν να αποφύγουν την παγίδα αυτή, οι Ευρωπαίοι δεν έχουν τα συμφέροντα που είχαν στην Ουκρανία και ο γεωργιανός λαός είναι κουρασμένος.

Για τους λόγους αυτούς οι Ρώσοι προσπαθούν να προσεγγίσουν την Γεωργία ήρεμα. Δεδομένου ότι ο παρών πρωθυπουργός είναι φιλοδυτικός, οι Ρώσοι εργάζονται με τους ρεαλιστές στην κυβέρνηση του για να τον υπονομεύσουν . Ταυτόχρονα ο Πούτιν σε μια επίδειξη καλής θέλησης δηλώνει ότι θα επιτρέψει πάλι την ελεύθερη εισαγωγή γεωργιανών προϊόντων στην Ρωσία και είναι έτοιμος να δεχθεί υψηλόβαθμους Γεωργιανούς στην Μόσχα για συνομιλίες.

Υπάρχει ακόμη ένα δέλεαρ: το τεράστιο εμπόριο που μπορεί να περάσει από την Γεωργία προς την Ρωσία και αντίστροφα, προερχόμενο από το Ιράν, το Πακιστάν και την Ινδία, μέσω Αρμενίας.

Ταυτόχρονα η ενεργοποίηση της οδικής σύνδεσης Ρωσίας – Τουρκίας μέσω Γεωργίας είναι πολύ ωφέλιμη για την τελευταία. Ταυτόχρονα συζητείται ο σιδηροδρομικός διάδρομος Βορρά – Νότου με όλες αυτές τις χώρες μέσω Γεωργίας.

Η Γεωργία είναι πολύ φτωχή για να αγνοήσει αυτές τις δυνατότητες. Η Ρωσία θα κάνει κάθε δυνατή προσέγγιση για να αποτρέψει μια ακόμη σύγκρουση τύπου Ουκρανίας στον Καύκασο. Οι Ρώσοι έβαλαν υψηλόβαθμα διπλωματικά στελέχη να μιλήσουν για την δυνατότητα και την αναγκαιότητα ρώσο – γεωργιανής προσέγγισης.

Ακόμη και τον Καθολικό Πατριάρχη Γεωργίας έπεισαν οι Ρώσοι να μιλήσει για την ανάγκη προσέγγισης των δύο χωρών. Η Γεωργία έχει προχωρήσει αρκετά προς την Μόσχα. Πολλοί φιλοδυτικοί υπουργοί της γεωργιανής κυβέρνησης παραιτήθηκαν. Ο πρώην πρωθυπουργός Σακασβίλι είναι καταζητούμενος στην Τιφλίδα, ο νυν πρωθυπουργός παραδέχθηκε τα λάθη της Γεωργίας έναντι της Ρωσίας. Το γειτονικό Αζερμπαϊτζάν συνεργάζεται με την Ρωσία για την ασφάλεια της περιοχής γιατί γνωρίζει τις δυνατότητες της Ρωσίας να το βλάψει αν θέλει, όπως έχει κάνει στο παρελθόν.

Η Γεωργία αλλά και η Δύση επίσης γνωρίζουν ότι οι πολύτιμοι τεράστιοι αγωγοί πετρελαίου και αερίου, που μεταφέρουν τον πλούτο των υδρογονανθράκων της Κασπίας, απέχουν μόνο δέκα χιλιόμετρα από την Ρωσία τώρα που η Νότια Οσσετία είναι Ρωσική. Η διακοπή λειτουργίας του θα βλάψει μόνο τις μεγάλες δυτικές πετρελαϊκές εταιρίες την Γεωργία και το Αζερμπαϊτζάν και καθόλου την Ρωσία.

Διακυβεύονται πολλά συμφέροντα. Η ρωσική πρόταση για προσέγγιση έχει λογική και μπορεί να πετύχει. Εξαρτάται βέβαια και από τις προθέσεις των ΗΠΑ.

* Περισσότερα άρθρα στο www.kassandros.gr