Η πρόκληση ακούει στο όνομα Lars Von Trier

Tο “Nymphomaniac“, το τελευταίο έργο του Lars Von Trier, έχει προκαλέσει σάλο με τις πορνογραφικές σκηνές του πριν ακόμα καλά-καλά το δούμε στους κινηματογράφους. Σκόπιμα προκλητικές, παρατραβηγμένες από κάποιο σημείο ή όχι; Το thefrog.gr θυμάται τις σημαντικότερες ταινίες του Δανού σκηνοθέτη που προκάλεσαν με την ακρότητά τους.

«Μια ταινία θα πρέπει να είναι σαν μια πέτρα στο παπούτσι σου»

O Lars Von Trier είναι ομολογουμένως ένας από τους πιο ιδιοφυείς και χαρισματικούς σκηνοθέτες των τελευταίων δεκαετιών.  Οι περισσότερες από τις ταινίες του – όπως Χορεύοντας στο σκοτάδι, Δαμάζοντας τα κύματα, Dogville, Αντίχριστος–  είναι κινηματογραφικά διαμάντια που έχουν χαράξει για πάντα το συνειδητό και υποσυνείδητο μας. Πολλές φορές μάλιστα κάποιες από αυτές έχουν ταράξει τα ήρεμα μας βράδια, κάποιες άλλες πάλι δεν έχουμε τολμήσει να τις δούμε ακόμα.

Ο Trier άλλωστε – όπως έχει δηλώσει- δεν κάνει κινηματογράφο για να διασκεδάζει το κοινό, αλλά για να το κάνει να σκέφτεται. Αν και στις τελευταίες του ταινίες φαίνεται ότι έχει περισσότερο βαλθεί να προκαλέσει την ψευτοηθική του κοινού και των σημερινών κοινωνιών μας.

Ο σκηνοθέτης που χαρακτηρίστηκε «persona non grata» στο Φεστιβάλ των Καννών- όταν άρχισε να πετάει φιλοναζιστικά σχόλια- έχει προκαλέσει ουκ ολίγες φορές, με τις δηλώσεις του, με τον τρόπου που επιλέγει να δουλεύει και με την ίδια την δουλειά του. Μάλιστα η τελευταία του δουλειά, το Nymphomaniac, έχει προκαλέσει τόσο σάλο με τις πορνογραφικές σκηνές του, που έχουν γραφτεί δεκάδες σχόλια πριν ακόμα καλά-καλά τη δούμε στους κινηματογράφους.

Σκόπιμα προκλητικές, παρατραβηγμένες από κάποιο σημείο ή όχι; Το thefrog.gr θυμάται τις σημαντικότερες ταινίες που προκάλεσαν για την ακρότητα σε ορισμένες σκηνές ή στον τρόπο με τον οποίο τις γύρισε ο Trier .

Ηλίθιοι (1998)

Η ταινία Ηλίθιοι ξεσηκώνει σάλο διαμαρτυριών για το προκλητικό, πολιτικά ανορθόδοξο περιεχόμενό της: ακραίες ερωτικές σκηνές, όπως αυτή με το ομαδικό όργιο, ή αυτή όπου ένας από τους πρωταγωνιστές τελειώνει στο μπάνιο, και με αποκορύφωμα την σκηνή πραγματικού σεξ ανάμεσα σε δύο εραστές τα πρόσωπα των οποίων δεν φαίνονται. Όλα αυτά φυσικά ήταν αρκετά για να προκαλέσουν πολλά σχόλια, αλλά όχι για να εμποδίσουν την ταινία να προταθεί για το Χρυσό Φοίνικα.

Είναι η δεύτερη παραγωγή που γυρίστηκε σύμφωνα με το «Δόγμα 95», το οποίο αποτελεί ένα καλλιτεχνικό μανιφέστο-αντίδραση στην κουλτούρα του Χόλυγουντ. Το φιλμ ακολουθεί μία παρέα αστών που εγκαθίσταται σε μια συνοικία πλουσίων της Κοπεγχάγης και αρχίζει να συμπεριφέρεται όπως τα άτομα με νοητική υστέρηση. Οι «ηλίθιοι», αστοί και τακτοποιημένοι οικονομικά όπως αποδεικνύεται στην πορεία, μπορούν να υποκρίνονται και να απελευθερώνονται μόνο μέσα από τη σιγουριά της ομάδας. Στον προσωπικό τους μικρόκοσμο οι πειραματισμοί καταρρέουν και μόνο η Κάρεν, που κουβαλάει το βαρύ φορτίο ενός θανάτου, θα «αγιοποιηθεί», αντλώντας κουράγιο από τον πόνο.

Αντίχριστος (2009)

«Παρανοϊκό, σοκαριστικό, διεστραμμένο αριστούργημα» – έτσι χαρακτήρισαν πολλοί κριτικοί την ταινία του Trier Αντίχριστος, ενώ άλλοι ως το μανιφέστο του μισογυνισμού, αηδιαστικό, προκλητικό και αντιχριστιανικό. Στον πρόλογο του έργου βλέπουμε ένα μικρό παιδί να βγαίνει από το κρεβάτι του την ίδια ώρα που το ζευγάρι κάνει έρωτα, να σκαρφαλώνει στο περβάζι και να πηδάει στο κενό. Η μητέρα, για να ξεπεράσει το θάνατο του μωρού της θα καταφύγει  μαζί με τον σύντροφό της στην δική τους Εδέμ. Η ιστορία παραπέμπει, σύμφωνα με πολλούς, σε αυτή των πρωτόπλαστων, σε αναλύσεις για την φύση, την γυναίκα, το χάος.

Οι απόψεις διίστανται και το φιλμ διχάζει, προκαλεί όσο καμία άλλη ταινία του Trier. Σκηνές ωμού σεξ, αυτοκαταστροφής με αποκορύφωμα την σκηνή που στοίχειωσε πολλούς θεατές, όπου η πρωταγωνίστρια «αποκηρύσσει» την σεξουαλική απόλαυση κάνοντας στον εαυτό της κλειτοριδεκτομή.

Nymphomaniac (2013)

Σχεδόν πορνογραφική έχει χαρακτηριστεί ήδη από το τρέιλερ η νέα ταινία του Trier, που αναμένεται σε λίγο καιρό στους κινηματογράφους. Το Nymphomaniac εξιστορεί σε κεφάλαια την ζωή μιας νυμφομανούς (την ενσαρκώνει η Σαρλότ Γκενσμπούρ), τα οποία η ίδια εξομολογείται σε έναν εργένη με το όνομα Σέλιγκμαν (Στέλαν Σκάρσγκαρντ).

Οι σκηνές του trailer είναι άκρως προκλητικές με τους πρωταγωνιστές να επιδίδονται σε ωμό σεξ και ερωτικές σκηνές που τα δείχνουν όλα και “φέρνουν” σε πορνό υλικό.

Μάλιστα η λογοκρισία άρχισε από το… “προσεχώς” με το Youtube να ρίχνει μαύρο στο δεύτερο τρέιλερ που περιείχε σκηνή στοματικού σεξ. Οι αντιδράσεις του κοινού αναμένονται να είναι ποικίλες, πάντως η ταινία θα μείνει στην ιστορία ως το πιο προκλητικό φιλμ των τελευταίων δεκαετιών.

Χορεύοντας στο Σκοτάδι (2000)

Η καταπληκτική αυτή ταινία με πρωταγωνίστρια την τραγουδίστρια Bjork κέρδισε εκείνη την χρονιά των Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών.

Η Σέλμα, μια σχεδόν τυφλή Τσέχα μετανάστρια στις ΗΠΑ του 1964, συγκεντρώνει χρήματα για να χειρουργηθεί το παιδί της που πάσχει από την ίδια πάθηση. Όταν, όμως, ένας γείτονας κλέψει τις οικονομίες της, η αντίδρασή της θα οδηγήσει σε τραγικές εξελίξεις.

Αν και η ταινία δεν είχε καθόλου προκλητικές, ακραίες ερωτικές ή άλλου περιεχομένου σκηνές, ένα μικρό σάλο τον προκάλεσε καθώς Bjork και Trier δεν είχαν και την καλύτερη σχέση κατά την διάρκεια των γυρισμάτων αλλά και μετά. Μάλιστα και οι δύο είχαν επιδοθεί σε υποτιμητικά σχόλια ενώ η Bjork μίλησε έμμεσα κατηγορώντας τον σκηνοθέτη για μισογυνισμό λέγοντας: «δουλεύει με γυναίκες ώστε να τις μισεί και να τις καταστρέφει κατά την διάρκεια των γυρισμάτων και μετά να κρύβει τα αποδεικτικά στοιχεία». Πολλοί άλλοι έχουν υποστηρίξει ότι ο Trier δεν συμπεριφέρεται και με τον καλύτερο τρόπο στου ηθοποιούς του εξωθώντας στα άκρα σωματικά και ψυχικά για να πάρει το αποτέλεσμα που θέλει.