Η Ρώμη στην μικρή μας οθόνη

Μπορεί να είμαστε με τους Γαλάτες, αλλά η αλήθεια είναι ότι τελευταία αγαπήσαμε ιδιαίτερα τους Ρωμαίους μέσα από τις ξένες σειρές που καταπιάστηκαν – η καθεμία με τον τρόπο της- με σημαντικές περιόδους της ρωμαϊκής ιστορίας.

Ο Βάτραχος παρουσιάζει τις καλύτερες από αυτές τις σειρές που κατάφεραν να μας καθηλώσουν στον καναπέ του σπιτιού μας για αρκετές σεζόν. Πάλι καλά που δεν μας έκαναν να ξαναρχίσουμε τα Λατινικά.

Σπάρτακος (2010-2013)

Δολοπλοκίες, σεξ, μάχες και αίμα -πολύ αίμα- ήταν τα βασικά συστατικά της σειράς Σπάρτακος, που μας καθήλωσε πραγματικά για τρεις σεζόν. Η σειρά ακολουθεί την ιστορική μορφή του Σπάρτακου, του μονομάχου που κατάφερε να ξεσηκώσει ένα μεγάλο αριθμό σκλάβων ενάντια στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, και μάλιστα σε μια περίοδο όπου αυτή ήταν αήττητη. Το γεγονός ότι ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε για τον πραγματικό Σπάρτακο έδωσε την ευκαιρία στους σκηνοθέτες να πλάσουν με την φαντασία τους πολλά κομμάτια από την ζωή του.

Παρόλα αυτά το σενάριο φαίνεται αρκετά ρεαλιστικό, ενώ σε γενικές γραμμές η σειρά είναι πιστή στα ιστορικά γεγονότα – εκτός από την εμφάνιση του Ιούλιου Καίσαρα νεαρού και με σαδομαζοχιστικές τάσεις (!). Αρχικά, το αίμα και κάποια εφέ ίσως φανούν υπερβολικά. Αργότερα το μάτι συνηθίζει, εξάλλου γίνεται σκόπιμα.

Φωτογραφία, σκηνικά, διάλογοι, μουσική, καστ: όλα εξαιρετικά, ενώ το μεγάλου ατού της σειράς είναι το σενάριο που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό κάθε φορά, μιας και οι δολοπλοκίες έρχονται από κει που δεν το περιμένεις, ενώ οι σκηνοθέτες δεν διστάζουν να σκοτώνουν βασικούς χαρακτήρες κάθε τρεις και λίγο.

Ένα μείον είναι ότι ο πρωταγωνιστής της πρώτης σεζόν, Andy Whitfield, πέθανε ένα χρόνο μετά αναγκάζοντας την παραγωγή να τον αντικαταστήσει με ένα επίσης πολύ ωραίο ηθοποιό, τον Liam McIntyre, αλλά όχι καλύτερο από τον πρώτο. Μερικοί ακόμη χαρακτήρες αλλάζουν και αυτό απογοητεύει στην αρχή της δεύτερης σεζόν. Κατά τ’άλλα ζήτω ο Σπάρτακος, ζήτω και η επανάσταση.

Ρώμη (2005-2007)

Πολυβραβευμένη και με μεγάλα ποσοστά τηλεθέασης, η σειρά Ρώμη κινείται στο ίδιο μοτίβο: αίμα, όργια και δολοπλοκίες. Αυτή τη φορά πρωταγωνιστές στην ιστορία είναι δυο απλοί στρατιώτες, ο Lucius Vorenus και ο Tito Pullo, υπαρκτά πρόσωπα που -για τις ανάγκες της σειράς- τυχαίνει να είναι παρόντες στα μεγαλύτερα ιστορικά γεγονότα. Η πρώτη σεζόν αρχίζει από την επιστροφή του Ιούλιου Καίσαρα μετά την στρατιωτική επιτυχία του εναντίον των Γαλατικών φυλών και τελειώνει με την δολοφονία του, ενώ η δεύτερη σεζόν ακολουθεί την άνοδο του Αύγουστου, γνωστού και ως Γάιου Οκτάβιου.

Χωρίς πολλά εφέ και με πολύ καλά σκηνικά η Ρώμη πραγματικά αναβιώνει στην μικρή οθόνη. Μερικοί από τους χαρακτήρες της σειράς ήταν εξαιρετικοί ενώ τα ιστορικά γεγονότα δεν διαστρεβλώνονταν. Πάρα την μεγάλη επιτυχία που σημείωσε η σειρά, ολοκληρώθηκε σε δύο μόλις σεζόν – πραγματικά κρίμα.

Εγώ ο Κλαύδιος (1976)

Ήταν από τις πιο επιτυχημένες δραματικές σειρές, βασισμένη στα ομώνυμα βιβλία του Robert Graves. Έκανε μεγάλη επιτυχία στην τηλεόραση και απέσπασε πολλά βραβεία. Η ερμηνεία του Sir Derek Jacobi είναι πραγματικά εξαιρετική, ενώ και το υπόλοιπο καστ έχει πολλά και δυνατά ονόματα. Σε αντίθεση με τις παραπάνω σειρές και ενώ ακόμη και τότε υπήρχε η δυνατότητα, ο σκηνοθέτης επιλέγει να δώσει έμφαση στους χαρακτήρες και στην πλοκή και όχι στα εφέ, το αίμα και τα όργια.

Παρά τα 35 χρόνια που έχουν περάσει, παραμένει μια σειρά 11 ωρών που βλέπεται όχι μόνο ευχάριστα αλλά ανταγωνίζεται επάξια τις σημερινές παραγωγές.

Roman Mysteries (2007-2008)

Ήταν η πιο ακριβή Βρετανική παραγωγή για παιδική σειρά, με κόστος πάνω από ένα εκατομμύριο λίρες ανά ώρα, και γυριζόταν για ένα χρόνο, από το 2006 έως το 2007. Η ιστορία βασίζεται στα μυθιστορήματα της Caroline Lawrence, 17 στον αριθμό παρακαλώ. Είναι η περιπέτεια τεσσάρων παιδιών, της Ρωμαίας Φλάβιας, της αφρικανής σκλάβας Νάμπια, του Εβραίου Τζόναθαν και του κλέφτη Λούπους. Η σειρά έκανε μεγάλη επιτυχία στις μικρές ηλικίες, όμως βλέπεται άνετα και από ενήλικους.

Οι κριτικές, επίσης, ήταν διθυραμβικές όχι μόνο για την ποιότητα, αλλά και για το πώς η ιστορία αυτή μυθοπλασίας μάθαινε στα παιδιά σημαντικά ιστορικά γεγονότα της εποχής.