Η Τουρκία και οι άλλοι: φιμώνοντας το Διαδίκτυο

Ο Ταγίπ Ερντογάν απαγόρευσε τη χρήση του Twitter στην Τουρκία και η γειτονική χώρα μπήκε στον μακρύ κατάλογο των χωρών που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο «φιμώνουν» την ελευθερία της έκφρασης στο Διαδίκτυο.

Σε μία επίδειξη ισχύος, ο Ταγίπ Ερντογάν δεν δίστασε να πραγματοποιήσει τις απειλές που είχε εξαπολύσει για μπλοκάρισμα του Twitter. Η πρόσβαση στο δημοφιλές μέσο κοινωνικής δικτύωσης είναι πλέον αδύνατη για τους γείτονές μας.

Το Twitter έπαιξε τεράστιο ρόλο στην επικοινωνία των διαδηλωτών στο πάρκο Gezi, ενώ τον τελευταίο καιρό έχουν διαρρεύσει μέσω αυτού ηχογραφημένες συνομιλίες που «καίνε» τόσο τον τούρκο πρωθυπουργό όσο και συγγενικά πρόσωπα και συνεργάτες του. Έτσι, υπό τη σκιά των σκανδάλων, ο Ερντογάν θέλησε να δείξει την αυταρχικότητά του και τη δύναμη που έχει να φιμώνει οποιαδήποτε φωνή του πάει κόντρα.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Τούρκος πρωθυπουργός απείλησε να μπλοκάρει το Twitter, καθώς τον Ιούνιο του 2013, κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων που ξεκίνησαν από το πάρκο Gezi, είχε αποκαλέσει το δημοφιλές μέσο κοινωνικής δικτύωσης «μπελά» λόγω της εκτεταμένης χρήσης του από τους διαδηλωτές.

Η Τουρκία φυσικά δεν είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που έχει απαγορέψει συγκεκριμένα site και «φιλτράρει» το υλικό στο οποίο έχουν πρόσβαση οι πολίτες της. Ο Βάτραχος ταξιδεύει στα κράτη που ελέγχουν τις online δραστηριότητες των πολιτών και έχουν βάλει συγκεκριμένους φραγμούς, περιορίζοντας σημαντικά την ελεύθερη επικοινωνία και δραστηριότητα στο διαδίκτυο.

Κίνα

Ο έλεγχος του διαδικτύου και η λογοκρισία που ασκείται από την κυβέρνηση της Κίνας, αποτελεί ίσως έναν από τους ευρύτερους και αποτελεσματικότερους μηχανισμούς ελέγχου στον κόσμο. Οι κινεζικές αρχές δεν έχουν μόνο τη δυνατότητα να φιλτράρουν και να μπλοκάρουν το διαδικτυακό περιεχόμενο αλλά ελέγχουν ακόμα και την πρόσβαση των χρηστών στο Ίντερνετ. Τα αποτελέσματα των μηχανών αναζήτησης φιλτράρονται τόσο ώστε πολλές φορές να μην εμφανίζει κανένα αποτέλεσμα για συγκεκριμένα θέματα, όπως για παράδειγμα για την «Αραβική Άνοιξη».

Τα social media όπως το Facebook και το Twitter έχουν μπλοκαριστεί ήδη από το 2009, αφού η κυβέρνηση φοβάται ότι μέσα από τη χρήση τους μπορούν να οργανωθούν διάφοροι ακτιβιστές εναντίον της ακολουθούμενης πολιτικής. Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, η Κίνα εκτός από τον μεγαλύτερο αριθμό φυλακισμένων δημοσιογράφων, έχει και τον μεγαλύτερο αριθμό αντιφρονούντων του διαδικτύου.

Σαουδική Αραβία

Μία από τις μεγαλύτερες μουσουλμανικές χώρες, έχει τον πλήρη έλεγχο του διαδικτύου καθώς οποιαδήποτε on-line πληροφορία φιλτράρεται από ειδικό πρόγραμμα. Από το 2006 η Επιτροπή Επικοινωνιών και Τεχνολογίας της Πληροφορίας ελέγχει το περιεχόμενο του Ίντερνετ πριν φτάσει στους χρήστες της χώρας. Εκτός από το φιλτράρισμα του περιεχομένου, γίνεται και μπλοκάρισμα ενός αριθμού ιστοσελίδων που θεωρείται ότι περιέχουν είτε «ανήθικο» περιεχόμενο (πορνογραφικό, προώθηση LGBT δικαιωμάτων) είτε προωθούν την σιίτικη ιδεολογία, είτε κάνουν κριτική στην κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας.

Ανάμεσα στα site που έχουν μπλοκαριστεί είναι η Wikipedia και το Google Translate, τα οποία χρησιμοποιούνταν από τους χρήστες για να μπορέσουν να μεταφράσουν πληροφορίες και να υπερβούν έτσι τα φίλτρα που έμπαιναν από την κυβέρνηση. Από το 2011 μάλιστα έχει ουσιαστικά καταργηθεί η ελεύθερη πολιτική έκφραση και η ελευθερία του Τύπου, καθώς όλες οι ηλεκτρονικές εφημερίδες αλλά και τα blogs πρέπει να παίρνουν άδεια λειτουργίας από το υπουργείο Πολιτισμού και Πληροφορίας πριν βγουν στον ιντερνετικό «αέρα».

Ιράν

Η χρήση του διαδικτύου στο Ιράν αρχικά ήταν ελεύθερη, χωρίς σημαντικούς περιορισμούς. Από το 2005 όμως, ο τότε πρόεδρος της χώρας Mahmoud Ahmadinejad αύξησε τον έλεγχο μέσα από το φιλτράρισμα αλλά και το μπλοκάρισμα ιστοσελίδων, ειδικά αγγλόφωνων μέσων και δικτύων όπως οι New York Times και το Facebook. Άλλο ένα μέτρο, για να περιοριστεί μάλλον – αφού δεν δόθηκε ποτέ συγκεκριμένη εξήγηση – η διείσδυση των δυτικών ψυχαγωγικών μέσων, όπως είναι οι ταινίες και η μουσική, ήταν ο περιορισμός της ταχύτητας «κατεβάσματος» στα 128kbps.

Το 2006 και το 2010 η ΜΚΟ Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα (Reporters Without Borders) κατέταξε το Ιράν στη λίστα με τις χώρες που θεωρούνται «εχθροί του διαδικτύου» (Enemies of the Internet) λόγω της λογοκρισίας που ασκούν στη χρήση του.

Βόρεια Κορέα

Η πρόσβαση στο διαδίκτυο στη Βόρεια Κορέα γίνεται μόνο κατόπιν ειδικής εξουσιοδότησης και χρησιμοποιείται σχεδόν αποκλειστικά για κυβερνητικούς σκοπούς. Δηλαδή, παρέχεται κυρίως σε μέλη της κυβέρνησης και υψηλόβαθμα στελέχη του κόμματος. Οι πολίτες περιορίζονται στη χρήση ενός δωρεάν τοπικού δικτύου με το όνομα Kwangmyong, το οποίο προσφέρει περιορισμένη πρόσβαση στο παγκόσμιο διαδίκτυο.

Εννοείται ότι η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης δεν υφίσταται καν στη χώρα. Τα sites που υπάρχουν υπολογίζονται γύρω στα 30. Ανάμεσά τους και η ιστοσελίδα του κυβερνώντος κόμματος, η οποία είναι αθέατη στον υπόλοιπο πλανήτη.