Οι άνθρωποι που δεν πρέπει να συναντάς το πρωί

Υπάρχουν αυτοί που ξυπνάνε νωρίς το πρωί και αισθάνονται φρέσκοι, γεμάτοι ενέργεια και έτοιμοι να ευχαριστηθούν την ημέρα τους. Και υπάρχουμε και εμείς οι φυσιολογικοί, που υποφέρουμε. Αν ανήκεις στη δεύτερη κατηγορία, φίλε αναγνώστη, θα έχεις παρατηρήσει ότι η πρωινή έγερση, εκτός από τον πόνο που σου προκαλεί, κρύβει και άλλους κινδύνους. Τις συναντήσεις με ανθρώπους που θα μετατρέψουν το ήδη δύσκολο ξεκίνημα της ημέρας σου σε σταύρωση.

Η κυρία με το Μπέρμπερι στον φούρνο

Είναι εκατόν εβδομήντα χρονών, αλλά για κάποιον άγνωστο λόγο είναι ντυμένη στην πένα στις εφτά παρά δέκα, πασπαλισμένη με διακόσια κιλά μακιγιάζ και οπλισμένη με την πιο εφιαλτική τσιριχτή φωνή που δεν άκουσες ποτέ σε θρίλερ. Καθώς περιμένεις στωικά να πάρεις έναν καφέ, η θείτσα αυτή κάνει γυμνάσια στην υπάλληλο ρωτώντας αναλυτικά για το ποιόν του κάθε προϊόντος που βλέπει στις βιτρίνες, κουλουράκι-κουλουράκι. «Αυτά με τι είναι; Α, όχι. Εκείνα εκεί; Μπα, δε μου αρέσει το πορτοκάλι». Εννοείται ότι αφού καταλήξει στην αγορά της και πληρώσει, πάνω που πάει να φύγει, θα γυρίσει πίσω και θα αποφασίσει να πάρει «και λίγα από εκείνα εκεί να δοκιμάσει». Όσο κι αν σκέφτεσαι να την χτυπήσεις με γροθιά στο σβέρκο, μην το κάνεις. Είσαι ανώτερος άνθρωπος.

Η άσχετη υπάλληλος, επίσης στον φούρνο

Αφού η κυρία με το Μπέρμπερι έχει επιτέλους ξεκουμπιστεί, έχεις να αντιμετωπίσεις την επόμενη πρόκληση. Την υπάλληλο που έχει μόλις προσγειωθεί στον πλανήτη με ιπτάμενο δίσκο. Εκεί που κατορθώνεις να ψελλίσεις με κάτι σαν φωνή, «ένα φραπέ σκέτο» και νομίζεις ότι καθάρισες, αρχίζουν τα προβλήματα. Πάει δύο μέτρα πιο πέρα χωρίς λόγο, επιστρέφει στη θέση της, πιάνει ένα ποτήρι και σε ρωτάει: «Φραπέ σκέτο μου είπες;». Δεν έχεις παραγγείλει ούτε φρέντο εσπρέσο καραμελέ με κομμάτια φουντουκιού και ινδικού αυγοκάρυδου, ούτε λάτε ντεκαφεϊνέ με τυρκουάζ ζάχαρη. Έχεις παραγγείλει ένα φραπέ σκέτο, φίλε. Αλλά πρέπει να το πεις τρεις φορές, έτσι ώστε τελικά να σου φτιάξει ένα μαύρο μπουγαδόνερο το οποίο σου βάζει στο μικρό ποτήρι για τον μονό καπουτσίνο. Αφού της πεις ότι πρέπει να το βάλει σε «κανονικό» ποτήρι για φραπέ, θα κάνει τη μεταφορά χύνοντας το έξω, «ουπς σόρυ, θα φτιάξω άλλον». Όταν κάποτε βγεις από το φούρνο και τραβήξεις την πρώτη πολυπόθητη  τζούρα, μην εκπλαγείς που ο σκέτος φραπές σου έχει ζάχαρη.

Ο νευρικός ταξιτζής

Είσαι στο φανάρι, η ζαλάδα και η αϋπνία προσπαθούν φιλότιμα να σε σκοτώσουν, όμως εσύ σαν παλικάρι τραβάς τζούρα από το φραπέ και ανάβεις την πρώτη τσιγαρούμπα της ημέρας. Πάνω σε αυτή την μικρή απόλαυση που πάει να απαλύνει τον πόνο του ξυπνήματος, στα ταλαιπωρημένα χνουδωτά ροζ αυτάκια σου φτάνει μια εκκωφαντική κόρνα. Την πάτησες, φίλε αναγνώστη. Πίσω σου βρίσκεται ο νευρικός ταξιτζής, ο σούπερ ήρωας της ασφάλτου που καταφέρνει και πατάει κόρνα το ακριβές νανοδευτερόλεπτο που το φανάρι γίνεται πράσινο, πριν το καταλάβει κανείς άλλος. Αν, δε, κάνεις το λάθος και από την κίνηση σου φανεί ότι δυσανασχετείς (π.χ. χέρια ψηλά στον ουρανό ή ακόμα χειρότερα κοίταγμα πίσω να δεις ποιός κόρναρε), ο νευρικός ταξιτζής θα έρθει δίπλα σου και θα σε στολίσει με κατάρες θρησκευτικού και κοινωνικού περιεχομένου. Μην του πας κόντρα, είναι ικανός να βγει και να σε πλακώσει και στο ξύλο, γιατί «αλλιώς δεν παίρνετε χαμπάρι, ρε μ****πανα».

Ο παλιόφιλος

Καταφέρνεις και παρκάρεις κοντά στον προορισμό σου, βγαίνεις από το αμάξι με κίνηση που θυμίζει ηρωινομανές ζόμπι και αρχίζεις το περπάτημα-τρέκλισμα για να φτάσεις. Και τότε ακούς το όνομά σου, δυνατά, καθαρά και με έναν τόνο που μαρτυρά αγωνία, σα να σε φωνάζει κάποιος που κρέμεται από την άκρη του γκρεμού. Συγχαρητήρια, γκαντεμόσκυλο. Μόλις συνάντησες τον παλιόφιλο σου. Έχεις να τον δεις δέκα χρόνια, αλλά σε αγκαλιάζει εγκάρδια και μοιάζει να έχει διάθεση να μάθει όσα έκανες και δεν έκανες τόσο καιρό που χαθήκατε, έχοντας, με κάποιο τρόπο, άπλετο χρόνο στις εφτάμιση το πρωί. Το μόνο που σε σώζει είναι μία καλή δικαιολογία. Μουρμούρισε του «σόρυ, αλλά με έχει πιάσει κόψιμο» και φύγε περπατώντας γρήγορα, κάπως ζορισμένος. Μην ανησυχείς, δεν πρόκειται να σε παρεξηγήσει. Με την εικόνα που παρουσιάζει ο καφές σου, μόνο αλήθεια μπορείς να λες.