Ορχήστρα των Χρωμάτων: με αίτημα απλά να «ζει»

Ήταν 14 Νοεμβρίου του 1989 όταν ο Μάνος Χατζιδάκις αποφάσιζε να δημιουργήσει το νέο του “πνευματικό παιδί”. Μουσικοί επιλεγμένοι από τον ίδιο, διευθυντής επίσης, όπως και το διοικητικό συμβούλιο. Η Ορχήστρα των Χρωμάτων ήταν έτοιμη.

Και μπορεί το όνομα και όσοι τη συναποτελούν -τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα- να παρέμειναν τα ίδια, η Ορχήστρα ωστόσο στις αρχές τις δεκαετίας του 2010 δεν έχει καμία σχέση με εκείνη που δημιούργησε και ονειρεύτηκε ο Χατζιδάκις στα τέλη του ’80.

Τα πρώτα βήματα
Το Νοέμβριο του 1989 η Ορχήστρα των Χρωμάτων έδωσε την πρώτη της συναυλία στο Παλλάς. Το όραμα του ιδρυτή ήθελε μια ορχήστρα – πρότυπο που θα είχε σαν στόχο την εξοικείωση του μέσου κοινού με την μουσική, μέσα από πρωτότυπα προγράμματα και ακούσματα. Παρά τις οικονομικές δυσχέρειες κατάφερε να δώσει το στίγμα της στα καλλιτεχνικά δρώμενα της εποχής 1989-1993.

Έλληνες αλλά κυρίως ξένοι συνθέτες όπως οι Menotti, Poulenc, Milhaud, Hindemith, Nielsen, Ives, Szymanowski, Kurt Weill, Piazzolla, Rota κατείχαν σπουδαία “μουσική” θέση στην καρδιά του Χατζιδάκι και έτσι τα αφιερώματα της Ορχήστρας σε αυτούς, ήταν χαρακτηριστικά. Η τελευταία συναυλία που διηύθυνε ο ίδιος ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν αυτή της 22ας Φεβρουαρίου του 1993 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με τίτλο “Διαμαρτυρία κατά του Νεοναζισμού”. Οι κριτικές θετικές, το χειροκρότημα δυνατό, το χαμόγελο του δημιουργού της ζεστό.

* Διαβάστε ολόκληρο το αφιέρωμα στο 3pointmagazine.gr.