Ο μακρύς δρόμος προς την ισότητα

Την 1η Οκτωβρίου του 1989 η Δανία γίνεται η πρώτη χώρα του κόσμου που αναγνωρίζει νομικά την ένωση ομόφυλων ζευγαριών, με το λεγόμενο “συμβόλαιο κοινωνική συμβίωσης”. Ήταν μία από τις σημαντικότερες νίκες στον μακρύ δρόμο προς την ισότητα των ομοφυλόφιλων.

Το συμβόλαιο αυτό παρείχε πρακτικά τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους γάμους ετεροφυλόφιλων: εξαιρούνταν μόνο οι νόμοι που έκαναν σαφή αναφορά στο φύλο των συζύγων, καθώς και οι κανονισμοί των σχετικών διεθνών συνθηκών, μέχρι αυτές να τροποποιηθούν από όλα τα συμβαλλόμενα κράτη.

Είχαν προηγηθεί χρόνια αγώνων για το δικαίωμα των gay στο γάμο.

Η μαύρη δεκαετία του ’70

Τον Οκτώβριο του 1971, το Ανώτατο Δικαστήριο της Μινεσότα των Ηνωμένων Πολιτειών επικύρωσε απόφαση κατώτερου δικαστηρίου, σύμφωνα με την οποία η άρνηση παροχής άδειας γάμου σε ομόφυλο ζευγάρι δεν συνιστούσε παραβίαση του αμερικανικού Συντάγματος. Η υπόθεση είχε ξεκινήσει από την αίτηση γάμου που είχε καταθέσει ο ακτιβιστής Jack Baker με τον σύντροφό του Michael McConnell, συγκεντρώνοντας τα φώτα της δημοσιότητας.

Μέχρι εκείνη τη στιγμή, στις ΗΠΑ δεν υπήρχε κάποιος νόμος που να απαγορεύει το γάμο ομοφυλοφίλων. Το Μέριλαντ έγινε η πρώτη πολιτεία που προχώρησε σε απαγόρευση, με νόμο που μπήκε σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου του 1973. Οι περισσότερες πολιτείες θα ακολουθούσαν, καθώς το συντηρητικό κατεστημένο αντιδρούσε στους ολοένα αυξανόμενους δικαστικούς αγώνες που ξεκινούσαν τα gay ζευγάρια.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο 3pointmagazine.gr.