Πάνος Μπίρμπας: «Η μουσική είναι το καλύτερο όπλο»

Τον γνωρίσαμε το 2013 μέσα από το debut album του, «Mournful», και δυο χρόνια αργότερα ήρθε να ολοκληρώσει το σημερινή σύσταση των folk-country Dustbowl. Μέσα στο 2015 κυκλοφόρησε δυο singles – συντρόφους για τις μεταμεσονύχτιες ώρες της ημέρας και ετοιμάζεται πυρετωδώς για τον επόμενο δίσκο. Έτσι ο Πάνος Μπίρμπας, λίγο πριν μια ακόμη live εμφάνισή του στο Faust την Πέμπτη, 28 Ιανουαρίου, φτάνει ως το Βάτραχο και μιλά για τα καινούρια του τραγούδια, τη δράση του στα πλαίσια του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες, τη σημασία της τέχνης και της κοινωνικής του συνείδησης στην καθημερινότητά του και το πώς η μουσική νικά το θάνατο.

Ο Πάνος Μπίρμπας ασχολείται «επαγγελματικά» με τη μουσική τα τελευταία  πέντε χρόνια: «Ήταν καθαρά προσωπική μου ανάγκη από ένα σημείο της ζωής μου και έπειτα» λέει στο Βάτραχο. «Πολλές καταστάσεις με ενθάρρυναν να το κάνω, μα πάνω από όλα η αίσθηση ελευθερίας που μου έδινε πια το να κάνω μουσική με τον δικό μου τρόπο και να είμαι μόνος μου σε αυτό».

Το κεφάλαιο «Dustbowl» άνοιξε για αυτόν πριν περίπου ένα χρόνο και ο ίδιος φαίνεται να είναι ευγνώμων για αυτή τη συνεργασία, καθώς και για τη συμμετοχή του στο νέο project που θα τρέξει το 2016 με τίτλο «The Great Fandango»: «Οι Dustbowl είναι ένα συγκρότημα που θαύμαζα πριν γίνω μέλος τους, είχαμε κοινές επιρροές και αναφορές και μου άρεσε πάντα πολύ το υλικό τους αλλά και ο τρόπος που οι ίδιοι το απέδιδαν. Όταν γνωριστήκαμε κατάλαβα πως τίποτα δεν είναι τυχαίο και πως το υλικό, η ερμηνεία δεν έχει να κάνει μόνο με την μουσική καθαρά αλλά και τους ίδιους τους ανθρώπους. Πρέπει να πω πως είμαι πολύ χαρούμενος και περήφανος που συμμετέχω στο νέο μας κοινό project ”The Great Fandango”. Είναι μια πολύ μεγάλη εμπειρία για μένα. Θεωρώ πως το υλικό  που παρέα ηχογραφήσαμε και ο δίσκος που θα κυκλοφορήσει έχει σπουδαία τραγούδια που αξίζουν ο κόσμος να τους δώσει ιδιαίτερη σημασία».

Εκτός από ατμοσφαιρικές και σκοτεινές μελωδίες, ο Πάνος Μπίρμπας «καμουφλάρει» πάντα όμορφες και ενδιαφέρουσες ιστορίες μέσα στα τραγούδια του. Ακούγοντας το νέο του single «Lullaby», του ζητήσαμε λοιπόν να μας πει για ποιο κορίτσι είναι αυτό το μάλλον σκοτεινό νανούρισμα: «Το συγκεκριμένο τραγούδι ενώ ξεκίνησε ουσιαστικά ως ένα νανούρισμα, κατέληξε να γίνει ένα αρκετά δυναμικό τραγούδι με διάθεση αφύπνισης και αλλαγής, σπάζοντας τον φόβο και την αγωνία που οι στίχοι αφήνουν ως πρώτη αίσθηση. Φυσικά πάντα υπάρχει η αγαπημένη μου μέσα στο μυαλό μου όταν γράφω, αλλά σε αυτό το τραγούδι αποτυπώνεται περισσότερο η ανάγκη να αλλάζουν όσα πράγματα μας φοβίζουν σε οποιοδήποτε επίπεδο. Πιστεύω πάρα πολύ στον τελευταίο στίχο του τραγουδιού, σε μια δυνατή βροχή που θα πέσει και θα τα αλλάξει όλα».

Το «Lullaby» και το «Back Home» είναι τα πρώτα digital singles που ακούσαμε το 2015 και έδωσαν μια γεύση από το νέο δίσκο του, για τον οποίο ήδη βρίσκεται εν μέσω προετοιμασιών. «Θέλω να καταφέρω να αποτυπώσω με ουσιαστική ειλικρίνεια και αμεσότητα όλα τα νέα κομμάτια» λέει, ενώ ηχογραφεί καινούρια τραγούδια, ξαναηχογραφεί διαφορετικές από τις ήδη υπάρχουσες εκδοχές κομματιών και σχεδιάζει μάλιστα οι ηχογραφήσεις αυτές να γίνουν live από τη μπάντα, με αποτέλεσμα να σωθεί χρόνος και ο δίσκος να κυκλοφορήσει πολύ σύντομα.

Τα δυο αυτά singles αποτελούν δυο αφηγήσεις με βασικό άξονα τις αργόσυρτες εναλλακτικές rock μελωδίες και τον ηλεκτρισμό να πλανάται στην ατμόσφαιρα. Ποιες θα είναι ωστόσο οι θεματικές αφετηρίες του νέου δίσκου; «Ο νέος δίσκος είναι μια καταγραφή όσων πραγμάτων ζω και βλέπω καθημερινά. Είναι πολύ περίεργο, όλα είναι ταξίδι και εγώ σε αυτό το τελευταίο ταξίδι είπα να μην αφήσω τίποτα να πέσει κάτω. Σίγουρα είναι ένας δίσκος βαθιά κοινωνικός με έντονο προβληματισμό από όσα πράγματα με επηρεάζουν, με όσα πράγματα κερδίζουμε και χάνουμε μέσα σε αυτή την μάχη μας μέσα στον χρόνο. Είναι σίγουρα ένας δίσκος που είναι διαφορετικός από οτιδήποτε άλλο έχω γράψει μέχρι τώρα. Είναι μια συλλογή συναισθημάτων, όμορφων και άσχημων εικόνων  και εμπειριών. Θέλω να πιστεύω πως το τελικό αποτέλεσμα θα αναδείξει αυτά τα στοιχεία με αλήθεια και αμεσότητα».

Εκτός από τραγουδιστής, τραγουδοποιός και μουσικός, ο Πάνος Μπίρμπας είναι μέλος και του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες. Με αφορμή τη δράση του μέσα από αυτόν τον οργανισμό μιλά για όλες εκείνες τις δομές και τις δράσεις που αναπτύσσονται – αντανακλαστικά ή μη – στην Ελλάδα και την αποτελεσματικότητά τους στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι στα σύνορα της Ελλάδας – και όχι μόνο: «Πιστεύω πως οργανισμοί σαν το Ε.Σ.Π και άλλοι αντίστοιχοι που υπάρχουν αυτή την στιγμή στην Ελλάδα  μπορούν να λειτουργούν και να προσφέρουν πολύ σημαντικό έργο για αυτή την ομάδα ανθρώπων που αυτή την στιγμή είναι αποδέκτες μιας πολύ σκληρής πολιτικής κατάστασης. Υπάρχουν πολλοί ικανοί άνθρωποι που μπορούν να προσφέρουν βοήθεια στην ευάλωτη αυτή κοινωνική ομάδα».

«Σίγουρα όμως δεν φτάνει μόνο αυτό», προσθέτει. «Δυστυχώς συναντάμε μια μεγαλύτερη κοινότητα που εξακολουθεί να κλείνει τα μάτια σε αυτό που συμβαίνει,  που ενισχύει ακραίες συμπεριφορές και δράσεις. Μια ολόκληρη Ευρώπη που ενισχύει τον κοινωνικό αποκλεισμό και τον καθημερινό θάνατο.  Μια Ευρώπη που βλέπει το δέντρο και όχι το δάσος και χρησιμοποιεί το προσφυγικό ζήτημα με όποιον τρόπο τη βολεύει».

Δικαιολογημένα ο Πάνος Μπίρμπας παρουσιάζεται από τον Τύπο ως «μουσικός και ακτιβιστής». Τι σημαίνουν όμως αυτά τα δύο χαρακτηριστικά για τον ίδιο και, αν συνυπάρχουν, πώς εκδηλώνεται αυτό; «Οι λέξεις δεν παίζουν ρόλο για μένα, στην ερώτηση σου βέβαια θα απαντήσω προσωπικά πως συνυπάρχουν και μάλιστα πολύ αρμονικά. Εγώ μέσα από όλη αυτή την φάση που βιώνουμε θέλω να κρατηθώ δυνατός και να μη σταματήσω να αισθάνομαι όσα η ίδια η κατάσταση με τροφοδοτεί. Γράφω τραγούδια και δρω στην καθημερινότητα μου με τον ίδιο ακριβώς τρόπο».

«Πιστεύω πως αυτός ο κόσμος χρειάζεται ένα δυνατό νέο ξεκίνημα και μάλιστα με ένα πολύ “ριζοσπαστικό” τρόπο, και σε αυτό η μουσική είναι το καλύτερο όπλο. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς την μουσική και την κοινωνική μου συνείδηση».

Λίγο πριν φτάσουμε στο πρόγραμμα της Πέμπτης, έφερα στο μυαλό μου το θάνατο του David Bowie (ακόμα τριγυρνά μετά από τόσες μέρες) και την έντονη επιρροή του στις live εμφανίσεις και τη μουσική του Πάνου. Αναρωτήθηκα πώς ένας δημιουργός βιώνει το θάνατο ενός τέτοιου «δασκάλου»: «Ναι, ο Bowie ήταν μια από τις μεγαλύτερες επιρροές μου. Είναι πολύ δύσκολο να αποχωρίζεσαι ανθρώπους που έχουν δώσει τόσα πράγματα στην μουσική που τόσο αγαπάς. Ο Βowie ήταν ο άνθρωπος που έδειξε τον δρόμο στο πώς μπορεί κάποιος να πάρει της επιρροές του και ό,τι αγαπάει και να τα αθροίσει δημιουργώντας κάτι τόσο νέο και μοναδικά πρωτοποριακό. Από την άλλη η μουσική νικάει τον θάνατο και αυτό είναι κάτι πολύ αισιόδοξο. Κάποια πράγματα καρφώνονται τόσο βαθειά μέσα σου που δεν στα παίρνει κανένας θάνατος. Δεν νομίζω ότι ο Bowie, ο Lou και τόσοι άλλοι θα πεθάνουν ποτέ».

Την τελευταία Πέμπτη του Ιανουαρίου ο Πάνος Μπίρμπας θα βρίσκεται στη σκηνή του Faust μαζί με τους Φώτη Παπαθεοδώρου στην κιθάρα, Γιάννη Μαρίνη σε πιάνο, hammonds και άλλα, Μάκη Καφετζιδάκη στο μπάσο και Δημήτρη Γρηγοριάδη στα τύμπανα. Θα ακουστούν νέα κομμάτια αλλά και παλιότερα, καθώς και ξεχωριστές διασκευές από Leonard Cohen, David Bowie, Nick Cave και άλλους. Από τις 22:00 θα σας περιμένουν εκεί!