Συρία: τα δύσκολα για τον Άσσαντ άρχισαν

Στα χρόνια που διάρκεσε ο πόλεμος μέχρι σήμερα ο Άσσαντ και η κυβέρνηση του έχασαν εδάφη αλλά κατόρθωσαν να κρατήσουν ένα σημαντικό μέρος της επικράτειας και των στηριγμάτων τους. Σήμερα ο Άσσαντ ελέγχει μόνο το 25% των εδαφών της Συρίας, κυρίως τις μεγάλες πόλεις.

Οι Ισραηλινοί είχαν με τον Άσσαντ μία άτυπη ειρηνική συμβίωση η οποία τώρα αλλάζει αφού πλέον στα σύνορα τους είναι το Ισλαμικό Κράτος και η Χεζμπολάχ. Με βάση την λογική ότι ο εχθρός του εχθρού μου είναι σύμμαχος μου, το Ισραήλ δέχεται επί του παρόντος την παρουσία του Ισλαμικού Κράτους στα σύνορα του, όσο αυτό μάχεται τον εχθρό του την Χεζμπολάχ . Οι Ισραηλινοί δεν είναι αφελείς- ξέρουν ότι το Ισλαμικό Κράτος θα τους δημιουργήσει προβλήματα στο μέλλον, αλλά όσο στο παρόν φθείρει την Χεζμπολάχ, το ανέχονται για να φθαρούν αρκετά μεταξύ τους και οι δύο. Το Ισραήλ διαμήνυσε στην Χεζμπολάχ ότι τα θερινά του στρατιωτικά γυμνάσια φέτος δεν στρέφονται εναντίον της. Όσο αυτές οι δύο δυνάμεις πολεμούν η μία την άλλη, το Ισραήλ είναι ήσυχο. Ταυτόχρονα οι Τούρκοι και οι Σαουδάραβες παραμέρισαν τις διαφορές τους έχοντας κοινό στόχο πλέον την καταστροφή του Άσσαντ.

Το σημαντικότερο όμως φαίνεται πως είναι η απόφαση των Ρώσων να πάψουν να στηρίζουν τον Άσσαντ. Ήδη μειώνουν το προσωπικό στην πρεσβεία τους και στις μονάδες τεχνικής βοήθειας στην Λαττάκεια και εξετάζουν διακριτικά την περίπτωση ενός νέου γύρου διεθνών συνομιλιών για την εξεύρεση λύσης που να μην περιλαμβάνει τον Άσσαντ. Η ρωσική ρητορική βέβαια πάντα στηρίζει τον Άσσαντ αλλά η Ρωσική διπλωματία προσπαθεί να διεθνοποιήσει το ζήτημα στον ΟΗΕ και το Συμβούλιο Ασφαλείας.

Οι πρόσφατες νίκες του Ισλαμικού Κράτους και η ενεργότερη εμπλοκή της Τουρκίας ανάγκασαν όπως ήταν επόμενο τους Ιρανούς να αυξήσουν την παρουσία τους στην Συρία. Ήδη επίλεκτες ιρανικές μονάδες αλλά και ιρακινές μονάδες της σιιτικής εθνοφυλακής προωθούνται προς την Συρία μετά την απώλεια της Παλμύρας και του Ιντλίμπ, το οποίο κατελήφθη από μία νέα συμμαχία ανταρτών. Αυτή λέγεται Ζαΐς -Αλ-Φατάχ και συστήθηκε από την Τουρκία, την Σαουδική Αραβία και το Κατάρ ως μέρος της αυξανόμενης εμπλοκής τους στην Συρία.

Οι ιρανικές δυνάμεις πρέπει να ενισχυθούν για να ανασχέσουν την ισλαμική προέλαση και να διατηρήσουν το στρατηγικό βάθος της ιρανικής στρατιωτικής παρουσίας στο Ιράκ, την Συρία και τον Λίβανο.

Η αύξηση της στρατιωτικής παρουσίας του Ιράν έχει επίσης στόχο να κρατήσει ανοιχτές τις οδούς προς τα λιμάνια της Λαττάκειας και της Ταρτούς, χωρίς τα οποία το καθεστώς Άσσαντ θα καταρρεύσει.

Η αυξημένη στρατιωτική παρουσία του Ιράν στην Συρία αυξάνει τις πιθανότητες μετωπικής σύγκρουσης των δυνάμεων του με αντίστοιχες τουρκικές, που αργά ή γρήγορα θα εισέλθουν στην Συρία. Κανένας από τους δύο δεν επιθυμεί όμως τέτοιου είδους σύγκρουση.

Για να διατηρηθεί ο Άσσαντ στην εξουσία πλέον χρειάζεται από το Ιράν μεγάλη και μακροχρόνια προσπάθεια. Συζητείται ότι χρειάζονται δυνάμεις 50.000 ατόμων, αριθμός που είναι δύσκολο να καλυφθεί και να υποστηριχθεί, ακόμη και από το Ιράν. Αυτό μπορεί να γίνει με την ενεργοποίηση του Συμφώνου Αμύνης μεταξύ Συρίας και Ιράν που υπεγράφη το 2006. Το Ιράν δεν μπορεί να απωλέσει την Συρία γιατί τότε θα απωλέσει και τον Λίβανο, είναι όμως πολλαπλά δαπανηρή η αναγκαία προσπάθεια σε μία περίοδο όπου οι χαμηλές τιμές του πετρελαίου μειώνουν τα έσοδα του.

Η αύξηση της έντασης των συγκρούσεων στην Συρία είναι βέβαια, το αποτέλεσμα τους είναι ακόμη αβέβαιο. Η εμπειρία στην περιοχή είναι τέτοια που να αποκλείει χρονικές προβλέψεις τέλους των συγκρούσεων τώρα μάλιστα όπου, μετά τα αποτελέσματα των τουρκικών εκλογών, η ένταση της εμπλοκής της Τουρκίας στην Συρία είναι δυνατό να μειωθεί. Η πολιτική κρίση στην Τουρκία μπορεί να ωφελήσει τον Άσσαντ αν κρατήσει πολύ, αυτό όμως είναι αμφίβολο.

Η μετά-Άσσαντ Συρία είναι αμφίβολο αν θα υπάρχει ακέραια και τα θραύσματα της θα συνεχίσουν τις μεταξύ τους συγκρούσεις. Η αστάθεια και η δυστυχία στην περιοχή θα συνεχίσουν να αυξάνονται.

* Περισσότερα άρθρα στο www.kassandros.gr