Το ευρωπαϊκό διακύβευμα

Η Ευρωπαϊκή Ένωση περνά την μεγαλύτερη κρίση από συστάσεως της. Η αποκορύφωση έγινε τις τελευταίες εβδομάδες. Με την ελληνοκεντρικότητα που μας διέπει θεωρούμε ότι η Ελλάδα είναι το αίτιο. Η Ελλάδα δεν είναι αίτιο αλλά αιτιατό της κρίσης.

Στην πραγματικότητα η κρίση οφείλεται στη υπέρμετρη και ανεξέλεγκτη αύξηση της γερμανικής οικονομικής δύναμης, την οποία η Γερμανία πρόσφατα προσπάθησε να επεκτείνει και σε πολιτική.

Το πρώτο ορόσημο της γερμανικής απόπειρας για ηγεμονία στην Ευρώπη φάνηκε με την συμφωνία Μέρκελ – Σαρκοζί το 2010 στην Ντωβίλ, όπου η Γαλλία απεδέχθη την άποψη της Γερμανίας περί χειρισμού των κρίσεων.

Όσο η Γερμανία δρούσε εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μόνον, οι ΗΠΑ παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον αλλά δεν επενέβαιναν.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση άρχισε με τις ευλογίες των Αμερικανών ως αντίρροπης δύναμης στην σοβιετική ισχύ. Διοικούντος του Ντε Γκολ και κανοναρχούντος του Ζακ Ντελόρ τα πράγματα εξελίσσονταν ομαλά. Αυτό διάρκεσε με αλλαγές προσώπων μέχρι την γερμανική ενοποίηση του 1990, οπότε ο Καγκελάριος Κολ συντήρησε την ψευδαίσθηση ότι η Γαλλία ηγείτο, αλλά όταν ο Μιτεράν ζήτησε κοινό νόμισμα, αυτό ήταν η μετονομασία του γερμανικού μάρκου. Τότε μπήκε η βάση για την μετάλλαξη της Γερμανίας από γελαστό ταμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε αυστηρό λογιστή/ελεγκτή δαπανών.

Δεν ήταν όμως μόνο αυτό. Η Γερμανία επιβάλλοντας αυστηρά μέτρα λιτότητας εντός της χώρας της έκανε την επανένωση της πολιτική και οικονομική επιτυχία. Χρησιμοποιώντας το Ευρώ αντί του μάρκου μετέτρεψε τον ήδη εύκολο δρόμο των εξαγωγών της προς την Ευρώπη σε λεωφόρο.

Την ίδια περίοδο οι ΗΠΑ ξανάγραψαν τον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη. Μέσα σε αυτή την λογική οι χώρες που μόλις είχαν απελευθερωθεί από το Σύμφωνο της Βαρσοβίας έπρεπε να επανενταχθούν στους δυτικούς θεσμούς με εξάρχοντες το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι χώρες αυτές στο προσοβιετικό τους παρελθόν ήταν στην σφαίρα επιρροής της Γερμανίας, στην οποία και επέστρεψαν διότι οι ΗΠΑ ανέθεσαν στην Γερμανία την οικονομική τους εποπτεία. Το ότι οι Γερμανοί θεώρησαν ότι είχαν και την πολιτική εποπτεία των χωρών αυτών και τους χρησιμοποιούν ως “χρήσιμους ηλίθιους”, ήταν λάθος της Γερμανίας, τις συνέπειες του οποίου δίδαξαν και διδάσκουν οι ΗΠΑ στους Γερμανούς με το Ουκρανικό, ώστε να αποφεύγουν οι Γερμανοί τέτοια ακριβά λάθη στο μέλλον.

Οι Γερμανοί ξέχασαν ότι ξανάγιναν χώρα το 1953 χάρις στις ΗΠΑ και ότι ξανά ενώθηκαν οι δύο Γερμανίες διότι για σαράντα χρόνια οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους μάχονταν για αυτό. Η δύναμη και η οικονομική ευμάρεια έκαναν τους Γερμανούς αγνώμονες υπερόπτες.

Οι ΗΠΑ έχουν αναγνωρίσει ότι ο κύριος αντίπαλος τους στην Ευρώπη είναι μία ηγεμονεύουσα την υπόλοιπη Ευρώπη Γερμανία. Έχουν αναγνωρίσει ότι η Γερμανία είναι δυνατή αλλά εύθραυστη αφού έχει συγκεντρώσει όλη της την δύναμη στα οικονομικά και δεν έχει πλέον συμμαχίες, ούτε μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, της οποίας τους θεσμούς έχει μετατρέψει από ρυθμιστικούς σε εισπρακτικούς, με την απώλεια κύρους που τους συνοδεύει.

Η Γερμανία, εστιασμένη στα οικονομικά και φοβούμενη το ογκούμενο χρέος των άλλων ευρωπαϊκών χωρών, θέλησε να επαναλάβει το μάθημα της Κύπρου με πιο αυστηρό τρόπο στην Ελλάδα με το Grexit. Αυτό ήταν το λάθος της.

Το πρόβλημα δεν ήταν το Ευρώ. Το πρόβλημα ήταν ότι έτσι παρενέβησαν στα γεωπολιτικά δικαιώματα των ΗΠΑ. Το πρόβλημα δεν ήταν οι παιδαριώδεις διπλωματικές πιρουέτες της Ελλάδας ότι θα άλλαζε στρατόπεδο. Αυτό δεν θα το αποτολμούσαν να το αποδεχθούν οι Ρώσοι, οι οποίοι προτίμησαν να χάσουν την τελευταία ναυτική τους βάση στην Μεσόγειο, στην Συρία, προκειμένου να μην συγκρουστούν ούτε καν με τρίτης κατηγορίας δυνάμεις που είχαν τότε αμερικανική ενθάρρυνση .

Το πρόβλημα ήταν ότι η Γερμανία αποφάσισε να δράσει μονομερώς και να αποκόψει την Ελλάδα από την Δύση μετατρέποντας την σε αποπροσανατολισμένο αποτυχημένο κράτος την στιγμή που είναι η πρώτη βαθμίδα της αμερικανικής παρουσίας στην φλεγόμενη Μέση Ανατολή.

Προστατεύοντας υψηλά γεωπολιτικά τους συμφέροντα οι ΗΠΑ, αντιπαρήλθαν τους ανόητους ελληνικούς διπλωματικούς και εσωτερικούς ερασιτεχνισμούς που την ενόχλησαν, ξέροντας ότι έχουν τον χρόνο να τακτοποιήσουν τους ελληνικούς λεονταρισμούς, όπως εξ άλλου και στο παρελθόν, και εστράφησαν προς το κύριο πρόβλημα, που είναι η Γερμανία.

Για να τακτοποιήσουν την Γερμανία απευθύνθηκαν προς τον Νο. 2 της Ευρώπης, την Γαλλία. Η Γαλλία λόγω της οικονομικής της αδυναμίας εν σχέσει με την Γερμανία υπάκουε, από τον Σαρκοζί και μετά, στα κελεύσματα της Γερμανίας η οποία μετά των δορυφόρων της διοικούσε την Ευρώπη. Δεν χαίρονταν γι’ αυτό και έτσι όταν την προσέγγισε η Αμερική με την οποία ήδη είχε επιτυχώς συνεργασθεί στην Λιβύη, στο Μάλι και στο Ιράν, άδραξε την ευκαιρία και με σημαία το ελληνικό ζήτημα αντιπαρατέθηκε με την Γερμανία για να γίνει έτσι ο προνομιούχος ευρωπαίος συνομιλητής των ΗΠΑ.

Οι ΗΠΑ για να βοηθήσουν την Γαλλία, έδωσαν γραμμή στην Ιταλία, χώρα την οποία επηρεάζουν πολύ πολιτικά, να συνταχθεί με την Γαλλία και την ίδια γραμμή έδωσαν στην Ισπανία και την Πορτογαλία, οι οποίες ανακάλυψαν ξαφνικά ότι αν φύγει από το Ευρώ η Ελλάδα κινδυνεύουν και οι ίδιες.

Οι ΗΠΑ γνωρίζουν ότι με τους όρους που επέβαλε η Γερμανία στην Ελλάδα, έχασε για πάντα το ηθικό κύρος της στην Νότια Ευρώπη και είναι πλέον ένας ισχυρός δικαστικός επιμελητής-εισπράκτορας, και μάλιστα σε χρήματα πού δεν μπορεί να εισπράξει, και τίποτε άλλο.

Το ρήγμα στη Ευρώπη έχει ήδη επέλθει. Η Γερμανία έπαψε να είναι μέλος της Ενωμένης Ευρώπης και συντρίβοντας την Ελλάδα έδειξε ότι είναι ο δυνητικός δυνάστης της ηπείρου.

Η Γαλλία δεν αντέχει μία οικονομία του γερμανικού Ευρώ, η οποία αν έφευγε η Ελλάδα θα ήταν τόσο σκληρότερη, αφού ο φοβισμένος πλέον Νότος θα υποτάσσονταν ολοσχερώς στην Γερμανία. Τότε εκείνη, με φύλλο συκής το υπερεθνικό, θα επέβαλλε σε όλη την Ευρώπη τους δικούς της οικονομικούς κανόνες, καθιστώντας ουσιαστικά όλα τα υπόλοιπα κράτη υποτελή ενός ασύμφορου για αυτά συστήματος.

Η κ. Μέρκελ έχει αυτή την φορά δύο αντιπάλους. Στο εξωτερικό την Γαλλία, η οποία με αμερικανική αρωγή έχει αρχίσει να συσπειρώνει αντιγερμανικά τον Νότο. Εσωτερικά έχει να αντιμετωπίσει τους υπό τον κ. Σόϊμπλε οικονομικούς καλβινιστές.

Το ότι η Γερμανία συνέτριψε την Ελλάδα είναι πύρρειος νίκη. Συνέτριψε μαζί με αυτήν την Ευρωπαϊκή Ιδέα. Δεν ταπεινώθηκε η Ελλάδα γιατί δεν τίθεται ηθικό θέμα όταν μιλάμε για λεφτά. Αυτό που απεδείχθη είναι ότι η Γερμανία δεν έχει καμία μεγαλοψυχία που είναι αναπόσπαστο μέρος της ανάδειξης ηγέτη.

Η ευρωζώνη έχει χάσει την πολιτική συνοχή της, την κρατά μόνο ο οικονομικός φόβος και έχει εξελιχθεί σε έχοντες δυνάστες και οφείλοντες δυναστευόμενους.

Η Ελλάδα δεν οφείλει τα περισσότερα. Αλλά θα τρικλίζει πολιτικά και οικονομικά για πολύ καιρό. Οι ακραίοι της Γερμανίας χαίρονται γι’ αυτό αν και προτιμούσαν να την τελειώσουν οριστικά. Η Ελλάδα ήταν μόνο η αρχή. Όταν αναδυθούν και άλλοι αμφισβητίες της γερμανικής οικονομικής συνταγής, όπως ήδη διαφαίνεται, τι θα κάνουν οι ακραίοι στην Γερμανία;

Η Ιστορία έχει αποδείξει αρκετές φορές ότι οι ακραίοι στην Γερμανία μαχόμενοι μέχρι τέλους φέρνουν και την τελική πτώση της χώρας τους.

* Περισσότερα άρθρα στο www.kassandros.gr