«Σκοτώνοντας» την ελληνική μυθολογία

Η μεταφορά της ελληνικής μυθολογίας στη μεγάλη οθόνη δεν είναι καθόλου εύκολο έργο.

Αυτό αποδεικνύει περίτρανα το Hollywood, που πολλές φορές επιχείρησε την αναβίωσή της χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, με αποτέλεσμα η κριτική και τα γέλια για τις παραποιήσεις, αλλαγές, παραλείψεις, προσθήκες να «παίρνουν και να δίνουν». Η αλήθεια είναι ότι το Hollywood έχει «σκοτώσει» αρκετές φορές αυτή την ριμάδα την ελληνική μυθολογία, αλλά και ιστορία.

Από ό,τι φαίνεται, το sequel των 300 (Η Άνοδος της Αυτοκρατορίας) που έκανε πρόσφατα πρεμιέρα στις αίθουσες, δεν ξεφεύγει από τη γνωστή συνταγή των μεγάλων studio καθώς η ιστορία των Περσικών Πολέμων έχει γίνει αγνώριστη.

Ο Βάτραχος θυμάται μερικές ακόμη πρόσφατες ταινίες που «αποτελείωσαν» την ελληνική ιστορία και μυθολογία στον βωμό του blockbuster:

Clash of the Titans (2010)

Αν κάποια ταινία «σκότωσε» τελείως την ελληνική μυθολογία αυτή ήταν το remake στη Σύγκρουση των Τιτάνων που σκηνοθέτησε ο  Louis Leterrier (ναι, ναι ο σκηνοθέτης των ταινιών Transformers). Ο πραγματικός μύθος λέει ότι ο γιος του Κρόνου, Δίας μάχεται, νικά τον πατέρα του και γίνεται αυτός ο Βασιλιάς των Θεών. Επίσης καταφέρνει να κλείσει στον Τάρταρο τους Τιτάνες που ήταν ουσιαστικά οι παλιοί Θεοί.

Το στόρι, φυσικά, δεν πολυάρεσε στους παραγωγούς οπότε και αποφάσισαν να του αλλάξουν τα φώτα. Έτσι η μάχη μεταμορφώνεται σε σύγκρουση μεταξύ θνητών και θεών και πιο συγκεκριμένα μεταξύ Περσέα και Άδη. Ο Περσέας έχει πρωταγωνιστικό ρόλο- χωρίς κανείς να ξέρει το γιατί-  ο Κρόνος δεν υπάρχει… γιατί έτσι, η Μέδουσα κάνει εκπληκτική guest εμφάνιση κι ας είναι από άλλο μύθο – ενώ οι Τιτάνες μοιάζουν επικίνδυνα στον Godzilla.

Παρόλα αυτά η ταινία κατέκτησε το αμερικανικό box office και γέμισε τα ταμεία, γιατί ως blockbuster προσφέρει απλόχερα δράση, μάχες και εντυπωσιακά εφέ, ενώ οι πρωταγωνιστές είναι γνωστοί και καλοί ηθοποιοί, όπως ο Sam Worthington (Περσέας), ο Liam Neeson (Δίας) και ο Ralph Fiennes (Άδης).

Immortals (2011)

Μια ακόμη μάχη μεταξύ θνητών και θεών μεταφέρεται στην μεγάλη οθόνη από τον παραγωγό των 300. Παρόλο που οι σεναριογράφοι ήταν ελληνικής καταγωγής, ο μύθος του Θησέα όπως παρουσιάζεται δεν έχει καμιά σχέση με τον πραγματικό. Τα μόνα αληθινά στοιχεία είναι τα ονόματα – από εκεί και πέρα σύνδεση δεν υπάρχει (πάντως κοτσάρανε και έναν-δυο Μινώταυρους).

Αν εξαιρέσεις αυτά, γενικά η ταινία έχει συμπαθητικές ερμηνείες από γνωστούς ηθοποιούς- όπως ο Mickey Rourke – σε συνδυασμό με έναν διάχυτο ερωτισμό και την ιδιαίτερη σκηνοθεσία. Η εικόνα είναι σαν να βλέπεις αναγεννησιακό πίνακα, αλλά σε ένα blockbuster η γρήγορη δράση είναι αυτό που μετράει και σε αυτό Οι Αθάνατοι είναι κάπως… αργόσυρτοι.

Troy (2004)

Όταν ένας δεκάχρονος πόλεμος μεταφέρεται στην μεγάλη οθόνη και μάλιστα γίνεται Χολιγουντιανή ταινία, ξέρεις σίγουρα ότι θα πέσει πολύ πετσόκομμα. Παρόλα αυτά, η Τροία του Petersen ίσως είναι από τις λίγες που προσπαθούν να μην ξεφύγουν από τα γεγονότα που περιγράφει ο Όμηρος στην Ιλιάδα – χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία. Οι παραλείψεις και τα λάθη είναι πολλά και πολλές φορές ενοχλητικά. Η Τροία έχει θάλασσα, ο στόλος των Ελλήνων μπορεί να συγκριθεί με την στρατιές του Σάρουμαν, o Μενέλαος πεθαίνει προ της ώρας του. Όλα αυτά καμιά σημασία δεν έχουν, καθώς το σενάριο είναι επικεντρωμένο στον Brad Pitt και τους κοιλιακούς του.

Βέβαια, είναι η πιο γνωστή και η μεγαλύτερη κινηματογραφική μεταφορά της Ιλιάδας με πολλή δράση, εφέ και εξαιρετικό καστ (με τον Peter O’ Toole να ξεχωρίζει στο ρόλο του Πρίαμου) κι ίσως τελικά αξίζει να αφιερώσεις ένα δίωρο.

300 (2007)

Πριν την Άνοδο της Αυτοκρατορίας, υπήρξε η μεταφορά του εικονογραφημένου μυθιστορήματος του Φρανκ Μίλλερ 300, που παρουσίαζε την θρυλική μάχη των Θερμοπυλών. Η απουσία πίστης στην πραγματική ιστορία ήταν δεδομένη, έτσι δεν απασχόλησε και πολύ. Ο Ξέρξης γίνεται λίγο φρικιό, ο Εφιάλτης λίγο Κουασιμόδος, ο Λεωνίδας τίγκα στην ντόπα, αλλά η δράση φτάνει στην αποθέωση της και πωρώνει και τον πιο φανατικό εχθρό των blockbuster ταινιών. Ιδανικές ποσότητες δράσης, αίματος και ερωτισμού, δηλαδή όλα όσα χρειάζεται μια ταινία αυτού του είδους. Το καστ μέτριο, κι αυτό για τον απλούστατο λόγο: πόσα λογάκια να πει ο Jerald Butler; Άντε ένα «This is Sparta!» και ένα «To hell!».

H ταινία ανέβηκε στις πρώτες θέσεις του box office με εκατομμύρια εισιτήρια να κόβονται ήδη από τις πρώτες μέρες προβολής της. Από ό,τι φαίνεται, το sequel θα ακολουθήσει την ίδια πορεία, ανεξαρτήτως της ιστορικής ακρίβειας…