Πολεμώντας τη Δευτέρα

Προπολεμικά, οι τσαγκάρηδες της Αθήνας αποφάσισαν αυθαίρετα να κηρύξουν τη Δευτέρα ως δεύτερη αργία της εβδομάδας, μετά την Κυριακή. Έτσι, τη Δεύτερα δεν άνοιγαν τα μαγαζιά τους. Ο λόγος που επικαλέστηκαν, ήταν ότι δεν είχε καθόλου δουλειά. Στις μέρες μας η «Δεύτερα» παραμένει φυσικά η πρώτη εργάσιμη ημέρα της εβδομάδας αλλά έχει αποκτήσει πολλούς «εχθρούς» και ίσως να θεωρείται η πιο μισητή.

Αν ανήκετε στην κατηγορία εκείνων, που βλέπουν τη Δεύτερα σαν τη «συννεφιά» της εβδομάδας, τότε ίσως οι προπολεμικοί τσαγκάρηδες να είναι οι ήρωές σας. Το επίτευγμά τους ήταν αδιαμφισβήτητα πολύ μεγάλο. Μία τέτοια πιθανότητα όμως τώρα, δεν είναι δυνατή. Σχεδόν καμία ιδιωτική επιχείρηση ή δημόσια υπηρεσία δεν παραμένει κλειστή τη Δεύτερα και ούτε φαίνεται στον ορίζοντα κάποια ριζική αλλαγή ως προς τον χαρακτήρα της ημέρας αυτής.

Έτσι ο σύγχρονος άνθρωπος πρέπει να βρει έναν άλλο τρόπο να αντιμετωπίσει αυτή την εβδομαδιαία μάστιγα της ψυχολογίας του. Είναι εντυπωσιακό πόσα εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων ανά τον κόσμο, μοιράζονται μία τουλάχιστον αρνητική διάθεση στο ξεκίνημα της εβδομάδας. Σε έρευνες που διεξήχθησαν στην Αμερική, διαπιστώθηκαν ως κύριες αιτίες αυτής της αρνητικής διάθεσης στους ανθρώπους που ρωτήθηκαν, δύο βασικοί παράγοντες. Ο πρώτος είναι ότι δεν τους αρέσει η δουλειά τους. Άλλοι τη μισούν και άλλοι τη βαριούνται. Τα συναισθήματα ποικίλουν. Αλλά το βασικό χαρακτηριστικό είναι ότι δεν είναι ικανοποιημένοι με την εργασία τους. Ο δεύτερος παράγοντας είναι η διακοπή του Σαββατοκύριακου, η διακοπή δηλαδή μιας μορφής «διακοπών», όπου κατά κάποιο τρόπο ήταν ελεύθεροι να κάνουν ό,τι θέλουν.

Το εντυπωσιακό εύρημα αντίστοιχων ερευνών όμως, είναι ότι η ίδια ψυχολογία αφορά όλες τις ήμερες εκτός από την Παρασκευή, το Σάββατο και την Κυριακή. Οι άνθρωποι δηλαδή που έχουν αρνητική ψυχολογία τη Δεύτερα, απλά και μόνο εξαιτίας του ότι είναι Δεύτερα, κατά το μεγαλύτερο ποσοστό κουβαλούν τα ίδια συναισθήματα μέχρι και την Πέμπτη. Αν αναλογιστεί κανείς, είναι τρομακτικό το γεγονός ότι υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που για περισσότερο από το μισό της εβδομάδας τους, έχουν μια μικρή κατάθλιψη μόνο και μόνο επειδή δεν είναι Σαββατοκύριακο.

Φυσικά, όταν διαπιστώνει κάποιος ότι το συγκεκριμένο φαινόμενο ίσως αφορά το μισό της ζωής του, τότε γίνεται επιτακτικό να λάβει κάποια μέτρα αντιμετώπισης. Το προφανές είναι να βρει μία δουλειά η οποία είναι κάτι παραπάνω από το μέσο με το οποίο κερδίζει κάποια χρήματα. Πρέπει να είναι μια δουλειά που του αρέσει να κάνει. Ίσως να είναι και κάτι παραπάνω, να είναι μια δουλειά που αγαπά. Αυτό όμως, για έναν περίεργο λόγο είναι πολύ δύσκολο. Θεωρείται σπάνιο και λίγοι είναι αυτοί που το έχουν καταφέρει. Έτσι, τουλάχιστον προσωρινά, μέχρι να βρει την ευκαιρία να μεταπηδήσει σε μία εργασία που τον γεμίζει περισσότερο, μπορεί να ξεκινήσει τον «πόλεμό» του απέναντι στην ψυχολογία της «Δευτέρας», με πιο απλά μέσα.

Αν παρομοιάζαμε την εβδομάδα με μία απόσταση στη θάλασσα που έπρεπε να κολυμπήσουμε, τότε οι περισσότεροι, το κομμάτι  Δεύτερα, Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη, θα το διέσχιζαν με μακροβούτι. Μια βαθιά ανάσα πριν τη Δεύτερα και γρήγορο κολύμπι μέχρι την αναπνοή της Παρασκευής. Η αφετηρία για την ανατροπή της αρνητικής διάθεσης της «Δευτέρας», γίνεται με τον τερματισμό αυτής της συμπεριφοράς. Για να γίνει αυτό, το πρόγραμμά μας στις ενδιάμεσες ημέρες της εβδομάδας πρέπει να εμπλουτιστεί με δραστηριότητες που μας γεμίζουν και με ερείσματα στη δουλειά μας που θα την κάνουν πιο ενδιαφέρουσα. Οι περισσότεροι τείνουν να ασχολούνται με τις αγαπημένες τους δραστηριότητες μόνο τα Σαββατοκύριακα. Αυτό πρέπει να ανατραπεί, όσο είναι εφικτό. Επίσης, με μία πιο θετική ματιά, ίσως ανακαλύψουμε κάποια στοιχεία στην εργασία μας που εμπεριέχουν ενδιαφέρον. Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο το οποίο μπορεί να βοηθήσει στην καταπολέμηση της αρνητικής ψυχολογίας της Δευτέρας, είναι ο τρόπος με τον οποίο περάσαμε το Σαββατοκύριακο μας. Εάν είμαστε ικανοποιημένοι, τότε σίγουρα το ξεκίνημα της εβδομάδας μάς βρίσκει γεμάτους «ενέργεια» και αναζωογονημένους.

Σε κάθε περίπτωση, οι μεταπτώσεις στην ψυχολογία είναι μέρος της ζωής και δεν είναι φυσιολογικό να βρίσκεται ένας άνθρωπος συνέχεια μέσα σε μία πλασματική ευδιαθεσία. Ωστόσο έχει σημασία να μην γίνεται έρμαιο φαινομενικών αιτιών χωρίς πραγματική ουσία. Δεν μπορεί να επιτραπεί στον εαυτό μας, η έναρξη και μόνο μιας εβδομάδας, να χρησιμοποιείται ως αιτία για μελαγχολία. Είναι στενάχωρο να συνειδητοποιεί κανείς, τον τεράστιο αριθμό των ανθρώπων που παρασύρονται στη «σκιά» ενός διαρκώς επαναλαμβανόμενου φαινομένου.

Αναλόγως του βαθμού που μας επηρεάζουν ή που κάνουν την εμφάνιση τους τα λεγόμενα «Monday blues», φαίνεται τελικά να μην πηγάζουν από την ανατολή της εβδομάδας, αλλά από μία γενικότερη αντιμετώπιση της ζωής. Το μυστικό για άλλη μια φορά, μοιάζει να βρίσκεται εκεί που δεν κοιτά κανείς: μέσα στην ίδια τη Δευτέρα, μέσα στην ίδια την καθημερινότητα.