Comicdom Con Athens 2014: Η ένατη γιορτή της ένατης τέχνης

Παρασκευή απόγευμα και η γιορτή της ένατης τέχνης είχε ήδη ξεκινήσει  στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, στο κέντρο της Αθήνας. Το Comicdom Con Athens υποδέχθηκε τους φίλους των κόμικς για ένατη συνεχή χρονιά.

Μετά από τόσα χρόνια που είχα περάσει περιμένοντας τον Μίκυ να παντρευτεί τη Μίνι, ξεροσταλιάζοντας στο περίπτερο να έρθουν οι νέες παραλαβές για να διαβάσω το επόμενο Ποπάϋ ή Λούκυ Λούκ (ανάλογα τη διάθεση), απόφάσισα ότι ήταν μία καλή ευκαιρία να έρθω μετά από πολλά χρόνια σε επαφή με τους παιδικούς μου ήρωες- και όχι μόνο.

Φτάνοντας στο χώρο του φεστιβάλ δεν πίστευα στα μάτια μου. Ο κόσμος ήταν πάρα πολύς, ακόμη και έξω από το κτίριο – τόσος που αρχικά σκέφτηκα ότι δεν ήταν καλή ιδέα που ήρθα! Τελικά όμως, αυτή η κοσμοσυρροή μου προκάλεσε ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον και αποφάσισα να μην πτοηθώ.

Εννιά χρόνια μετά το πρώτο φεστιβάλ του Comicdom στην Ελλάδα και οι φαν των κόμικς αυξάνονται προοδευτικά, όπως μου είπε και ο Ανδρέας, υπεύθυνος καταστήματος κόμικς: «Το Comicdom έχει αυξητική τάση, σύμφωνα με αυτά που μας έχουν πει οι διοργανωτές και με όσα βλέπουμε. Κάθε χρόνο, συγκεντρώνεται όλο και περισσότερος κόσμος», ενώ συνέχισε: «Μπορείς να δεις, γονείς με μωρά, παιδιά, έφηβους – δεν μπορώ να πω πως υπάρχει ηλικιακός φραγμός, βλέπεις κόσμο 65 και 70 χρονών. Η πλειοψηφία πάντως κυμαίνεται στα 20 με 30, άνδρες και γυναίκες. Οι περισσότεροι έρχονται  για τα συλλεκτικά αντικείμενα, τα κόμικς, ή τα video games».

Λίγο παρακάτω, δύο νεαροί φοιτητές, ο Νίκος και ο Δημήτρης,  μου εξομολογήθηκαν ότι αν και δεν είναι λάτρεις των κόμικς, εστιάζουν στην καλλιτεχνική τους υπόσταση. «Ο αγαπημένος μου Έλληνας σχεδιαστής είναι ο Μιχάλης Θεοδώρου, “Never Brush My Teeth” είναι το ψευδώνυμό του. Κοιτάζω τώρα ένα artbook του», μου είπε ο Δημήτρης και μου το έδειξε.

Οι φίλοι της ένατης τέχνης είχαν την ευκαιρία όχι μόνο να ξεφυλλίσουν τα αγαπημένα τους κόμικς, αλλά να γνωρίσουν και τους σχεδιαστές τους. Σε ένα από τα σταντ συνάντησα τον Σπύρο Δερβενιώτη (έχει σχεδιάσει στην Ελευθεροτυπία τη «Μάνα Ρέιβερ», τον «Φανούρη Άπλα» και πιο πρόσφατα, το «UGH»). Όπως μου είπε, ασχολείται επαγγελματικά με τα κόμικς από το 1986 και συμπλήρωσε: «Συμμετείχα σε όλες τις εκθέσεις από την πρώτη κιόλας χρονιά του Comicdom.  Έχω πάει και σε φεστιβάλ άλλων χωρών, όπως στο Σαν Ντιέγκο και στην Αγγλία. Δεν μπορώ να πω ότι είδα ιδιαίτερες διαφορές. Το μόνο που αλλάζει είναι η κλίμακα, περισσότερος κόσμος και περισσότερα τετραγωνικά, αναλογικά όμως δεν είναι περισσότερος ο κόσμος στο εξωτερικό, σε σχέση με την Ελλάδα. Αυτό που σίγουρα παραμένει το ίδίο είναι το κλίμα των εκθέσεων». Στην πορεία της συζήτησής μας μου έδειξε μία αφίσα που έγραφε Seduction of the Innocent και μου είπε μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία: «Το Seduction of the Innocent είναι o τίτλος βιβλίου του εισαγγελέα, Fredric Wertham, που εκδόθηκε το 1954, κατηγορώντας τα κόμικς ότι “αποπλανούν”. Το βιβλίο αυτό έγινε μινι-bestseller, και ήταν η αιτία που δημιουργήθηκε το Comics Code Authority, το οποίο απαγόρευε τη βωμολοχεία και το γυμνό στα κόμικς- ήταν κάτι σαν το ΕΣΡ των κόμικς. Αυτό κόστισε στην εμβέλεια τους». Τελειώνοντας, τον ρώτησα κατά πόσο είναι εφικτό οι Έλληνες δημιουργοί  -με τα μέσα που διαθέτουν -να ξεπεράσουν τα σύνορα, όπου μου απάντησε: «Υπάρχουν πολλοί  Έλληνες που ήδη συνεργάζονται με το εξωτερικό όπως οι: Μιχάλης Διαλυνάς, Ηλίας Κυριαζής, Βασίλης Λώλος. Τα μέσα μας για να ξεπεράσουμε τα σύνορα είναι ένα χαρτί και ένα μολύβι. Δεν είναι απαραίτητο ότι οι σχεδιαστές κόμικ του εξωτερικού καταφέρνουν να ξεπεράσουν τα σύνορα της χώρας τους. Κάθε χώρα έχει το δικό της κόσμο κόμικ».

Συνεχίζοντας την περιήγησή μου στο χώρο είδα έναν νεαρό με σχέδια κόμικς στο χέρι. Μου κίνησε την περιέργεια και τον πλησίασα. Τον ρώτησα για τα σχέδια και μου είπε ότι είναι το χόμπυ του, και συμπλήρωσε ότι  παρακολουθεί το Comicdom από την πρώτη χρονιά: «Τα κόμικς είναι τέχνη. Τέχνη δεν είναι μόνο να σχεδιάζεις, είναι και να διαβάζεις», και συμπλήρωσε: «Δεν είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος από τους Έλληνες δημιουργούς, θα ξεχώριζα ωστόσο, τον Κυριαζή και τον Ρουμπούλια. Ο αγαπημένος μου είναι ο Yvan Reis».

Λίγο πιο δίπλα, πλησίασα τον Πέτρο Χριστούλια και τον Τάσο Ζαφεριάδη. Σχεδιαστές κόμικς, έχοντας ο καθένας τη δική του ξεχωριστη πορεία στο χώρο και ορισμένες από κοινού συνεργασίες, μία εκ των οποίων, η σειρά τους «INTRA MUROS». Ανάμεσα σε άλλα ο κ. Χριστούλιας ανέφερε: «Στο εξωτερικό είναι πιο δύσκολο να αναδειχθείς γιατί είναι πολύ περισσότερος ο κόσμος που ασχολείται, αλλά είναι πιθανό να βιοποριστείς από αυτό. Στην Ελλάδα είναι αδύνατο να εξασφαλίσεις τα προς το ζην μόνο από αυτό». Ωστόσο, όπως συμπλήρωσε ο κ. Ζαφειριάδης, «τα κόμικς δεν είναι μόνο ένα εξειδικευμένο χόμπυ. Έχει να δώσει πολλά και διαφορετικά πράγματα πλέον, δεν είναι τόσο συγκεκριμένα όσο παλιά».

* Στο blog του Comicdom μπορείτε να βρείτε ειδήσεις, παρουσιάσεις, συνεντεύξεις και άλλα πολλά από το χώρο των κόμικς.