Σοφά διδάγματα από το πασχαλινό τραπέζι

Πέρασε κι αυτή η Κυριακή του Πάσχα, φίλε αναγνώστη, και είσαι και φέτος λίγο πιο παχύς. Που θα πάει αυτή η κατάσταση;

Κανιβάλισες πάλι τα καημένα τα ζωάκια κάνοντας τα έντερά τους πριονοκορδέλα, αφάνισες δύο-τρία κοπάδια, έσκασες, ήπιες δύο βαρέλια κρασί και άκουσες Στέλλα Κονιτοπούλου. Πάμε να δούμε μερικά πράγματα που αν τα σημειώσεις και τα εφαρμόσεις του χρόνου, το Πάσχα σου θα γίνει καλύτερο.

– Δεν είσαι υποχρεωμένος να ουρλιάζεις «αληθώς»

Αν υπάρχει ένας πασχαλινός εφιάλτης, είναι το να ξυπνάς με χανγκόβερ την ώρα που αρχίζει το ψήσιμο, ενώ τον αέρα σκίζει η ευχή «Χριστός Ανέστη», που ακολουθείται από το «Αληθώς ο Κύριος!», δυνατά και ξάστερα. Αυτός ο παραδοσιακός διάλογος είναι μια ευκαιρία για την θεοσεβούμενη γειτόνισσα να τσεκάρει τα θρησκευτικά σου πιστεύω: μην της κάνεις τη χάρη. Όταν σε δει να τρεκλίζεις στον κήπο προσπαθώντας να ρουφήξεις λίγο φραπέ και σου φωνάξει «Καλημέρα παλικάρι μου – Χριστός Ανέστη!», κοίταξέ την παραξενεμένος και απάντησε όσο πιο χαμηλόφωνα μπορείς «Χρόνια πολλά». Δεν υπάρχει μεγαλύτερο χουνέρι που μπορείς να της κάνεις (υπάρχει, η απάντηση «δεν είμαι καθόλου βέβαιος», αλλά ας μη γινόμαστε κάφροι).

– Μην τρως σαν να είναι η τελευταία σου φορά

…γιατί μπορεί και να είναι η τελευταία σου φορά, όπως το πας. Να πω ότι νήστευες 40 μέρες και δεν κρατιόσουν να ορμήσεις στα κρέατα, να το καταλάβω. Έλα όμως που έφτασε Μεγάλη Παρασκευή και εσύ έψαχνες ακόμα να βρεις ανοικτό σουβλατζίδικο για ντιλίβερι. Οπότε, γιατί κάνεις σαν να είσαι νηστικός δύο χρόνια; Ξέρω, όταν ροδίζει το αρνί τα ξεχνάς όλα, αλλά δε σου είπε κανείς να μη φας. Ήρεμα όμως. Τσιμπάς λίγο πετσούλα πάνω από τη σούβλα, τρως το κοκορετσάκι σου, όλα καλά, αλλά την ώρα που έχεις σκάσει, μην πίνεις μια κούπα κρασί «να τα κάψει όλα, υγεία» και μετά «και το λουκανικάκι όμως πέτυχε», «οι πατατούλες μέλι βγήκανε» και δώστου. Επίσης, μην χρησιμοποιείς τη δικαιολογία «κρίμα να πετάμε φαΐ» επειδή είσαι λαίμαργος και αδειάζεις όλα τα πιάτα. Αηδία κατάντησες.

– Δεν χρειάζεται να μεθύσεις από τις 11 το πρωί

Ξέρω, «τραβιέται» το κρασάκι την ώρα που η μούρη σου μαυρίζει από τα ντουμάνια της ψησταριάς, «θέλει μια μπυρίτσα αντί για καφέ σήμερα», και όλα τα σχετικά, αλλά αυτό το ξεφτιλίκι που ακόμα δεν έχει κάτσει κανείς στο τραπέζι και εσύ χορεύεις «μες του Αιγαίου, Αιγαίου τα νησιά» αγκαλιασμένος με έναν πάνκη φίλο σου ή με την πεθερά σου, καταντάει γραφικό κάθε χρόνο. Πιες κρασάκι, πιες μπυρίτσα, αλλά μην πίνεις υποβρύχια πριν καλά καλά βγει ο ήλιος, γιατί την ώρα που οι άλλοι θα τρώνε, εσύ στην καλύτερη περίπτωση θα κοιμάσαι, και αν κρίνω από το πώς τρως εσύ, σιγά μη σου κρατήσουν φαΐ οι άλλοι.

– Δεν είναι υποχρεωτικό να ακούς συνέχεια κλαρίνα

Εντάξει, αγόρασες την πολυτελή κασετίνα «πασχαλινό ξεφάντωμα» και αισθάνεσαι την ανάγκη να ξεσηκώσεις τη γειτονιά με κλαρίνο μέχρι το Πεκίνο, που θα ‘λεγε και μία ψυχή, αλλά μην το παρακάνεις. Εμένα το κλαρίνο μου αρέσει, φίλε αναγνώστη, για να μην παρεξηγούμαι, όμως όλα στη ζωή έχουν ένα όριο. Για τους ενοχλητικούς γείτονες που παίζουν σε φουλ ένταση Μάκη Χριστοδουλόπουλο και ετοιμάζονται να τον ψηφίσουν κιόλας, μπορείς να βάλεις να παίξει η παρακάτω επιτυχία:

 (αν σου κάνουν παράπονα, πες τους ότι είναι παραδοσιακό βραζιλιάνικο).

– Στο τσούγκρισμα του αυγού νικάει μόνο ένας

Μπορεί να πονάει, φίλε αναγνώστη, ειδικά αν, όπως εγώ, χάσεις στον τελικό, αλλά η ιστορία θυμάται μόνο τον νικητή. Γι’ αυτό διάλεξε προσεκτικά το αυγό με το οποίο θα μπεις στη μάχη και πρόσεχε, γιατί συνήθως αυτά που φαίνονται ισχυρά δεν είναι. Αν θέλεις τόσο πολύ τη νίκη, υπάρχει ένα πανάρχαιο σύστημα όπου βάφεις ένα ξύλινο αυγό κόκκινο και τους διαλύεις όλους, τσαμπιόνι μου.