Mythbustin’ Frog: Η απαγόρευση αλιείας είναι ΑΣΧΕΤΗ με τα χημικά

Πού, πώς, πότε και με τί συνέπειες θα καταστραφούν τα χημικά της Συρίας; Είναι μια μεγάλη συζήτηση. Το σίγουρο είναι ότι η απαγόρευση αλιείας στη Μεσόγειο δεν έχει καμία σχέση με τη συζήτηση αυτή.

Τις τελευταίες ημέρες κυκλοφορεί ευρέως στα social media αυτό:

Ο Βαγγέλης Πισσίας, για όσους δεν τον γνωρίζουν, ήταν επικεφαλής του ψηφοδελτίου των Οικολόγων Πράσινων στις ευρωεκλογές. Το ότι βρέθηκε σε αυτή τη θέση ένας άνθρωπος που διαδίδει τέτοια ψέματα είναι ακόμη μία μεγάλη συζήτηση που δεν είναι του παρόντος. Εδώ, όπως πάντα, θα μείνουμε στον μύθο και τα στοιχεία που τον καταρρίπτουν.

Όπως διαβάζουμε στο άρθρο που συνοδεύει τη συνέντευξή του, λοιπόν, ο κ. Πισσίας «αποκάλυψε [ότι] δύο μέρες πριν τις ευρωεκλογές εκδόθηκε υπουργική απόφαση με την οποία αναστέλλεται για δύο μήνες η αλιεία στην περιοχή της Μεσογείου, όπου αναμένεται να ξεκινήσει η υδρόλυση των χημικών της Συρίας». Με τη βοήθεια των δημοσιογράφων (;) του ραδιοσταθμού, επιχειρείται μία συσχέτιση της απόφασης απαγόρευσης αλιείας σε συγκεκριμένες περιοχές από τις 24 Μαΐου έως τις 15 Ιουλίου με το γνωστό ζήτημα της καταστροφής των χημικών στο πλοίο Cape Ray.

Το θέμα απέκτησε αμέσως διαστάσεις στα πάντα “ευαίσθητα” στη συνωμοσιολογία social media και έφτασε να γίνει πρωτοσέλιδο.

Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Δυστυχώς για τους συνωμοσιολόγους, κανένα σκοτεινό κέντρο δεν υπαγόρευσε στις ελληνικές αρχές κάποια ειδική ρύθμιση για την αλιεία. Αντιθέτως, πρόκειται για διάταξη που αφορά μόνο σε μηχανότρατες (τράτες βυθού) – δηλαδή, δεν απαγορεύει το ψάρεμα γενικώς και αορίστως, αλλά μόνο με τα σκάφη της συγκεκριμένης κατηγορίας.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η απαγόρευση αλιείας για τις μηχανότρατες τους μήνες Ιούνιο – Ιούλιο – Αύγουστο και Σεπτέμβριο ισχύει από… το μακρινό 1966, όταν θεσπίστηκε το Βασιλικό Διάταγμα 917/66. Ο νόμος αυτός έχει τροποποιηθεί αρκετές φορές ενώ κάθε χρόνο οι αρμόδιες αρχές ενημερώνουν για το ισχύον θεσμικό πλαίσιο.

Τον Ιανουάριο θεσπίστηκε Σχέδιο Διαχείρισης ειδικά για την αλιεία με μηχανότρατα, με απόφαση που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Με την απόφαση αυτή προστέθηκε το διάστημα 24 έως 31 Μαΐου στην περίοδο απαγόρευσης, που όπως είδαμε ισχύει από το 1966.

Η απόφαση 4023/64557 που δημοσιεύτηκε στις 22 Μαΐου καθορίζει τους όρους χορήγησης άδειας αλιείας σε διεθνή ύδατα και αναφέρει συγκεκριμένα τις περιοχές που απαγορεύεται η χρήση της.

Ο λόγος, όπως εξάλλου επισημαίνει και η Περιφέρεια Κρήτης, είναι η «ανάγκη προστασίας των ιχθυοαποθεμάτων σύμφωνα με τις σχετικές επιστημονικές παρατηρήσεις, και στο Πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Πολιτικής με σκοπό την αειφόρο Αλιεία και την προστασία του γόνου». Η σχετική ανακοίνωση συνεχίζει ότι οι διατάξεις αυτές «δεν σχετίζονται σε καμία περίπτωση με πιθανή υδρόλυση των χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο».

Στο ίδιο μήκος κύματος έκανε δηλώσεις ο ίδιος ο Πρόεδρος της Επιτροπής Πρωτοβουλίας κατά της εξουδετέρωσης των χημικών όπλων της Συρίας, Ρούσσος Κυπριωτάκης, που ξεκαθάρισε με δηλώσεις του σε ραδιοφωνικό σταθμό ότι «αν κανείς θελήσει να ψαρέψει με παραγάδι ή με δίχτυα, αυτό δεν απαγορεύεται!». Εξάλλου, σε  ανάρτησή του στο Facebook τόνισε ότι η απαγόρευση για τις μηχανότρατες είναι μία θετική για το περιβάλλον ρύθμιση που δεν πρέπει να συγχέεται με τα χημικά.

Με λίγα λόγια, για να μπορέσουμε έστω να υποθέσουμε κάποια σχέση της διαδικασίας καταστροφής των χημικών με την απαγόρευση, θα έπρεπε οι αρχές να έχουν απαγορέψει το ψάρεμα για όλους τους τύπους σκαφών – όμως αυτό δεν έγινε.

Πέραν αυτού, η τραγική ειρωνεία είναι ότι η συγκεκριμένη ρύθμιση αποτελεί βαθιά “ανάσα” για τη βιωσιμότητα της αλιείας στη Μεσόγειο. Θα περίμενε κανείς από έναν υποψήφιο των Οικολόγων Πράσινων να την υπερασπίζεται ή, έστω, να προτείνει βελτιώσεις, όχι να τη χρησιμοποιεί για να δημιουργεί εντυπώσεις σε άσχετα ζητήματα. Σε κάθε περίπτωση η ευαισθητοποίηση για τα χημικά στη Μεσόγειο δεν μπορεί να προωθείται με κακοφτιαγμένες θεωρίες συνωμοσίας, όπως αυτές που επικαλείται ο κ. Πισσίας.