Το μουσικό σύμπαν του Αλμοδόβαρ

Ταξιδεύουμε στο μουσικό σύμπαν του Pedro Almodóvar με τραγούδια από τις ταινίες του που έμειναν χαραγμένα στη μνήμη μας. O διάσημος Ισπανός σκηνοθέτης, είτε επιλέγει κλασικές επιτυχίες, είτε δίνει βήμα στο «νέο αίμα» του ισπανικού πενταγράμμου, μας κάνει να σιγοτραγουδάμε μετά από κάθε προβολή.

Στις 24 Σεπτεμβρίου του 1949 γεννιέται ο διάσημος Ισπανός σκηνοθέτης Pedro Almodóvar σε ένα χωριό της Καστίγια – Λα Μάντσα της κεντρικής Ισπανίας, περιοχής γνωστής από τις περιπέτειες του Δον Κιχώτη. Στην ηλικία των 8 ετών οι γονείς του τον στέλνουν σε ένα καθολικό σχολείο στην πόλη Κάθερες, στα δυτικά της χώρας, με σκοπό κάποια μέρα να γίνει ιερέας.

Μπορεί οι εμπειρίες του από το καθολικό σχολείο να τον σημάδεψαν για μια ζωή αλλά η ύπαρξη του σινεμά στην πόλη ήταν μια παρηγοριά και συνάμα ελπίδα. Από τότε συνειδητοποίησε και την μεγάλη του αγάπη για την τέχνη της κινούμενης εικόνας. Έτσι όταν έκλεισε τα 18, παρά τις αντιρρήσεις των γονιών του, έφυγε για τη Μαδρίτη κυνηγώντας το όνειρό του: να γίνει σκηνοθέτης.

Οι σπουδές, όμως, στην Ισπανία του Φράνκο ήταν άπιαστες για όσους δεν είχαν την οικονομική άνεση, αλλά και αδύνατες μετά το κλείσιμο της Εθνικής Σχολής Κινηματογράφου από το δικτατορικό καθεστώς. Έτσι, αναγκάστηκε να κάνει διάφορες δουλειές μέχρι να αγοράσει την πρώτη του κάμερα, μια Σούπερ 8, με την οποία δημιούργησε και τις νεανικές μικρού μήκους ταινίες του. Το 1980 ολοκληρώνει το πρώτο του μεγάλου μήκους φιλμ μετά από αρκετές δυσκολίες. Μέχρι σήμερα έχει δημιουργήσει περίπου 30 ταινίες.

Το γυναικείο στοιχείο κυριαρχεί στο έργο του, όπου παρουσιάζονται γυναίκες αυτόνομες και δυναμικές παρά τα κοινωνικά στερεότυπα και τις αδυναμίες τους. Η σεξουαλική απελευθέρωση διαποτίζει τις ταινίες του μέσα από την έντονη ετεροφυλοφιλική ή ομοφυλοφιλική σεξουαλικότητα των χαρακτήρων του. Το ιδιαίτερο χιούμορ του σε συνδυασμό με τα cult στοιχεία προσδίδει μια ανάλαφρη αίσθηση, η οποία όμως εναλλάσσεται με τις τραγικές στιγμές που βιώνουν οι χαρακτήρες.

Όλα αυτά τα στοιχεία συνυπάρχουν και συνθέτουν το κινηματογραφικό σύμπαν του Ισπανού δημιουργού, που κατά κύριο λόγο αποτυπώνει όσο πιο ανάγλυφα γίνεται τη γυναικεία ψυχοσύνθεση. Από αυτή την κινηματογραφική εμπειρία δεν θα μπορούσε να λείπει η μουσική, στην οποία δίνει ιδιαίτερο βάρος ο σκηνοθέτης. Η μουσική επένδυση του Almodóvar είναι πάντα προσεγμένη και εναρμονισμένη με την πλοκή του έργου. Δεν είναι τυχαίο που τραγούδια από τα soundtrack των ταινιών του έχουν αφήσει εποχή.

Το thefrog.gr θυμάται τέσσερα τραγούδια που «έντυσαν» σκηνές ταινιών του Pedro Almodóvar και έμειναν χαραγμένα στη μνήμη μας, κάνοντάς μας να τα σιγοτραγουδάμε μετά από κάθε προβολή.

“Un año de amor” (Tacones Lejanos, 1991)

Ένα από τα γνωστότερα και πιο αγαπημένα  τραγούδια που συνόδεψε τη σκηνή του αισθησιακού χορού της Marisa Paredes στην ταινία Tacones Lejanos (“Ψηλά Τακούνια”). Η συγκινητική ερμηνεία της Luz Casal μένει αξέχαστη και μαζί με τη διασκευή του κλασικού “Piensa en mí” την κάνει διάσημη διεθνώς.

“Cucurrucucu Paloma” (Hable Con Ella, 2002)

Ο κορυφαίος Βραζιλιάνος τραγουδoποιός Caetano Veloso ερμηνεύει μοναδικά το διάσημο μεξικάνικο τραγούδι “Cucurrucucu Paloma” που ακούγεται στην ταινία Hable Con Ella (“Μίλα της”). Το τραγούδι εξέφρασε με ξεχωριστό τρόπο την αγάπη των δύο πρωταγωνιστών στις γυναίκες της ζωής τους.

“Quizás, Quizás, Quizás” (La mala educación, 2004)

Όταν  ο Gael García Bernal, για τις ανάγκες της ταινίας La mala educación (“Κακή Εκπαίδευση”), κάνει το σόου του ως μια τρανσέξουαλ drag queen με το όνομα Zahara, τραγουδάει το διάσημο τραγούδι “Quizás, Quizás, Quizás” αλλά με τη φωνή της Sara Montiel. Ο Almodóvar επέλεξε για άλλη μια φορά τη γοητεία του παλιού και κλασικού για να «ντύσει» μουσικά την ταινία του.

“Volver” (Volver, 2006)

Από τις πιο δυνατές σκηνές της ταινίας Volver (“Επιστρέφω”) είναι η σκηνή που η Penélope Cruz τραγουδάει με τη φωνή της Estrella Morente το ομώνυμο κομμάτι. Εδώ ο Almodóvar δίνει την ευκαιρία στο νέο αίμα της ισπανικής μουσικής σκηνής να ξεδιπλώσει το ταλέντο του και να ταξιδέψει το κοινό στην ένταση και το “duende” της ισπανικής κουλτούρας.