Τουρκία και Σαουδική Αραβία εναντίον Ιράν;

Η Τουρκία παρασύρεται σε ένα παιχνίδι που μπορεί να αποκτήσει πυρηνικές διαστάσεις.

Η Σαουδική Αραβία έχει αρχίσει να αποδέχεται ότι το Ιράν θα βγει από την απομόνωση και θα γίνει άλλη μία κανονική χώρα στην περιοχή.

Παρ’ όλο που ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ στην τελευταία του επίσκεψη στον Βασιλιά Σαλμάν τον διαβεβαίωσε ότι οι Αμερικανοί δεν θα δεχτούν μια “κακή πυρηνική συμφωνία με το Ιράν” και ότι δεν θα υπάρξει περαιτέρω προσέγγιση ΗΠΑ – Ιράν, οι Σαουδάραβες αναγνωρίζουν ότι ρεαλιστικά μια συμφωνία του Ιράν με τις ΗΠΑ, την Ρωσία, την Κίνα, την Βρετανία ,την Γαλλία και την Γερμανία θα έχει τεράστια παγκόσμια αποδοχή και κύρωση από τον ΟΗΕ .

Είναι επίσης προφανές ότι οι σχέσεις του Ιράν με τις ΗΠΑ θα βελτιωθούν πολύ διότι υπάρχουν τεράστια κοινά οικονομικά – πετρελαϊκά συμφέροντα.

Συνεπώς, επειδή ο μόνος δυνητικός σύμμαχος για τους Σαουδάραβες είναι το Ισραήλ, συμμαχία που είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί, οι Σαουδάραβες ετοιμάζονται για μακρύ ανταγωνισμό με το Ιράν- το οποίο αφού ήδη έχει περικυκλώσει την Σαουδική Αραβία με την παρουσία του στο Ιράκ, την Συρία τον Λίβανο και τώρα στην Υεμένη, αρχίζει πλέον να ενοχλεί την Σαουδική Αραβία και στο εσωτερικό της, διεγείροντας την εκεί σιϊτική μειονότητα.

Δυο είναι οι μεγάλοι δυνητικοί σύμμαχοι των Σαουδαραβών, οι Αιγύπτιοι και οι Τούρκοι. Και οι μεν Αιγύπτιοι έχουν ήδη πραγματοποιήσει εν τη πράξει την συμμαχία, δεν μπορούν όμως να δώσουν άλλη βοήθεια πλην του να μάχονται στην Λιβύη εναντίον των Αδελφών Μουσουλμάνων .

Η Τουρκία έχει κοινά σημεία με την Σαουδική Αραβία διότι και οι δυο είναι κυρίως σουνιτικές χώρες αλλά και διότι έχουν πετρελαϊκά συμφέροντα και οικονομική συνεργασία. Επιπλέον, πρόσφατα συνεργάστηκαν πολιτικά με την διευκόλυνση των τζιχαντιστών στην Συρία, τους οποίους χρηματοδότησε η Σαουδική Αραβία και υπέθαλψε η Τουρκία η οποία είναι και η κυρία πηγή της διοικητικής μέριμνας και επιμελητείας του Ισλαμικού Κράτους. Για το λόγο αυτό η Σαουδική Αραβία είναι η μόνη χώρα που συμφωνεί και αποδέχεται την τουρκική πρόταση για ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στη Συρία. Η Τουρκία επίσης συνεργάζεται με την Σαουδική Αραβία για την εκπαίδευση των “μετριοπαθών” ανταρτών εναντίον του Άσσαντ και τους δίνει πολιτική κάλυψη.

Η σχέση της Τουρκίας με την Αίγυπτο είναι πολύ κακή λόγω των εξαιρετικών σχέσεων που είχε πριν ο Ερντογάν με τον ανατραπέντα Πρόεδρο Μόρσι και τους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Πρόσφατα χειροτέρεψε διότι ο Ερντογάν στηρίζει στην Λιβύη την Κυβέρνηση της Τρίπολης και τους εκεί εγκατεστημένους Αδελφούς Μουσουλμάνους, ενώ ο Αιγύπτιος Πρόεδρος Αλ-Σίσι στηρίζει την κυβέρνηση του Στρατηγού Χαφτάρ στο Τομπρούκ και ετοιμάζεται να εισβάλει στην Λιβύη, εποφθαλμιώντας τα πετρέλαια της Κυρηναϊκής.

Η Τουρκία πρόκειται λοιπόν προσεχώς να έλθει και αυτή σε πόλεμο δι’ αντιπροσώπου με την Αίγυπτο, τεχνική που πλέον χρησιμοποιείται ευρέως στην Μέση Ανατολή και όχι μόνο εκεί. Οποιαδήποτε λοιπόν προσπάθεια να εμπλέξουν οι Σαουδάραβες την Τουρκία σε συμμαχία και με την Αίγυπτο έχει αποτύχει.

Εκεί που η συμμαχία φαίνεται να παίρνει σάρκα και οστά είναι μια συμμαχία εναντίον του Ιράν. Όπως διέρρευσε αξιόπιστα φαίνεται ότι Τουρκία και Σαουδική Αραβία συμφώνησαν στο ακόλουθο σκεπτικό:

“Η αιρετική και επεκτατική συμπεριφορά του Ιράν ενοχλεί και τις δυο χώρες. Το Ιράν δαπανά τεράστιους πόρους για να χύσει αίμα Μουσουλμάνων και να αποσταθεροποιήσει Μουσουλμανικές χώρες”.

Η Σαουδική Αραβία και η Τουρκία ξεχνούν ότι αυτές άρχισαν την αποσταθεροποίηση του Άσσαντ και ξεχνούν ότι η νέα προτεραιότητα των ΗΠΑ δεν είναι ο Άσσαντ, τον οποίο ευχαρίστως ανέχονται ως άτυπο σύμμαχο στη μάχη τους εναντίον του Ισλαμικού Κράτους- που και η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία πλαγίως στηρίζουν ακόμη.

Η πολιτική αυτή δεν έχει ελπίδα πραγματοποίησης όσο οι ΗΠΑ έχουν το δόγμα “προτεραιότητα είναι το Ισλαμικό Κράτος όχι ο Άσσαντ”.

Ο Ερντογάν βεβαίως έχει θυμό εναντίον του Ιράν το οποίο δεν του επέτρεψε να επιβληθεί στον Άσσαντ. Λόγω αυτού του θυμού διακινδυνεύει τα τριακόσια χρόνια ήρεμων και χρήσιμων σχέσεων που είχε η Τουρκία με το Ιράν. Η “συμμαχία κατά των αιρετικών” στην οποία ετοιμάζεται να εισέλθει η Τουρκία είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη και εν δυνάμει αποσταθεροποιητική.

Η αντί-σιϊτική στάση της Τουρκίας κινδυνεύει να την εμπλέξει σε περισσότερη βία και αιματοχυσίες. Ο νικητής στον πόλεμο εναντίον του Ισλαμικού Κράτους θα είναι το Ιράν, όσο χρόνο και αν χρειαστεί και όσες θυσίες και αν πρέπει το Ιράν να κάνει. Το Ιερατείο του σε αυτό το ζήτημα είναι άτεγκτο γιατί το ζήτημα είναι για αυτό υπαρξιακό.

Δεν μπορεί να υπάρξει Ιρανικό Ιερατείο με νικηφόρο το Ισλαμικό Κράτος. Εξ άλλου η Τεχεράνη έχει μαζί της τα δυο τρίτα της Μέσης Ανατολής. Αυτό θα είναι βαριά ήττα και για την Τουρκία.

Υπάρχει άλλος ένας σοβαρός λόγος για την Τουρκία να αποφύγει την εμπλοκή της εναντίον του Ιράν. Η Σαουδική Αραβία, παίζοντας το πυρηνικό χαρτί, έκανε ακόμη πιο στενές τις σχέσεις της με το Πακιστάν, την μόνη μουσουλμανική πυρηνική δύναμη. Το Ριάντ ήδη διαθέτει βαλλιστικούς πυραύλους κινεζικής κατασκευής που μπορούν να πλήξουν την Τεχεράνη. Στην παρέλαση τους πέρυσι ήταν παρών ο Πακιστανός στρατηγός Ραχούλ Σαρίφ, ο οποίος ελέγχει το πυρηνικό οπλοστάσιο του Πακιστάν, το οποίο έχει αναπτυχθεί με σαουδαραβικά χρήματα, με την συμφωνία ότι το Πακιστάν θα διαθέσει στην Σαουδική Αραβία πυρηνικές κεφαλές για τους πυραύλους της, αν απειληθεί η ασφάλεια της.

Η Τουρκία παρασύρεται να μπει σε ένα παιχνίδι που μπορεί να αποκτήσει πυρηνικές διαστάσεις, ξεχνώντας επίσης ότι στα κοινά σύνορα που έχει με το Ιράν κατοικούν και από τις δυο πλευρές Κούρδοι.

Η ρήξη Σαουδικής Αραβίας με το Ιράν θα παραμείνει όπως τώρα δι’ αντιπροσώπων αλλά η βιαιότητα της θα αυξηθεί πολύ. Η Τουρκία χωρίς συμμάχους πλέον και με ψυχραμένες τις σχέσεις της με ΗΠΑ και ΝΑΤΟ θα βρεθεί αστήρικτη με το Ιράν, το Ιράκ και την Συρία, όλες όμορες της χώρες, εχθρικές. Είναι αμφίβολο αν τα σαουδαραβικά δολάρια μπορούν να αντισταθμίσουν τις γεωστρατηγικές απειλές εναντίον της.

* Περισσότερα άρθρα στο www.kassandros.gr