Τα Φρούτα του Δάσους: «Συμβιβαστήκαμε με την αλητεία και συνηθίσαμε την ασχήμια»

Ανακοινώνοντας επίσημα τη διάλυσή τους το Μάιο του 2014, τα Φρούτα του Δάσους προκάλεσαν τη δυσαρέσκεια του ελληνικού κοινού και έθιξαν ένα μεγάλο ζήτημα για το πώς οι συνθήκες αποθαρρύνουν τη δημιουργία, την έκφραση και την εξέλιξη της ελληνικής μουσικής σκηνής. Ως ένα από τα πιο δημιουργικά μουσικά συγκροτήματα με ταυτότητα ως προς το στίχο και τη σύνθεση, είχε μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά του ελληνικού κοινού, ακόμα κι αν δεν είχαν μια σαφή εικόνα για αυτό, όπως παραδέχονται οι ίδιοι.

«Υπήρξε μια αναστάτωση που ειλικρινά δεν περιμέναμε. Δεχτήκαμε αρκετά mail από ανθρώπους που εξέφραζαν την λύπη τους. Βγήκε μια αγανάκτηση από μουσικούς κυρίως, σε γενικό πλαίσιο  για την κατάσταση που επικρατεί στα συγκροτήματα ως προς το θέμα επιβίωσης τους στην Ελλάδα του 2015. Δημοσιεύσαμε τη διάλυσή μας και για να ταρακουνήσουμε ορισμένα κομπλεξικά μυαλά. Όχι πως άλλαξε κάτι, απλά καταλάβαμε ότι αρκετός κόσμος γνώριζε το έργο μας και την ύπαρξή μας έστω και σιωπηλά, χωρίς να έχουμε ιδέα για αυτό» είπε στο Βάτραχο ο Πόλυς Ζουκ.

Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησαν ένα νέο digital single, με τίτλο «Μικρές Προσδοκίες», το οποίο ξαναφέρνει στο προσκήνιο το συγκρότημα, αυτή τη φορά υπό τη μορφή ακουστικού σχήματος, με τον Πόλυ Ζουκ στην κιθάρα και τα φωνητικά και το Βασίλη Ιορδανίδη στο πιάνο.

Αναζητώντας τι ήταν αυτό που πυροδότησε την επανεμφάνισή τους, έστω και υπό αυτή μορφή, ο Πόλυς Ζουκ περιγράφει την πορεία που ακολούθησε την ανακοίνωση της διάλυσής τους μέχρι την επανεμφάνισή τους: «Όταν ανακοινώσαμε τη διάλυσή μας, είχαμε πει πως θα βγει και ένας τρίτος δίσκος, απλά δεν γνωρίζαμε πότε, με ποιους και πώς θα κυκλοφορήσει. Τελικά μετά από δυο  χρόνια σχεδόν κυκλοφορούμε με ακουστικό project το νέο μας κομμάτι “Μικρές προσδοκίες”, το όποιο θα περιλαμβάνεται στο άλμπουμ που θα δημιουργηθεί σταδιακά με την ολοκλήρωση και των έξι τραγουδιών. Το κίνητρο για την επιστροφή αυτή ήταν η ίδια η μουσική. Διαλυθήκαμε όχι επειδή νιώσαμε ότι φτάσαμε στο τέλος, άλλα γιατί είχαμε απογοητευτεί, νιώθαμε αόρατοι και άπραγοι. Θα μπορούσαμε με τα υπόλοιπα παιδιά να εξελιχθούμε και να κάνουμε σπουδαία πράγματα, άλλα δεν μας άφησε η εποχή. Η ιδέα αυτή που λέγεται “Φρούτα του δάσους” έχει ακόμα να πει πράγματα και ας είναι πλέον δυο άτομα με άλλο ήχο και ύφος. Κόντρα στους καιρούς συνεχίζουμε ακουστικά μαζί με τον Βασίλη με αργούς και σταθερούς ρυθμούς».

Σχετικά με το αν αυτή η νέα κυκλοφορία υπονοεί ή προμηνύει την επανασύσταση του συγκροτήματος όπως το γνωρίσαμε στο «Για τη στιγμή και μόνο» ή «Τριαντάφυλλα στη λάσπη», ο Πόλυς Ζουκ εξέφρασε τον προβληματισμό του, καθώς και τους λόγους για τους οποίους κάτι τέτοιο φαίνεται δύσκολο στην πραγματοποίησή του: «Για να γίνει αυτό χρειάζονται δύο πράγματα. Το πρώτο είναι ο χρόνος που θα αφιερώσουν τα πρόσωπα για τη μπάντα και δεύτερον να υπάρχουν προτάσεις πάνω στη μουσική μας για συναυλίες. Επειδή όμως η εποχή αυτή δεν έχει κανένα συστατικό από αυτά που προανέφερα ως προς το είδος που παίζουμε, δεν υπάρχει λόγος  να ξανακτιστεί η full band. Αν και μετά την κυκλοφορία του single ομολογώ πως είχα προτάσεις από παιδιά-μουσικούς να μπουν στο σχήμα, το αρνήθηκα».

«Τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει» συνεχίζει, «είναι ίδια από την μέρα που διαλυθήκαμε, για να μην πω χειρότερα. Θα ήμαστε παρατηρητές άλλων συναυλιών. Πλέον δουλεύεις με μια ομάδα, στήνεις δίσκους με κόπο, μεράκι, αφοσίωση  για να τους παρουσιάσεις ζωντανά 4-5 φορές το χρόνο; Όχι, ευχαριστώ… Δεν έχω τη διάθεση να το κάνω μέσα σε αυτό το παράξενο κλίμα που ζούμε. Όπως και να έχει πλέον το σχήμα είναι ακουστικό, εκεί μας οδήγησε όλη η κατάσταση. Δεν έχουμε παράπονο. Κυλά αβίαστα το πράγμα και είμαι ήρεμος πλέον. Μπορεί να έχουμε μέσα μας ένα μικρό παιδί που δεν χορταίνει ποτέ, αλλά όσο σκληραίνουν τα χρόνια άλλο τόσο σκληραίνουμε κι εμείς, ο ρομαντισμός μας παραιτείται, γινόμαστε ρεαλιστές, μεγαλώνουμε και αναλαμβάνουμε μεγαλύτερες ευθύνες για τα προς το ζην. Η μουσική δεν το παρέχει αυτό, παρέχει άλλα όμως, όπως το να γιατρεύει την ψυχική φθορά, εξίσου σημαντικό. Γι’ αυτό και μόνο συνεχίζουμε να γράφουμε και να παίζουμε όποτε το έχουμε ανάγκη».

Αναφερόμενος στην ελληνόφωνη rock σκηνή και τη στήριξή της από το ελληνικό κοινό, ο Πόλυς Ζουκ δε δίστασε να εκφράσει το παράπονό του τόσο από την πλευρά του κοινού, όσο και από την πλευρά των μεγαλύτερων και καταξιωμένων μουσικών που εθελοτυφλούν απέναντι σε νέα εγχειρήματα: «Το κοινό δε θα μπει στη διαδικασία να σε ανακαλύψει αν δεν έχεις μια βοήθεια από πίσω. Χρειάζεται promo από ραδιόφωνα, μάνατζερ-εταιρίες και καταξιωμένους καλλιτέχνες, να δώσουν βήμα και να κατευθύνουν πιο εύκολα τον ακροατή στη δουλειά σου. Χλωμό το τοπίο και εδώ όμως. Βλέπουμε όλοι τι γίνεται στο ραδιόφωνο πλέον, ελάχιστοι θα σου δώσουν την απαραίτητη προσοχή. Από την άλλη, 50άρηδες+ καλλιτέχνες, που δικαίως έχουν κτίσει ένα κοινό, τίμια μέσα από το όμορφο έργο τους, βλέπεις να σφυρίζουν αδιάφορα κι ας ξέρουν ότι υπάρχεις. Τους νοιάζει νομίζω η υστεροφημία τους παρά τα νέα παιδιά».

Ποιοι είναι τελικά εκείνοι που ανακαλύπτουν νέες μουσικές και στους οποίους φτάνουν νέες μουσικές προτάσεις; Κατά τη γνώμη του Πόλυ, μόνο οι χομπίστες έχουν μείνει πλέον να ακούν ολοκληρωμένες δουλειές. Τον τελευταίο χρόνο ο ίδιος έχει ξεχωρίσει, από την ελληνόφωνη σκηνή, την «Πλανωδία» του Σείριου Σαββαΐδη, ενώ πολύ του άρεσαν επίσης οι κυκλοφορίες των Blur, «Magic whip», Tame Impala, «Currents» και Lana Del Rey, «Honeymoon».

Ακούγοντας το νέο τους single «Μικρές προσδοκίες», σφηνώνει στο μυαλό ένα γλυκόπικρο παράπονο για όσα περιμένουμε και έχουν αργήσει ή δε θα έρθουν ποτέ. Ψάχνοντας λοιπόν έναν τρόπο να ζήσουμε με αυτές τις μικρές προσδοκίες που βουλιάζουν καθημερινά γύρω μας, ο Πόλυς καταλήγει ότι χρειάζεται συνείδηση και σωστή παιδεία, η οποία έρχεται να εξασφαλίσει μια καθαρή σκέψη μέσα σε όλο αυτό το βρώμικο παιχνίδι που παίζεται. «O Τσαρούχης νομίζω το έλεγε, πως η Ελλάδα έχει ένα μεγάλο αντίπαλο… τους Έλληνες.»

«Έχουμε συμβιβαστεί με την αλητεία και συνηθίσαμε την ασχήμια. Μας φτάνει που πίνουμε ένα καπουτσίνο και ας καίγονται όλα γύρω μας. Αυτήν την αποβλάκωση εκμεταλλεύτηκαν όλοι αυτοί οι τύποι που μας κυβερνούν. Έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν μάλλον».

Όσον αφορά στις δικές του μικρές προσδοκίες, ο ίδιος περιμένει «να σταματήσουμε να έχουμε αυτή την μαφιόζικη συμπεριφορά… “η οικογένεια μου, η θρησκεία μου, το τομάρι μου και να πάνε να πνιγούν όλοι οι άλλοι”. O φανατισμός, αυτό μας έφαγε. Να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Αλληλεγγύη, άλλα όχι στα λόγια, σε  ουσία με πράξεις, από τις γειτονιές σιγά σιγά. Μας έχει πάρει μπάλα ο φόβος, η κατάθλιψη και δεν λέει να μας αφήσει με όλα όσα μας περιβάλλουν».

Τα Φρούτα του Δάσους κυκλοφορούν επίσημα το πρώτο τους digital single με ακουστικό σχήμα, ενώ μετά τις γιορτές αναμένεται να έχουν έτοιμο και το δεύτερο, το οποίο θα είναι μια επανεκτέλεση με ωμό ήχο ενός τραγουδιού από το πρώτο τους δίσκο.

Μέχρι στιγμής δεν έχουν ανακοινώσει κάποια live εμφάνισή τους σε Θεσσαλονίκη ή άλλη πόλη της Ελλάδας, και μάλιστα από επιλογή κατά πώς φαίνεται, εξηγώντας και τους λόγους για τους οποίους δεν επιθυμούν να συμβιβαστούν με τις τακτικές κάποιων μουσικών σκηνών: «Επειδή στις ζωντανές εμφανίσεις μας με το ακουστικό σχήμα παίζουμε κατά 80% δικά μας τραγούδια, αυτό στεναχωρεί τους μαγαζάτορες που θέλουν διασκευές ή κάνα εντεχνορεμπέτικο και γενικώς “να διασκεδάσει ο κόσμος”. Όταν βρεθεί χώρος να μας φιλοξενήσει θα το ανακοινώσουμε μέσα από τα social media».

* Μπορείτε να βρείτε τα Φρούτα του Δάσους στο Facebook, αλλά και να επισκεφθείτε το blog τους, όπου ανακοινώνονται όλα τα νέα βήματα της μπάντας από δω και πέρα.