Empty Frame: «Έχουμε αφήσει εκτός μπάντας τους εγωισμούς μας»

Είναι το μελαγχολικό τσέλο και το νοσταλγικό βιολί, είναι οι συνθετικές εκρήξεις από την κλασική στη rock μουσική και αντίστροφα, είναι η ταξιδιάρικη folk που διαδέχεται τις πιο σκοτεινές εναλλακτικές rock πινελιές, είναι ο τρόπος που ο Nick Cave αγκαλιάζει τους Beatles και οι Tindersticks τον Mark Lanegan – είναι όλα αυτά που κάνουν υπέροχους τους Empty Frame και μας έφεραν κοντά τους λίγες μέρες πριν κλείσουν τα 10 τους χρόνια με ένα επετειακό live στο Death Disco.

* Φωτογραφία εξωφύλλου: Νίκος Κατσαρός

Πιάνοντας το νήμα της ιστορίας από την αρχή, από τη σύσταση κιόλας του συγκροτήματος, οι Empty Frame παραδέχονται οτι δεν υπάρχει καμία φοβερή ιστορία πίσω από την επιλογή μιας «άδειας κορνίζας» για την επωνυμία τους: «Λίγους μήνες αφού είχαμε ξεκινήσει να παίζουμε μαζί, μας έγινε μια πρόταση για ένα live. Εμείς ακόμα δεν είχαμε προβληματιστεί γύρω από το θέμα του ονόματος, δεν το είχαμε δουλέψει καθόλου νοηματικά και έπρεπε να καταλήξουμε. Επιλέξαμε το καλύτερο δυνατό από τις προτάσεις που έπεσαν τότε στο τραπέζι. Ίσως να έπρεπε να το σκεφτούμε λίγο καλύτερα γιατί υπάρχει κόσμος ακόμα και σήμερα που μας λέει ότι το όνομα τους παραπέμπει σε κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που παίζουμε».

«Εάν μιλάμε όντως για μια “άδεια κορνίζα”» συνεχίζουν, «εκείνο που ισχύει είναι πως το κάδρο μας το γεμίζουμε εμείς όπως θέλουμε κάθε φορά χωρίς ταμπέλες και ορολογίες. Μέσα σε αυτό υπάρχουν οι “φωτογραφίες” της κοινής μουσικής μας πορείας. Είναι, ας πούμε, ένας καμβάς πάνω στον οποίο ζωγραφίζουμε κάθε φορά κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό και πορευόμαστε με αυτό. Δε θέλουμε να κατηγοριοποιήσουμε αυτό που κάνουμε με ένα συγκεκριμένο στυλ. Γράφουμε τη μουσική που μας αρέσει και μας εκφράζει».

Το 2011 συνέθεσαν την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά με τίτλο «They Think We Are Eskimos», ενώ τρία χρόνια μετά συστήνουν το δεύτερο δίσκο τους, «The Blackbird Flies», ένα εξαιρετικό album με 14 κομμάτια που φωτογραφίζουν τη μουσική ταυτότητα τους συγκροτήματος πιο εύστοχα και πιο άρτια από ποτέ. Μιλώντας για το περίφημο κοτσύφι που κοσμεί το artwork στο εξώφυλλο αλλά και τον ίδιο τον τίτλο του δεύτερου δίσκου, οι Empty Frame ξεκαθαρίζουν πως «ο συμβολισμός είναι αυτός της αποδέσμευσης από τα οποιαδήποτε δεσμά μπορεί να έχει ο καθένας μας. Η μουσική είναι ελευθερία και “πέταγμα” προς μέρη διαφορετικά, πιο ονειρικά, μακριά από τη μουντή καθημερινότητα. Το “κοτσύφι” συμβολίζει ακριβώς αυτό, αλλά καλεί κιόλας σε αφύπνιση και αντίσταση απέναντι σε ό,τι μας φυλακίζει, μας δεσμεύει, μας εξουσιάζει».

Ο χρόνος που πέρασε άφησε τους Empty Frame με δυο soundtracks, ένα τηλεοπτικό και ένα θεατρικό, για τις «Ηρωϊδες» και το «Hands» αντίστοιχα. Για την εμπειρία τους αυτή λένε στο Βάτραχο: «Βασική επιδίωξη των Empty Frame είναι να κάνουμε πάντα πράγματα δημιουργικά, να επεκτείνουμε τους μουσικούς μας ορίζοντες και να εμπλουτίζουμε τις καλλιτεχνικές μας εμπειρίες. Τα δύο αυτά soundtracks μας πήγαν ένα βήμα παραπέρα σαν συγκρότημα. Μας έδωσαν τη δυνατότητα να εξερευνήσουμε έναν διαφορετικό τρόπο μουσικής δημιουργίας, αλλά και να δουλέψουμε λίγο διαφορετικά. Δηλαδή ένα μεγάλο μέρος από τη μουσική που γράψαμε προέρχεται από παλιό κλασικό jamming, κάτι που είναι πάντα πιο ελεύθερο συνθετικά, ενώ, όσον αφορά στην παράσταση, η αλληλεπίδραση με τους χορευτές μας ώθησε στο να σκεφτούμε διαφορετικά. Δεν γράφαμε πια μουσική για εμάς τους έξι, αλλά και για τρεις χορευτές οι οποίοι πάνω στις ιδέες μας έπρεπε να διαμορφώσουν τη δική τους καλλιτεχνική έκφραση. Νομίζουμε ότι τα καταφέραμε αρκετά καλά. Δεν θεωρούμε πιθανό σενάριο το να αφοσιωθούμε αποκλειστικά σε τέτοιες παραγωγές, αλλά θα θέλαμε πολύ να το ξανακάνουμε!».

Χάρη στην πολυετή τους παρουσία στην ελληνική μουσική, τα μέλη του συγκροτήματος σχολιάζουν τη δραστηριότητα και τις αντοχές της στις σημερινές συνθήκες: «Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια, υπάρχει έντονη δραστηριότητα. Πολλοί είναι οι μουσικοί και τα συγκροτήματα που έχουν αναδειχθεί μέσα από πολύ καλούς δίσκους και σε αντίθεση με τα σημεία των καιρών, βλέπε οικονομική στενότητα, ανυπαρξία δισκογραφικών εταιριών κλπ. Αν μιλάγαμε με οικονομικούς όρους, θα λέγαμε ότι υπάρχει ένα πολύ καλό προϊόν σε αφθονία αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει το αντίστοιχο κοινό για να το αγοράσει.

«Στην Αθήνα», προσθέτουν, «οι χώροι που μπορούν να γίνουν live είναι πολλοί, αλλά και λίγοι ταυτόχρονα. Συγκεκριμένες νομοθετικές παρεμβάσεις, μάλιστα, δημιούργησαν πολλή πίεση τόσο σε διοργανωτές όσο και σε μουσικούς και η διοργάνωση μιας συναυλίας δεν είναι το ίδιο εύκολη υπόθεση. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν πάντα τα “κυκλώματα” και ο τρόπος που λειτουργεί ο συγκεκριμένος χώρος που δεν δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες για να ακουστεί κάποιος καλλιτέχνης. Η κινητοποίηση, βέβαια, των ίδιων των καλλιτεχνών παραμένει ακόμη ελαφρώς δειλή και για τον λόγο αυτό δεν βλέπουμε συχνά φεστιβαλάκια που θα μπορούσαν να οργανωθούν από τις ίδιες τις μπάντες σε μικρούς και μεγάλους χώρους. Η “σκηνή” άλλωστε έτσι δημιουργείται και στη συνέχεια διαμορφώνεται και το ανάλογο κοινό. Δεν είναι τα πάντα θέμα πωλήσεων».

Αναπολώντας τη συναυλία τους στο Τριανόν μετά την κυκλοφορία του δεύτερου δίσκου τους ως την καλύτερη στιγμή στη 10ετή τους πορεία, οι Empty Frame αποφασίζουν να γιορτάσουν on stage αυτήν την επέτειο παρουσιάζοντας ένα μεγάλο πρόγραμμα με τραγούδια από όλες τις δισκογραφικές δουλειές τους, πολλές διασκευές για τα δικά τους δεδομένα, αλλά και φωτογραφικό υλικό από όλη την πορεία τους. «Κεράκια πάντως δεν σκοπεύουμε να σβήσουμε!», ξεκαθάρισαν.

Λίγο πριν τους αφήσουμε για τις τελευταίες πρόβες τους, οι Empty Frame μοιράστηκαν το μυστικό για τη «μακροζωία» τους σε μια εποχή που συγκροτήματα γνωρίζουν όλο και περισσότερες τριβές και εμπόδια: «Είμαστε πολύ φίλοι μεταξύ μας, αγαπάμε και σεβόμαστε ο ένας τον άλλο και το πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε αφήσει εκτός μπάντας τους εγωισμούς μας. Δεν υπάρχει αρχηγός και οι αποφάσεις παίρνονται συλλογικά. Ίσως όλα αυτά να ακούγονται κοινότυπα αλλά τελικά είναι και τα πιο σημαντικά όταν εφαρμόζονται στην πράξη. Τα πράγματα είναι απλά. Θες να παίζεις και να δημιουργείς μουσική; Το κάνεις, προχωράς, βρίσκεις πάντα το ενδιαφέρον και δεν εξαρτάσαι ούτε από τη δική σου ενδεχόμενη ματαιοδοξία ούτε από το αν το σύμπαν θα σου δώσει την ευκαιρία να γίνεις σούπερ σταρ. Πάρε ένα όργανο, «κοπάνα» το και βγες να παίξεις live».

Την Παρασκευή, 1 Απριλίου, οι Empty Frame γιορτάζουν τα 10 τους χρόνια στο Death Disco (Ωγύγου 16 & Λεπενιώτου, Ψυρρή), με ελεύθερη είσοδο! Περισσότερες πληροφορίες εδώ.