The Bet: «Αυτό που κάνει τη μουσική ιστορικό σημείο συνάντησης είναι τα κοινωνικά γεγονότα»

Οι The Bet είναι από τα καλύτερα συγκροτήματα που έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια. Εκρηκτική σκηνική παρουσία και συνθέσεις που πρεσβεύουν όσο λίγες μπάντες σήμερα τις soul-blues καταβολές τους.

Έπειτα από ένα χρόνο απουσίας, τα μέλη των The Bet ενώνουν και πάλι φωνή, κιθάρα, πλήκτρα, τύμπανα και μπάσο και επιστρέφουν αύριο, 11 Μαΐου, στο  ΊΛΙΟΝ Plus (Κοδριγκτώνος 17, Βικτώρια), με τους φρέσκους και νεανικούς Daphne and the Fuzz να προλογίζουν μουσικά την επανεμφάνισή τους επί σκηνής.

Πρώτη φορά τους άκουσα ζωντανά το 2012, όταν άνοιγαν τη συναυλία των The Souljazz Orchestra. Ήταν από τα καλύτερα live που είχα παρακολουθήσει στη ζωή μου, παρά το γεγονός οτι ήμουν μόνη και δεν είχα πιει στάλα αλκοόλ – θυμάμαι τη βραδιά χαρακτηριστικά. Ήταν η χρονιά που οι The Bet κυκλοφόρησαν το πρώτο τους EP και έδωσαν ρέστα με τη μουσική τους performance στη δική τους εκτέλεση του «Who’ll pay reparations» του Gil Scott Heron.

Η τελευταία φορά που ακούσαμε για κάποιο live τους ήταν πριν περίπου ένα χρόνο, κατά τη διάρκεια του οποίου δε συνέβησαν και πολλά διαφορετικά πράγματα στα μέλη του συγκροτήματος από αυτά που συναντάμε στις παρέες και τις οικογένειές μας: «Αυτό που συνέβη στους The Bet αντικατοπτρίζει γενικότερα το σημερινό κοινωνικό φαινόμενο. Ο μουσικός βιοπορισμός δε διαφέρει σε τίποτα από τους άλλους κλάδους. Ως The Bet είχαμε φτάσει στο σημείο να κάνουμε 100 live τον χρόνο και να ζούμε από αυτό, την εποχή που η “μεσαία μουσική τάξη” άρχισε να πιέζεται ασφυκτικά. Μουσικές σκηνές έκλεισαν, οι δισκογραφικές εταιρείες έμπαιναν μέσα και βασίζονταν αποκλειστικά στο μεράκι κάποιων ανθρώπων, DIY σε όλα τα επίπεδα. Ήταν σχεδόν φυσιολογικό να διαταραχθούν οι ισορροπίες μεταξύ μας και να κάνουμε ένα διάλειμμα. Άλλος μετανάστευσε, άλλος έκανε οικογένεια, ό,τι συμβαίνει και σε άτομα άλλων επαγγελμάτων δηλαδή».

Η μουσική τους συνδυάζει soul, rythm ‘n’ blues, funk, με αστείρευτο groove σε κάθε τους έκφανση. Πριν λίγα χρόνια εγκαινίασαν τον όρο «power soul» για τη μουσική τους – μια ταμπέλα που ωστόσο δεν έχει κάποιο νόημα. Όπως σχολίασε με καυστικότητα ο Αλέξανδρος Δανδουλάκης, στην κιθάρα και τα φωνητικά του συγκροτήματος, «πλέον δεν υπάρχουν μουσικά ύφη. Ακόμα και για τα είδωλα μας, αν κοιτάξουμε βαθιά στις πορείες τους θα δούμε τεράστια ποικιλία σε όλες τις εκφάνσεις της τέχνης και του ανθρωπισμού γενικότερα. Ωριμάζοντας κάποιος, βρίσκει ομοιότητες σε προσωπικότητες όπως ο Charlie Christian, o Art Tatum, o Keith Moon, o Jaco Pastorius, ο Νίκος Γκάλης, ο Γιάννης Σπάθας, ο Μαραντόνα, ο David Foster Wallace και o Γιάννης Σκαρίμπας».

Το όνομα του συγκροτήματος «The Bet» μας ιντρίγκαρε πάντοτε. Λατρεύοντας να ακούμε ιστορίες και να παρατηρούμε πώς η μουσική, οι μουσικοί και οι ιδέες πίσω από αυτούς εξελίσσονται, ανατρέξαμε στη ρίζα του «στοιχήματος» αυτού, μια αναδρομή την οποία έχουν μάλλον κουραστεί να κάνουν τα μέλη της μπάντας, δηλώνοντας μια εμφανή δυσανασχέτηση για «τα ίδια και τα ίδια» των δημοσιογράφων: «Το στοίχημα εκτός εισαγωγικών είναι μια μόνιμη προσπάθεια στο να γινόμαστε ολοένα και καλύτεροι και πιο εξελίξιμοι ως άνθρωποι. Δεν αφορά τη μουσική ή την τέχνη ή ειδικότερα τους The Bet. Αφορά όλους εκείνους που μάχονται κατά του στερεότυπου. Στερεότυπο σπουδών, επαγγελματικών αποκαταστάσεων, αριστεράς-δεξιάς και κυρίως του τρόπου με τον οποίο έχουμε συνηθίσει να ρέουν τα πράγματα. Όπως η ερώτηση για το όνομα του συγκροτήματος, την οποία έχουμε απαντήσει σε κάθε διαδικτυακό περιοδικό και blog που υπάρχει από το 2010». Αυτή φυσικά ήταν μια στιγμή στη συνέντευξή μας μέσω e-mail με τους The Bet, που το διαδίκτυο και η τεχνολογία απέτυχαν παταγωδώς να βοηθήσουν τους ανθρώπους να επικοινωνήσουν, και κάπως έτσι φάνηκε να χάσαμε το «στοίχημα» που έχουμε βάλει όλοι από κοινού και με τους εαυτούς μας να αποδεικνύουμε με κάθε τρόπο την αγάπη μας για τη μουσική και τον κόπο του καθενός για αυτή.

Βασισμένοι στις επιρροές τους από την εξαιρετικά δημοφιλή και ιστορική – κατά τη γνώμη μου – Motown Records, ζητήσαμε από τους The Bet να αναζητήσουν αντίστοιχα ιστορικά σημεία συνάντησης δημιουργών και ερμηνευτών, καθώς και λίκνα πρωτοποριακών μουσικών ρευμάτων στο σήμερα: «Κοιτώντας τα μουσικά γεγονότα πιο ψύχραιμα θα έλεγε κανείς πως ούτε τα 70s (και ειδικότερα η Motown) είναι ιστορικό μουσικό σημείο. Η μουσική εξελίχθηκε φυσιολογικά σε ήχο γιατί συμβάδισε με την τεχνολογία. Η τεχνολογία επίσης βοήθησε στην ταχύτητα της διάδοσης των ηχογραφημάτων (και αργότερα της εικόνας) άρα βοήθησε στην καινοτομία και τη γενικότερη ανάγκη για το καινούριο. Η μουσική εμφανίζεται πολλές δεκαετίες τώρα ως κάτι κορεσμένο.»

«Αυτό που κάνει τη μουσική ιστορικό σημείο συνάντησης δημιουργών και ερμηνευτών είναι τα κοινωνικά γεγονότα.»

«Ο ανθρώπινος πόνος και η αδικία είναι οι απαραίτητες παράμετροι όπου η μουσική και ο λόγος συναντιούνται και ως χιονοστιβάδα δημιουργούν κάτι τεράστιο που αργότερα εμείς θα του δώσουμε όνομα. Αν θέλουμε να γίνουμε πιο ειδικοί, θα διαπιστώσουμε πως αυτό που ονομάζουμε μοντέρνα μουσική είναι αποκλειστικά “δώρο” των μαύρων και των διαρκών αγώνων τους για τα δικαιώματα τους. Από τoν Ledbelly και τον Robert Johnson, τον James Brown, τον Gil Scot Heron, τον Marvin Gaye μέχρι ακόμα και τον Tupac και τους NWA, συναντάμε μία θεματολογία κοινωνικού πολέμου. Τα παρακλάδια αυτών γέννησαν πιο ελαφρά μουσικά ύφη, όπως η disco και η RnB (όπως την ξέρουμε σήμερα), όμως ακόμα και αυτά προήλθαν από κοινωνικό υπόβαθρο! Σήμερα μπορεί να μην υπάρχουν διακριτά μουσικά ρεύματα, όμως βρίσκουμε την jazz, και γενικότερα την αυτοσχεδιαστική μουσική, σε δημιουργικό οίστρο. Robert Glasper Experiment, Brad Mehldau, Pat Metheny, Keith Jarret, Bill Frisell,Kurt Rosenwinkel και πάρα πολλοί άλλοι είναι οι κύριοι εκφραστές».

Αύριο το βράδυ θα είμαστε από τις 22:00 στο ΙΛΙΟΝ Plus (Κοδριγκτώνος 17, Βικτώρια) για να ακούσουμε live έπειτα από ένα χρόνο τους The Bet, οι οποίοι θα παρουσιάσουν ένα set τραγουδιών βασισμένο σε δικό τους υλικό, από το EP τους που κυκλοφόρησε το 2012 από τη RestlessWind Records, αλλά και από τον πρώτο ολοκληρωμένο τους δίσκο, ο οποίος είναι ήδη ηχογραφημένος και παραμένει ακόμα ακυκλοφόρητος για τους λόγους που όλοι φανταζόμαστε, κατανοούμε και ελπίζουμε να ξεπεραστούν σύντομα.

Τη συναυλία θα ανοίξουν οι Daphne and the Fuzz με ολοκαίνουργιο υλικό από το ομώνυμο debut album τους.

* Οι The Bet είναι οι:

Στέφανος Φίλιππος Διαμαντόπουλος: φωνή
Αλεξανδρος Δανδουλάκης: κιθάρα / φωνητικά
Γιώργος Λαγογιάννης: πλήκτρα / φωνητικά
Πέτρος Φατής: τύμπανα
Γιάννης Βουτσινάς: ηλεκτρικό μπάσο