Hold and Release: από το συναισθηματικό roller coaster στη μουσική απελευθέρωση

Η συνέντευξη αυτή είναι αφιερωμένη σε εκείνες τις περιπτώσεις που ένα νέο σχήμα σε καταδιώκει, το βρίσκεις παντού μπροστά σου, δεν έχεις όρεξη ή δεν έχεις χρόνο να το ακούσεις, αλλά εκείνο επιμένει – ώσπου μια μέρα ενδίδεις, το ακούς και εν τέλει ευχαριστείς, παραδόξως, το Facebook για την επιμονή του.

Οι Hold and Release είναι από τα πιο φρέσκα σχήματα του 2017. Κι όταν λέμε φρέσκο, εννοούμε ότι συστάθηκαν μόλις το Νοέμβριο του 2016 και πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησαν το πρώτο, ομώνυμο, album τους, ενώ τη Δευτέρα, 15 Μαΐου, το παρουσιάζουν κιόλας live στο six d.o.g.s (Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι).

Κι ενώ εγώ είμαι άκρως ενθουσιασμένη με τη δυναμική αυτού του σχήματος, στην αρχή της εβδομάδας συνάντησα τρία μέλη του, το Φάνη, την Άννα και το Γιώργο, πολύ προσγειωμένα και άκρως συνειδητοποιημένα για το εγχείρημά τους.

Ο Φάνης, εμπνευστής του σχήματος, είχε ξεκινήσει να γράφει τα πρώτα κομμάτια από τον Αύγουστο του 2015. Το Νοέμβριο του 2016 ωστόσο αποφάσισε να στήσει το, παρολίγον rock, χάρη στη συμμετοχή της Άννας στα φωνητικά και του Dean στα πλήκτρα, Hold and Release project, το οποίο σήμερα παρουσιάζει ένα δίσκο 10 κομματιών σε trip-hop και neo-soul παλέτα – κάποιοι περισσότερο εξοικειωμένοι με τις ταμπέλες επί ταμπέλων θα έλεγαν trip-soul ή trip-rock. Εγώ απλά θα παραδεχθώ ότι ο δίσκος έχει μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που απογειώνεται με trip hop πινελιές και neo-soul εκρήξεις.

Το ευχάριστο είναι ότι στο υλικό του Φάνη ανταποκρίθηκαν πέντε ταλαντούχα παιδιά και το εμπιστεύθηκαν. Μόλις άκουσε το υλικό, ο Γιώργος σκέφτηκε «τέλεια, αυτό είναι, πάμε να το κάνουμε». Η Άννα από την άλλη είχε μια πιο επεισοδιακή είσοδο στη σχήμα: «Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι με έκανε να πω ναι σε αυτό το project, ειδικά όταν πλέον συνηθίζω να κάνω lead φωνή. Ξαφνικά ήρθε ένας άγνωστος τύπος με ύφος και μου είπε “Θέλω να έρθεις για δεύτερες”! Ήμουν διστακτική, λέω “να ακούσω πρώτα”. Θυμάμαι άκουσα πρώτο το “Love”, που τότε ονομαζόταν “Keys”, και η πρώτη μου σκέψη ήταν “τι κάνει αυτό το παλικάρι στην Ελλάδα;”. Δεύτερη σκέψη ήταν “τι μπορώ να κάνω εγώ σε αυτό το project; Βασικά, μπορώ;”. Πραγματικά με εντυπωσίασε η δουλειά που είχε γίνει και ειδικά το οτι αυτή η δουλειά έγινε στο σπίτι του Φάνη. Παρόλο που ήξερα τη φωνή του γιατί τον είχα ξανακούσει, διέκρινα το ταλέντο του να υλοποιήσει κάτι ακριβώς όπως το έχει στο μυαλό του, να το οργανώσει και να το συνθέσει. Τον εμπιστεύτηκα».

Ακούγοντας λοιπόν το δίσκο, και ενώ έχω βάλει τρεις φορές συνεχόμενα το «Lost», διαβάζω τα credits και βλέπω ότι η παραγωγή του δίσκου είναι σχεδόν one-man thing από τα χέρια του Φάνη. Ο ίδιος μού είπε ότι τα ελάχιστα υλικά που χρειάζεται μια μπάντα για να δημιουργήσει σήμερα είναι ένα budget περίπου 1000 €, ένας υπολογιστής, μια καλή κάρτα ήχου και πολλή όρεξη. Παρά τα λίγα υλικά και το home στούντιο, με εξαίρεση τη φιλοξενία των drums στο στούντιο του Greggy K., ο δίσκος είναι εξαιρετικά επαγγελματικός.

Παρόλα αυτά, δυστυχώς δε θα έχουμε άμεσα τη δυνατότητα να τον ακούσουμε σε CD ή βινύλιο, παρόλο που και οι ίδιοι θα το ήθελαν πολύ. Μπορούμε ωστόσο να τον αγοράσουμε σε ψηφιακή μορφή μέσω Bandcamp.

Με ποιους άλλους τρόπους όμως μπορεί κανείς να στηρίξει μια ελληνική μπάντα ώστε να αντεπεξέλθει έχοντας τόσο λίγα μέσα στη διάθεσή της; «Το διαδίκτυο παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Προφανώς μετράει το να πηγαίνεις σε live, είναι πάρα πολύ σημαντικό, όσο και το να αγοράσεις ένα μπλουζάκι ή ένα αυτοκόλλητο. Έχει μεγάλη σημασία όμως να το μοιράζεσαι με τους υπόλοιπους, με ένα post ή μια αναφορά. Σήμερα είναι κι αυτός ένας τρόπος να υποστηρίξεις».

Φτάνοντας στο ψηφιακό, στη συγκεκριμένη περίπτωση, minimal εξώφυλλο, το οποίο επιμελήθηκε η Τζοάννα Λαμπηδόνα, την περιέργεια εξάπτει ο μετρητής  κολλημένος λίγο μετά το 8, με τις αχνές και έντονες ενδείξεις που αντιστοιχούν στον αριθμό των κομματιών: «Η θέση του δείκτη σχετίζεται αρκετά με το motto της μπάντας, που είναι και στίχος του τελευταίου κομματιού του δίσκου, “Is this the beginning or is this the end?”. Θέλαμε ένα αβέβαιο σημείο. Επίσης κάποιοι αριθμοί είναι πιο αχνοί και άλλοι πιο έντονοι. Αυτό έγινε εντελώς για εμάς, θέλαμε κάπως να γκρουπάρουμε τα κομμάτια ανάλογα με το στυλ τους».

Hold and Release λοιπόν – «Hold on the power within and release your deepest feelings». Κι ενώ διαβάζω αυτό το motto, που τόσο πολύ ταιριάζει στη μουσική τους, σκέφτομαι πόσο είμαστε πια εξοικειωμένοι με αυτή την έννοια και την πρακτική της αποδέσμευσης, της απελευθέρωσης. «Νομίζω οτι δεν υπάρχει το κομμάτι της απελευθέρωσης και, εάν υπάρχει, τις περισσότερες φορές δεν έχει ανταπόκριση», απαντά ο Φάνης. «Πιστεύω οτι πιο πολύ κρατάμε πράγματα και είμαστε πολύ θυμωμένοι με όσα συμβαίνουν». Από την άλλη πλευρά, η Άννα δεν παύει να βλέπει αυτές τις δύσκολες εποχές δημιουργικές: «Προσωπικά, ασχολούμαι με τη μουσική γιατί θέλω να εκτονωθώ. Το αποτέλεσμα, καλό ή κακό, έχει να κάνει αν μη τι άλλο με τη δική μου απελευθέρωση. Δε μου αρέσει αυτή η στεναχώρια και οτι όλα πάνε χάλια. Κάτι καλό βγαίνει».

Μπροστά μου είχα λοιπόν ένα σχήμα που τώρα κάνει τα πρώτα του βήματα, τώρα χαράσσει το δικό του ίχνος σε αυτό που λέμε ελληνική μουσική σκηνή, παρόλο που οι ίδιοι δε νιώθουν μέρος της, αναγνωρίζοντάς ταυτόχρονα την ευθύνη τους: «Φταίμε σίγουρα εμείς γι’ αυτό. Δεν υπήρχε ο κύκλος για να νιώσουμε οτι μπαίνουμε σιγά σιγά σε μια μεγαλύτερη ομάδα. Πρέπει να κινείσαι για να δημιουργηθεί αυτός ο κύκλος. Να ακούς, να πηγαίνεις σε live, να γνωρίζεις νέο κόσμο. Τώρα νομίζω αρχίζει να γίνεται αυτό».

«Δεν υπάρχει ωστόσο κοινότητα. Μπορεί να υπάρχει κοινότητα για κάποιες μπάντες, αλλά δυστυχώς όχι για όλες. Παρατηρούμε ότι όταν ένα είδος είναι λίγο πιο heavy, η κοινότητα είναι πιο δεμένη. Δυστυχώς, η σκηνή που ονομάζουμε pop, soul, funk, είμαστε χαωμένοι τελείως. Θα ήταν ωραίο να υπήρχαν jam nights για παράδειγμα και να προσκαλείται και το κοινό, όχι μόνο οι μουσικοί για να παίζουν μεταξύ τους ή να ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο.»

Η αλήθεια είναι ότι κλείσαμε τη συζήτησή μας με ένα αίσθημα πικρίας για τον ανταγωνισμό που αναπόφευκτα υπάρχει – αν και προσωπικά φιλοδοξώ ότι δεν επικρατεί.

Δώσαμε όμως ραντεβού τη Δευτέρα, 15 Μαΐου, στο six d.o.g.s (Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι), όπου θα παρουσιάσουν το πρώτο τους album, ένα album-ταξίδι, όπως είπε και Άννα, ένα album συναισθηματικού roller coaster και δυναμικών μουσικών εκρήξεων, όπως είπα εγώ. Μέχρι να τους ανακαλύψει κάποιο δυνατό καλοκαιρινό φεστιβάλ, τους απολαμβάνουμε από τις 21:00 εκεί. Περισσότερες πληροφορίες για το event, θα βρείτε εδώ.

Για να ακούσετε το δίσκο ή να αγοράσετε το merch της μπάντας, σκρολάρετε εδώ.

* Οι Hold and Release είναι οι:

Theo Nt – φωνητικά
Anne – φωνητικά
George Lanaras – κιθάρα
Dean Muze – πλήκτρα
Janos Goutz – τύμπανα
John Gkoufas – μπάσο