Jamoan: «Ας αφήσουμε τη μουσική να είναι ελεύθερη»

Από το 2009, μετά το μουσικό του χωρισμό από τους Active Member, ζει πλέον μόνιμα στη Σύρο με την οικογένειά του. Έκτοτε τριγυρνούσε η ιδέα να δημιουργήσει ένα δικό του project, αλλά το καλοκαίρι του 2015 ήταν που η γνωριμία του με πολλούς μουσικούς αλλά και η υποστήριξη από φίλους και συνεργάτες  έκαναν αυτήν την επιθυμία να πάρει σάρκα και οστά.

Πριν ένα μήνα ο Jamoan κυκλοφόρησε τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με τίτλο «Απείθεια», και με αφορμή την παρουσίασή του στην Αρχιτεκτονική (Ελασιδών 6, Γκάζι), στις 27 του μηνός, ανακρίνεται από το Βάτραχο στο αγαπημένο δισκοπωλείο του Ψυρρή, «Imantas».

Ο νέος δίσκος, απαριθμώντας πάνω από 10 συμμετοχές μουσικών και άλλων συντελεστών, ηχογραφήθηκε το καλοκαίρι του 2015 και κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου. Αν δε σας βγαίνουν τα μαθηματικά, ο Jamoan, κατά κόσμον Άκης Θεοτοκάτος, εξηγεί: «Δεν είχα στο μυαλό μου κάτι τέτοιο. Δεν είχα σκεφτεί να προσεγγίσω τους ανθρώπους αυτούς. Σε ένα jazz festival το καλοκαίρι στη Σύρο, γνώρισα το Γιώργο Κοντραφούρη και τον Αντρέα Πολυζωγόπουλο, ενώ τον Κώστα Αναστασιάδη τον γνώριζα και παίζαμε μαζί για πολλά χρόνια. Στην ταβέρνα λοιπόν, πάνω στο τσίπουρο, ενώ μιλούσαμε για μουσική, τους είπα ότι σκέφτομαι να κάνω κάτι δικό μου και εκείνη τη στιγμή έπεσε η πρόταση από τον Κοντραφούρη».

«Όλο αυτό μου έδωσε μια ώθηση» συνεχίζει. «Ήταν σα να μας έφερε το σύμπαν τη σωστή στιγμή στο σωστό σημείο για να δημιουργήσουμε κάτι όλοι μαζί. Μάλιστα ό,τι έπαιξαν τα παιδιά, κι ένα μεγάλο μέρος των όσων έγραψα εγώ, ήταν “one take”».

Κάπως έτσι προέκυψε ένας δίσκος με δέκα κομμάτια, στα οποία συνυπάρχουν η ήρεμη δύναμη του τσέλο και του βολιού, τα σκληρά κρουστά, οι δυναμικές κιθάρες και ο χειμαρρώδης στίχος. «Το πρώτο πράγμα που με κέρδισε σε αυτές τις συνεργασίες ήταν οι άνθρωποι. Ήθελα να το κάνω με τους συγκεκριμένους ανθρώπους, όχι σώνει και ντε για το “παικτικό” τους, γιατί ήξερα πολύ καλά τι μπορώ να προσφέρω εγώ τεχνικά στο δίσκο. Οι άνθρωποι είναι σολίστες, έχουν αφιερώσει χρόνια σε μελέτες σχετικά με αυτό που κάνουν. Εγώ δεν το κάνω αυτό. Παίζω από την ψυχή μου και ό,τι μπορώ να παίξω. Και τα νέα παιδιά, ο Ραφαήλ Μελετέας, για παράδειγμα, είναι θαύμα. Το ίδιο και η Ηλιάνα Κορέτση και ο Θοδωρής ο Κότσυφας, καθώς και ο Αποστόλης Λυμπερόπουλος που δεν ήταν στο δίσκο αλλά θα είναι μαζί μας στα live. Ο χαρακτήρας τους και ο τρόπος που αντιλαμβάνονται τη μουσική ήταν τα στοιχεία που με έκαναν να θέλω να συνεργαστώ με αυτούς τους ανθρώπους. Και επαληθεύτηκα, προέκυψε μια χημεία ασύλληπτη».

Παρόλο που ο στίχος και η ερμηνεία του BRAK προδίδει τις low bap καταβολές του Jamoan, η γεύση που μένει στο τέλος της ακρόασης δεν είναι αμιγώς τέτοια. «Εξαρτάται πώς το αντιλαμβάνεται ο καθένας», λέει ο ίδιος. «Εγώ αυτό έκανα και πριν, αυτό κάνω και τώρα. Δεν προσπαθώ να αποποιηθώ κάτι, ούτε επιδιώκω κάτι. Ήθελα να είναι κάτι πιο μουσικό, το χρειαζόμουν. Έχει στοιχεία από αυτό που έκανα από μικρό παιδί, και χαίρομαι πάρα πολύ που το έκανα, είμαι περήφανος, αλλά έχουν προστεθεί και άλλα πράγματα, αν και δεν ήταν προγραμματισμένα».

Μιλώντας για το κλείσιμο του κύκλου «Active Member», όπως αυτός ανακοινώθηκε τη χρονιά που μας πέρασε, ο Jamoan μεταφέρει στο Βάτραχο πώς το βίωσε ο ίδιος, μετά από τόσα χρόνια θητείας σε αυτό το project. «Πάντα νιώθεις μια λύπη για κάτι που έκανες όλη σου τη ζωή. Από την άλλη, καμιά φορά είναι καλό τα πράγματα να σταματούν εκεί που όλοι νιώθουν ότι είναι καλό να σταματήσουν – για οποιοδήποτε λόγο. Τον πρώτο λόγο τον είχε ο Μιχάλης και κανένας άλλος. Σίγουρα δεν το έκανε χωρίς λόγο και το σέβομαι».

«Απείθεια», λοιπόν, ο τίτλος του πρώτου προσωπικού δίσκου. Απείθεια, όμως, απέναντι σε ποιον και ως προς τι; «Σε όλα. Σε μια φάση μηδενίζεις το κοντέρ και πας από την αρχή. Αναθεωρείς, ανακαλύπτεις, σταματάς να αναπαράγεις την κατάσταση στην οποία έχουμε κλειστεί σα μαλάκες. Έψαχνα λοιπόν να βρω έναν τίτλο που να με εκφράζει και τελικά τον βρήκε η γυναίκα μου. Της εξήγησα τι έχω, χωρίς πολλή προσπάθεια, καθώς το ζούσε κι εκείνη μαζί μου, και όπως σκάλιζε τα βιβλία της μου λέει “Σου αρέσει το ‘απείθεια’;”, της λέω “Αυτός είναι ο τίτλος του δίσκου”».

Κι ενώ κάπως έτσι βρέθηκε ο τίτλος, ήρθαν τέλεια να κλειδώσουν και οι στίχοι του BRAK: «Σκέψου πόσο έντονο ήταν αυτό από τη μεριά μου που μπορούσε να το αφουγκραστεί ένας άνθρωπος και να το αποτυπώσει ακριβώς όπως θα το έκανα εγώ».

Κοιτώντας πίσω στη χρονιά που πέρασε, ο Άκης εκφράζει με μεγάλη βεβαιότητα την επιθυμία του να μπορούσαν να διαγραφούν όλα όσα έγιναν κατά τη διάρκειά της: «Βασικά θα ήθελα να διαγραφούν τα τελευταία 20 χρόνια, και παραπάνω αν γίνεται. Είναι τόσο βρώμικο το παιχνίδι που παίζεται όλα αυτά τα χρόνια, που δε μπορείς να το αντιληφθείς. Δεν υπάρχει κράτος, δεν υπάρχει τίποτα. Είναι ένα καραγκιοζιλίκι και μισό, μια στημένη φάρσα μόνο για τα φράγκα και τίποτα άλλο».

Στις 27 Φεβρουαρίου ο Jamoan παρουσιάζει το δίσκο στην Αρχιτεκτονική παρέα με όλους τους συντελεστές του: «Θα παιχτεί ο δίσκος και κάποιοι αυτοσχεδιασμοί. Και επειδή έχουμε κορεστεί όλοι, δε θέλουμε να παίξουμε ούτε μια διασκευή. Έχουν παιχτεί όλα. Έχουν πειράξει από Βαμβακάρη μέχρι Pink Floyd. Θέλουμε να κάνουμε ένα καινούργιο ξεκίνημα. Θα γεμίσουμε το χρόνο με μουσική – και δόξα τω Θεώ, αυτοί που θα είναι πάνω, ξέρουν να το κάνουν πολύ καλά».

Ο δίσκος υπάρχει στο δισκοπωλείο «Imantas»- ο οποίος είναι υπεύθυνος και για την κυκλοφορία και την παραγωγή του, στο e-shop, στο «Lotus» στη Θεσσαλονίκη και ενδεχομένως στο μέλλον να πάει και παραπέρα, «με τους δικούς τους όρους», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο Άκης και εξήγησε στη συνέχεια.

«Έχουμε θορυβηθεί λίγο με τα μέσα. Όχι τίποτα άλλο, αλλά δεν υπάρχουν και λεφτά στην άκρη για να τους πληρώνουμε. Δε θέλουμε να απευθυνθούμε σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν τη μουσική σα μακαρόνια στο σούπερ μάρκετ.»

«Αυτό δε σημαίνει ότι θα εγκλωβίσουμε και τα πράγματα από μόνοι μας», συνεχίζει. «Αυτό που μας δίνει κουράγιο είναι ότι υπάρχουν σήμερα πιτσιρικάδες που ψάχνονται, πειραματίζονται με τα αυτιά τους. Πρέπει να σταματήσει όμως αυτό που συμβαίνει. Εγώ δε θέλω να με παίζουν όλοι οι ραδιοφωνικοί σταθμοί και να έχω κόσμο στα lives; Πρέπει να το κάνω με οποιοδήποτε κόστος; Αν ήταν έτσι θα έκανα κι άλλα πράγματα στη ζωή μου. Πρέπει να το κάνουμε στη μουσική; Ας αφήσουμε τη μουσική να είναι ελεύθερη».