RSN & Esterina: «H μουσική διαφοροποίηση για μας είναι επανάσταση»

Η σχέση του Rsn με την Esterina μετρά μόλις ενάμιση χρόνο και έχει γνωρίσει πάνω από 30 live εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα μέσα σε αυτό το διάστημα, οι περισσότερες πριν καν κυκλοφορήσει ο πρώτος τους δίσκος με 12 ολοκαίνουργια κομμάτια, «We got music». Περίπου πέντε βδομάδες μετά την κυκλοφορία του, μιλούν στο Βάτραχο για τη χημεία, τους στόχους, την αγάπη και τη θέση τους απέναντι στη μουσική αλλά και όσα την αγκαλιάζουν.

Τα πράγματα μεταξύ τους είναι απλά και ντυμένα με πολλή αγάπη και σύμπνοια. Αυτό φάνηκε από το πρώτο κιόλας κομμάτι που έκαναν μαζί. Τη μια μέρα γράφει τη μουσική ο Άρης (Rsn) και την επόμενη η Esterina έχει έτοιμους τους στίχους και το ηχογραφούν.  Παρόλα αυτά, όσο πιο «απλή» θα ήθελε κανείς να χαρακτηρίσει τη διαδικασία, τόσο πιο σύνθετο και εσωτερικό θα έπρεπε να χαρακτηρίσει το αποτέλεσμα. Κι αυτό είναι ταλέντο.

Ο Άρης μιλά για την Esterina με τα καλύτερα λόγια: «Η Esterina είναι ο μοναδικός άνθρωπος που έχω συναντήσει που, όταν της δίνεις μια μουσική, έρχεται την επόμενη μέρα και σου λέει πώς θα είναι ένα κομμάτι από την αρχή μέχρι το τέλος. Το έχει όλο στο κεφάλι της και αυτό είναι μεγάλο ταλέντο. Το να γράφεις εύκολα και γρήγορα στίχους το έχουν πολλοί. Το να ακούς ένα κομμάτι στο κεφάλι σου από την αρχή μέχρι το τέλος είναι εντελώς διαφορετικό». Από την άλλη, η Esterina βρίσκει στον Άρη τον άνθρωπο που την καταλαβαίνει χωρίς δεύτερη εξήγηση: «Ο Άρης είναι τρομερά ακουστικός τύπος, ξέρει να ακούει. Μπορεί κάποιες φορές να μην έχω πάντα τους όρους και τη μουσική παιδεία να του εξηγήσω, αλλά είναι πάντα συγκεντρωμένος και πάντα καταλαβαίνει αυτό που θέλω να του πω. Μπορεί να είμαστε 7 ώρες μέσα σε ένα δωμάτιο 2x2 και να μην υπάρξει ίχνος εκνευρισμού. Αν μιλάμε για επικοινωνία και ανθρώπινες σχέσεις, αυτό είναι δύσκολο».

Κάπως έτσι αναγνώρισαν ο ένας τον άλλο μέσα στο πλήθος και γεννήθηκε το δικό τους μουσικό «παιδί», με όνομα «We got music». Όσον αφορά το τεχνικό κομμάτι, όλα έγιναν στο σπίτι του ίδιου του Άρη, με εξαίρεση την ηχογράφηση των drums σε ένα κομμάτι που έγινε στο studio Matrix, ενώ το master έγινε στο Λονδίνο, στο studio Premises, χάρη σε κάποιες σχέσεις του Άρη, ο οποίος εκτός από πολύ «γυρισμένος», μην ξεχνάμε ότι είναι και dj του αγγλικού συγκροτήματος Belleruche!

Ο τίτλος του δίσκου τα λέει όλα για τα δυο αυτά παιδιά. «Όταν αποφασίσαμε να γράψουμε το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, θέλαμε να γράψουμε κάτι για εμάς, για αυτό που κάνουμε. Είναι καθαρά προσωπικό κομμάτι και έχει να κάνει με το πώς βλέπουμε αυτή τη συνεργασία, και τη φιλία πάνω απ’ όλα. Σημαίνει, λοιπόν, ότι “έχουμε τη μουσική και είμαστε καλά”, αλλά και “έχουμε τη μουσική και φέρνουμε κάτι καινούργιο”. Από την άλλη είναι και πιο συμβολικό, πιο ανθρωπιστικό: We all got music!».

Ο συγκεκριμένος δίσκος πρόκειται για μια εξαιρετική δουλειά με άκρως «black» διάθεση, συμπεριλαμβάνοντας διάφορα μουσικά ακούσματα των δυο, αλλά πάντα με κοινές αρχές. Soul, jazz, funk, blues, rock και hip-hop αναμειγνύονται και το αποτέλεσμα φτάνει στα αυτιά μας άκρως εσωτερικό και ατμοσφαιρικό. «Σε θέμα ακουσμάτων ο παρονομαστής μας είναι ίδιος. Δεν είχαμε στο μυαλό μας να βγει ο δίσκος τόσο πολυμορφικός. Ακούγαμε BlakRoc και Black Keys και είπαμε “ας πατήσουμε εκεί και βλέπουμε”. Θεωρούμε ότι μέσα βρίσκει κανείς επιρροές από Massive Attack, Portishead, Tom Waits, Bill Withers, Etta James, Muddy Waters… Το μόνο που είπαμε μεταξύ μας είναι ότι θέλαμε να κάνουμε ένα δίσκο “black”, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό».

Ένα στοιχείο που τους χαροποιεί ακόμα περισσότερο, είναι η κυκλοφορία του δίσκου από το label The Sound of Everything. «Είναι μεγάλη τύχη το ότι βρήκαμε ανθρώπους, οι οποίοι δεν επενέβησαν στο δημιουργικό κομμάτι. Θέλανε αυτό που είμαστε εμείς. Νομίζουμε πως, αν δεν ήταν έτσι τα πράγματα, δε θα συνεργαζόμασταν. Αν αλλάξουμε αυτό που κάνουμε, δε θα είμαστε εμείς. Στο δίσκο αυτό υπήρχε πολλή αγάπη και προσοχή, μη μας το “πειράξουν”. Σε αυτό το σημείο, η The Sound of Everything ήταν πολύ συνεπής. Από την άλλη, αν το υλικό ήταν πιο αβέβαιο κι από τη μεριά μας, ίσως μπορούσαν να αλλάξουν κάποια πράγματα. Με τον Άρη, όμως, ήμαστε συγκεκριμένοι εξ αρχής, ήταν όλα πολύ στοχευμένα. Επομένως δεν υπήρχε χώρος για παρεκκλίσεις».

Παρόλο που η μουσική βιομηχανία και η έννοια του «δίσκου» έχει γνωρίσει το δρόμο της παρακμής εδώ και αρκετά χρόνια, τα πράγματα σιγά-σιγά φαίνεται να αλλάζουν από την εμπειρία των δυο νέων. Ο Άρης διαπιστώνει πως «στο Reload, μέσα σε 4 – 5 μέρες κάναμε πάλι παραγγελία. Στο Public είμαστε στα best sellers. Δεν ξέρω τι γίνεται και δεν έχω κατασταλάξει ακόμα. Πίστευα ότι οι δίσκοι δεν πουλάνε, αλλά μάλλον πουλάνε. Όχι βέβαια με τους αριθμούς που πουλούσαν παλιότερα, γιατί, από τη στιγμή που ένας καλλιτέχνης βγάζει το δίσκο του σε εφημερίδα, έχει τελειώσει η υπόθεση. Όταν όμως ένας νέος καλλιτέχνης βγάζει δίσκο και, για παράδειγμα, ξανατυπώνει, κάτι σημαίνει αυτό. Νομίζω πως έχει αρχίσει να αλλάζει το πράμα». Η Esterina έρχεται να συμπληρώσει πως αυτή την αλλαγή έχουν ανάγκη και οι δυο πλευρές: και οι καλλιτέχνες αλλά και το κοινό. «Έχει κι ο κόσμος ανάγκη από εξέλιξη. Όταν έκανε το μπαμ η Monika, είπαμε όλοι ότι κάτι γίνεται εδώ, ασχέτως αν μας άρεσε ή όχι. Νομίζω ότι ο κόσμος έχει αρχίσει να ψάχνεται από μόνος του πλέον. Η νέα γενιά έχει πάρει τα ηνία και καθορίζει το πολιτισμικό επίπεδο σε μεγάλο βαθμό».

Είναι ευτυχές λοιπόν το γεγονός ότι όλο και περισσότερος κόσμος ανακαλύπτει αυτό το εντελώς διαφορετικό project των Rsn και Esterina. Η αλήθεια είναι ότι παρόμοια projects βλέπουμε διστακτικά στην Ελλάδα, αν και στο εξωτερικό οι τολμηρές ιδέες έχουν προχωρήσει για τα καλά. Για δυο νέα παιδιά, αυτό ίσως γεννήσει κι ένα φόβο σχετικά με τα αντανακλαστικά του ελληνικού κοινού. Η ψυχή τους όμως κατάφερε να τον νικήσει: «Αν έχεις τη δυνατότητα να κάνεις αυτό που γουστάρεις, γιατί όχι; Το να ασχοληθείς με τη μουσική και τελικά να κάνεις κάτι προσαρμοσμένο στα συνηθισμένα και καλουπωμένο, δεν έχει νόημα. Για παράδειγμα, δεν είναι δυνατόν να ξανακάνεις ότι έκαναν οι Τρύπες ή τα Ξύλινα Σπαθιά. Έγινε αυτό και μάλιστα έγινε στην εποχή του».

Τα media, από την άλλη πλευρά, έχουν κι αυτά τον ίδιο ρυθμό με το ελληνικό κοινό- αργό, διστακτικό, αλλά σταδιακά αυξανόμενο: «Πάντα υπήρχαν και ακόμα υπάρχουν μέσα που υποστηρίζουν το διαφορετικό. Υπάρχουν σταθμοί όπως ο Εν Λευκώ, ο Pepper, που παίζουν πολύ ωραίες μουσικές. Μιλάμε φυσικά για το ραδιόφωνο. Όσον αφορά στην τηλεόραση, μπορεί να είναι “χαμένη υπόθεση”, αλλά ακόμα βλέπουμε ονόματα που αξίζουν σε κάποιες εκπομπές». Η Esterina πάει κι ένα βήμα παραπέρα αυτή τη σκέψη του Άρη: «Αυτό που βλέπω εγώ, αν και πρωτάρα, είναι πως είμαστε μια παρέα. Θέλω πολύ τα media που θα με βρουν προσωπικά και θα πιούμε έναν καφέ.

Το να βρεθώ σε έναν καναπέ ενός μεγαλοκάναλου και να μην ενδιαφέρει καν αυτόν που μου παίρνει συνέντευξη, αλλά ούτε και το κοινό, τι κάνω, δε με αφορά.

Με τα social media, τα οποία πλέον έχουν ηγετικό ρόλο, μπορώ να επικοινωνήσω άμεσα με κάποιον παραγωγό, για παράδειγμα, και να του προτείνω να ακούσει τη δουλειά μου. Παλιότερα, πέρα από το cd που κατέστρεψε τη μουσική βιομηχανία, μεγάλο λάθος ήταν και η απρόσωπη αποστολή ενός ταχυδρομημένου φακέλου με το δίσκο σου». Κάπως έτσι αλλάζουν τα πράγματα κι αυτό φαίνεται να λειτουργεί θετικά, όχι μόνο για τον Άρη, την Esterina κι οποιονδήποτε άλλο νέο καλλιτέχνη, αλλά και το κοινό που χρειάζεται «λάδι» στα γρανάζια των μουσικών συνηθειών του.

Εκτός των μουσικών προσανατολισμών, οι Rsn και Esterina έχουν και κοινή άποψη για την απουσία πολιτικής χροιάς από τη μουσική. «Πολιτική χροιά και κατεύθυνση μέσα από τη μουσική δε μπαίνει. Τουλάχιστον όσον αφορά σε Rsn και Esterina το έχουμε αποφασίσει από κοινού. Εννοείται ότι ο καθένας με την καθημερινή ζωή και τη συμπεριφορά του έχουμε πολιτική στάση, έχουμε γνώμη για τα πράγματα και αυτά με τη σειρά τους μας επηρεάζουν. Είμαστε αρκετά πιο ρομαντικοί και θεωρούμε ότι με το να βάλεις πολιτικό πρόσημο σε κάτι τόσο αγνό, το χαραμίζεις. Και μιλάμε μάλιστα για το ελληνικό κοινό, το οποίο βάζει ταμπέλες για το τίποτα. Όσο να’ ναι είναι και προσηλυτισμός ως ένα βαθμό, να δείχνουμε την πολιτική μας θέση μέσα από τη μουσική. Είναι μεγάλη παγίδα αυτό για τη μουσική, ακριβώς γιατί έχει μεγάλη δύναμη». Είναι προφανές ότι ο καθένας εκμεταλλεύεται διαφορετικά το βήμα της μουσικής. Αυτό που λέμε πολιτική, με την ευρεία έννοια, ο Άρης και η Esterina το ασκούν με το δικό τους τρόπο.

«Το βασικό για να “ξυπνήσει” κάποιος, είναι να το θέλει. Το ότι έχουμε βγάλει ένα δίσκο με 12 κομμάτια τα οποία προτείνουν μια μουσική διαφοροποίηση, εμείς το λέμε επανάσταση. Το ότι με μια τέτοια οικονομική κατάσταση, δυο παιδιά ασχολήθηκαν σε ένα δωμάτιο 2×2  να φτιάξουν κάτι διαφορετικό με νέα ερεθίσματα, το θεωρούμε πολιτική».

Πράγματι είναι έτσι, και για αυτό ο νέος δίσκος είναι όνομα και πράμα! Τα παιδιά αυτά έχουν τη μουσική στο πλευρό τους, την υπερασπίζονται με ό,τι έχουν, ξεπερνούν τα εμπόδια και ο όρος είναι ένας και σαφής: κάνουν μουσική όπως τη νιώθουν.

Οι στόχοι τους για τον καινούργιο χρόνο είναι να πάει καλά ο δίσκος και να κάνουν πολλές συναυλίες, αλλά και δίκαιες – με σεβασμό απέναντι σε όποιον τους ακούει και τους ακολουθεί. Περιμένουν ειλικρινείς αντιδράσεις από το κοινό και δεν ελπίζουν σε μεγάλα hits που γρήγορα θα ξεχαστούν. Εκτός αυτού, και οι δυο ανυπομονούν να γράψουν καινούργια κομμάτια μαζί και ήδη έχουν αρχίσει να δουλεύουν νέα πράγματα μεταξύ τους.

Μπορεί κανείς να προμηθευτεί το δίσκο σε ψηφιακή μορφή από τα iTunes. Φυσικά υπάρχει και σε όλα τα δισκοπωλεία της χώρας. Υπάρχει ακόμη και διαδικτυακή πώληση σε δισκοπωλεία, ενώ όποιος βρεθεί σε live εμφάνισή τους θα έχει τη δυνατότητα να το αγοράσει και εκεί.

Η επόμενη συναυλία που μπορείτε να τους βρείτε και να τους απολαύσετε στην Αθήνα είναι στις 16 Φεβρουαρίου, στο Faust bar!