Tareq: «Οι επαναστάτες των social media γράφουν ιστορία μόνο στον browser τους»

Ο Tareq, το αγαπημένο κατά πολλούς «ψαράκι», μιλά στο Βάτραχο για το νέο του δίσκο με τίτλο «Fish», τη ζωή του στην Αγγλία, τις ευκαιρίες αλλά και το βόλεμα που προσφέρει το Διαδίκτυο, τις κοινωνικές δράσεις και φυσικά το αγαπημένο του θέμα: τις ανθρώπινες σχέσεις.

Πριν μας αφήσει το 2013, ο Tareq κυκλοφόρησε το δεύτερο album του με τίτλο «Fish». Με μια πρώτη ματιά, ο ίδιος επιλέγει το συγκεκριμένο τίτλο για το δίσκο αλλά και για ένα από τα 12 κομμάτια του, λόγω ζωδίου. Παρόλα αυτά, το παρατσούκλι του «ψαριού» φαίνεται να τον ακολουθεί γενικότερα στη ζωή του: «όλη μου τη ζωή αγαπημένοι μου άνθρωποι είχαν την τάση να με φωνάζουν ψάρι, ψαράκι, fish κτλ. Το ψάρι είναι σιωπηλό και παρατηρεί. Είτε πάει με το ρεύμα είτε πάει αντίθετα σε αυτό. Το ομώνυμο τραγούδι μιλάει για τον άνθρωπο που έχει όνειρα αλλά ζει στη μοναξιά του. Οι στίχοι είναι του Νίκου Λεγάκη, του οποίου την γραφή θαυμάζω, και ήμουν πολύ χαρούμενος όταν μου χάρισε αυτό το ποίημα».

Το ταξίδι ώσπου να γεννηθεί το «Fish» ήταν για τον ίδιο ό,τι είχε περισσότερη αξία. Το αποτέλεσμα βέβαια παραμένει πάντα η πιο γλυκιά ανταμοιβή και σίγουρα το να ακούς το ίδιο σου το δημιούργημα σου προσφέρει ένα πολύ δυνατό συναίσθημα: «Να σου πω την αλήθεια, πήρε αρκετό χρόνο για να γραφούν τα τραγούδια. Ήταν πολύ περίεργη περίοδος συναισθηματικά. Αλλά κάποια στιγμή συγκεντρώθηκα και έβαλα μια σειρά για να γίνει ο δίσκος. Το πιο απολαυστικό μέρος είναι πάντα οι ηχογραφήσεις και σε αυτόν τον τομέα με βοήθησε ο σκηνοθέτης και αγαπητός μου φίλος Κωνσταντίνος Πιλάβιος, χάρη στον οποίο κατάφερα να τελειώσω αυτόν τον δίσκο. Όλα έγιναν το καλοκαίρι του 2012 και να που τώρα τον απολαμβάνω στα ακουστικά μου!». Όλοι ξέρουμε όμως πως, σε πολλά πράγματα, τα καλύτερα συμβαίνουν backstage. Ακόμα και για αυτό έχει προνοήσει: «Πάντα έχω ένα demo φτιαγμένο, στο οποίο πάνω γράφω τα φωνητικά και μετά κάνω την τελική ενορχήστρωση. Αυτή η διαδικασία είναι η αγαπημένη μου. Επίσης, όταν πρόκειται για ντουέτο, εκεί κάνουμε πολύ κέφι γιατί είναι ωραίο να ηχογραφείς με παρέα. Αυτές τις στιγμές θεωρώ πιο αγαπημένες».

Στο νέο δίσκο μπορεί κανείς να βρει αρκετές συμμετοχές. Θα έλεγε κανείς πως, εκτός των άλλων, είναι ένας δίσκος που μαρτυρά πολλή συντροφικότητα και αγάπη! Σε αυτόν βρίσκει κανείς το «λιθαράκι» των Ilia Darlin, Esterina, Rsn, Θέμη Καραμουρατίδη, Γεράσιμου Ευαγγελάτου, Νατάσσας Μποφίλιου, Μαρίνας Σάττι και άλλων. «Όλες οι συμμετοχές στο δίσκο μου είναι άνθρωποι που αγαπώ, θαυμάζω και είναι φίλοι μου, έχω περάσει δηλαδή στιγμές μαζί τους. Είμαστε όλοι μια νέα γενιά μουσικών που γράφουμε μια καινούρια ιστορία στη μουσική της Ελλάδας, και, βασικά, δεν το αντιληφθήκαμε ποτέ. Είμαι πολύ χαρούμενος που έχω πάρει από όλους αυτούς το credit της συμμετοχής τους στη δουλειά μου, γιατί, για μένα, κάθε μουσικό άλμπουμ είναι σαν φωτογραφικό άλμπουμ. Έτσι, όποτε το ακούω, σκέφτομαι και αναπολώ στιγμές που έχω ζήσει, είτε προσωπικές είτε με αυτούς τους ανθρώπους. Έχει μια άλλη διάσταση για μένα, που ίσως δε μπορεί κανείς να καταλάβει και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό».

Ήδη έχουμε αγαπήσει το «Fish», αν και ένα κομμάτι φαίνεται να μη λέει να κάτσει ήσυχο. Το «Share your love», με τη συμμετοχή της Ilia Darlin, έχει κυκλοφορήσει μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα σε τουλάχιστον 9 διαφορετικά remixes. «Η διαδικασία του remix για μένα είναι ένα παιχνίδι που έχει να κάνει με το πώς ένας άλλος μουσικός ακούει διαφορετικά κάτι που έχεις γράψει. Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι EDM και ήταν φυσικό να μπορεί να δεχτεί πολλά remixes.  Ήταν στην ουσία το πρώτο single και comeback για το δίσκο. Ήθελα να έχει τη σφραγίδα πολλών παραγωγών. Μου άρεσαν όλα και κανένα δε μοιάζει με το άλλο. Το πείραμα πέτυχε!».

Ο Tareq φυσικά δεν αφήνει σε ησυχία και τα «καλά αγόρια», σαν αυτό που μιλά στο ομότιτλο κομμάτι, «Good boy», και μιλά για αυτά: «Στις μέρες μας, στην Ελλάδα αλλά και έξω, το καλό παιδί πάει σύμφωνα με τα αποδεκτά χαρακτηριστικά της σύγχρονης κοινωνίας: είναι πρόθυμο να δουλεύει παραπάνω ώρες, σε μια δουλειά που θεωρείται ιδανική, αφού έχει πάρει το σωστό πτυχίο, έχοντας αυτοκίνητο, γυναίκα, παιδιά, σε ένα ικανοποιητικό σπίτι σε μια καλή γειτονιά, και μπορούν πλέον οι γονείς του να λένε στους γείτονές τους ότι το παιδί τους είναι μια χαρά». Όλα αυτά συμβαίνουν σε έναν «καλό κόσμο», ο οποίος παραμένει καλός ώσπου εσύ του επιτρέψεις να είναι το αντίθετο. Όσον αφορά στον εαυτό του, θεωρεί ότι είναι ένα καλό παιδί στα πλαίσια της συνεργασίας μέσα σε μια δουλειά, σε μια συγκατοίκηση, στην κοινωνία, σεβόμενος τον συνάνθρωπό του στην καθημερινότητα. «Αυτό συμβαίνει μόνο και μόνο επειδή εγώ ο ίδιος έχω την απαίτηση να μου συμπεριφέρονται το ίδιο. Όταν αυτό δε συμβαίνει, το μόνο που θα δεις από μένα είναι ένα πολύ κακό παιδί. Δυστυχώς στην Ελλάδα σε αναγκάζουν πλέον να είσαι έτσι».

Ο ίδιος όμως έχει βρει την ψυχική του γαλήνη στο Λονδίνο, την πόλη που τον βρίσκει κανείς τον τελευταίο καιρό. Το να μετακομίσει εκεί ήταν μια αλλαγή που χρειαζόταν, αλλά σίγουρα δε θα μείνει για πολύ: ο καιρός και οι ρυθμοί της ζωής είναι μάλλον αταίριαστοι με τον τρόπο ζωής του. Όπως και να’ χει, όμως, είναι θέμα χαρακτήρα το πώς διαχειρίζεται κανείς μια τέτοια αλλαγή…

Σίγουρα όμως, ο τρόπος με τον οποίο κοιτά πλέον τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα έχει αλλάξει: «η απόσταση ευτυχώς με έχει κάνει να μη δίνω τόσο έμφαση σε ασήμαντα γεγονότα. Παρατήρησα ότι οι Έλληνες έχουν μια τάση να μεγαλοποιούν το καθετί, και αυτό συμβαίνει για μια ή δυο μέρες, έπειτα το ξεχνάνε. Το βασικό χαρακτηριστικό είναι ότι έχουν άποψη για τα πάντα. Δε θα ξεχάσω μια φορά, τότε που είχε γίνει το μακελειό με τις φράουλες, είχε γίνει ένας πανικός στο facebook για το μποϋκοτάζ στις φράουλες της περιοχής. Το θεώρησα βλακώδες, πρώτον διότι μια τέτοια ενέργεια δεν αλλάζει κάτι και ειδικά ξέροντας ότι κανείς δεν θα το κάνει στην Ελλάδα, και δεύτερον, όταν μιλάς για ένα τέτοιο στυγνό έγκλημα, αυτό που θα περίμενε κανείς είναι μια πιο δραστική και πρακτική τιμωρία. Όπως και να ‘χει, έκανα ένα σχόλιο για αυτήν την ενέργεια, και θυμάμαι ότι μια κοπέλα μου έστειλε ένα μήνυμα, ότι θα κάνει μποϋκοτάζ στη μουσική μου και με μπλόκαρε. Θα ήθελα ειλικρινά να δω αν αυτή η κοπέλα κατάφερε κάτι, ή αν αλήθεια θυμάται το γεγονός με το μακελειό. Όπως έχω ξαναπεί, οι επαναστάτες των social media γράφουν ιστορία μόνο στον browser τους».

Κάποια στιγμή φτάσαμε στο αγαπημένο θέμα του Tareq, τις ανθρώπινες σχέσεις. Από το «Take me higher» μέχρι το «Wind to your ocean» παίρνει κανείς μυρωδιά από τη δύναμη της χημείας (ή μη) των σχέσεων: «Οι σχέσεις στη ζωή μας είναι το παν για μένα. Σε οδηγούν στο σημείο που βρίσκεσαι αυτήν τη στιγμή. Όλοι παίρνουμε αποφάσεις σκεπτόμενοι τις σχέσεις μας, είτε είναι μιας βραδιάς, είτε είναι μεγάλες αγάπες. Ποτέ δεν ξέρεις πού μπορεί να σε οδηγήσει μια σχέση, κι αυτό είναι ίσως κάτι που σε κάνει να νιώθεις ενθουσιασμένος με έναν άνθρωπο δίπλα σου. Μπορεί να σε πάει πολύ ψηλά, αλλά μπορεί να σε φτάσει και πολύ χαμηλά – και μιλάω εκ πείρας. Όπως και να’ χει, η πορεία σου δίνει εμπειρία και κάποια στιγμή ξέρεις τι θέλεις – και όταν το βρεις το κρατάς γερά. Η αγάπη είναι απλή, δε χρειάζεται να σε στείλει στο ψυχιατρείο».

Ο Tareq είναι ακόμα από τους καλλιτέχνες που πάνω από όλα είναι άνθρωποι. Τον συναντά κανείς συχνά σε κοινωνικές – αντιρατσιστικές δράσεις, όπως το Athens Pride, και σίγουρα αυτή η ενεργητικότητα και η συμμετοχή του είναι στοιχεία που το χαρακτηρίζουν. «Προσπαθώ να ζω τη ζωή μου με τις επιλογές μου, χωρίς να βλάπτω κανέναν. Όταν απειλείται όμως η ανθρώπινη ακεραιότητα, εκεί πρέπει να κάνεις κάτι. Στην Αγγλία δεν υπάρχουν στερεότυπα. Ζω σε μια πολυπολιτισμική πόλη, όπου όλα είναι φυσιολογικά, και, πίστεψέ με, μόνο καλό μου έχει κάνει αυτή η εμπειρία. Νιώθω μια γαλήνη και πλέον ξέρω ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να ζήσουν σε μια τέτοια κοινωνία. Καλό είναι οι κοινωνικές δράσεις να μη χάνουν το στόχο τους. Είναι πολύ υγιές να υπάρχουν άνθρωποι που αντιδρούν. Η κοινωνία μας στην Ελλάδα πάσχει από προκατάληψη και στενομυαλιά. Θεωρώ ότι οι Έλληνες είναι ένας πολύ cool λαός που οδηγήθηκε σε μια τραπεζική παγίδα από βλακεία. Αυτό το “έλα μωρέ” σε όλες τις υποχρεώσεις, κατάφερε να μας οδηγήσει σε αυτήν την κατάσταση: να διαλύονται οικογένειες, ανθρώπινες σχέσεις, δουλειές, και όλα από την επιπολαιότητα μας. Οι νέοι έχουν τις λύσεις, αλλά δεν τους αφήνει κανείς να δράσουν. Γι’ αυτό όλοι φεύγουν στο εξωτερικό και γίνονται λαμπροί καριερίστες.

Το θέμα λοιπόν είναι οι δράσεις να πάψουν να υπάρχουν, κάτι που σημαίνει ότι η κοινωνία θα έχει εξυγιανθεί από την παραφροσύνη απέναντι στο διαφορετικό. Οι νέοι θα το αλλάξουν αυτό τα επόμενα χρόνια. Είναι φυσική εξέλιξη».

Μέσα από μια μικρή κουβέντα, κάπως έτσι γνωρίζει κανείς περισσότερο τον Tareq και κάπως έτσι αρχίζει να ψάχνει για το «Fish»! Ο δίσκος βρίσκεται ήδη σε όλα τα digital stores, ενώ πρόκειται να βγει σύντομα και σε βινύλιο. Τη μουσική του Tareq μπορεί να ακούσει κανείς και στα ολόφρεσκα λημέρια του Spotify, τη νέα πλατφόρμα που δε φαίνεται καθόλου να τον ξενίζει: «Στην εποχή του Internet πρέπει να είσαι μπροστά και να αποδέχεσαι καθετί που σου προσφέρει αυτή η εποχή. Το Spotify είναι μια πλατφόρμα που προσφέρει εύκολη πρόσβαση στη μουσική, πληρώνοντας μια συνδρομή. Από ό,τι έχω ακούσει, τα χρήματα που αποδίδει στους καλλιτέχνες δεν είναι εξαιρετικά, αλλά είναι πολύ καλή πλατφόρμα για να έναν καλλιτέχνη που θέλει να ακουστεί η δουλειά του. Είμαι σύμφωνος με οτιδήποτε καινούριο και ακολουθώ τα trends – διότι είναι ο μόνος τρόπος πλέον».

Ο Tareq θα έρθει σύντομα στην Ελλάδα να παρουσιάσει το δίσκο, ενώ παράλληλα έχει κι ένα project, το CUR (Can U Relate?), μαζί με το Βαγγέλη Ρίσσο, με τον οποίο κινούνται καθαρά στη House και η δράση τους περιορίζεται στο Λονδίνο.

Τον περιμένουμε σύντομα στην Ελλάδα και του ευχόμαστε να γεμίσει σύντομα μπαταρίες για νέα τραγούδια, νέες μουσικές εμπειρίες!