Αμέτοχοι, δηλαδή συνένοχοι: ο βομβιστής μέσα μας

Δεν συνηθίζω να γράφω για θέατρο. Για να είμαι ακριβής, δεν γράφω ποτέ για θέατρο, διότι είμαι ένας απλός θεατής και μάλιστα όχι τακτικός- συνεπώς παντελώς αναρμόδιος να εκφέρω άποψη.

Ευτυχώς εδώ, στη στήλη Εντιμότατοι Φίλοι, δεν κάνουμε κριτικές, αλλά γράφουμε για προσπάθειες δικών μας ανθρώπων που κάνουν τις ζωές μας λίγο πιο φωτεινές.

Στην περίπτωση του Who the fuck is Alice?, βέβαια, μιλάμε για μια πολύ σκοτεινή παράσταση. Πέντε άνθρωποι είναι εγκλωβισμένοι σε έναν μυστηριώδη μη-χώρο και μη-χρόνο, πιθανόν στο μεταίχμιο μεταξύ ζωής και θανάτου. Μοιάζουν καταδικασμένοι να ζουν ξανά και ξανά την ίδια σκηνή, μέχρι να συνειδητοποιήσουν ότι είναι νεκροί από την έκρηξη μιας βόμβας. Κι όχι μόνο αυτό: ο βομβιστής είναι ανάμεσά τους.

Τα πράγματα θα ήταν απλά –και ενδεχομένως πολύ πιο εύπεπτα- αν οι Εντιμότατοι Φίλοι της ομάδας No More Artists είχαν επαναπαυθεί στο επίκαιρο του θέματος. Ξέρετε: ας καταδικάσουμε την τρομοκρατία, βάζοντας οι μισοί τη σημαία της Γαλλίας στη φωτογραφία προφίλ μας, όσο οι άλλοι μισοί μάς κατηγορούν ότι δεν βάλαμε και της Τουρκίας.

Όχι- το Who the fuck is Alice? μάς προκαλεί να σκάψουμε λίγο βαθύτερα από τα θλιμμένα emoticon της online υποκρισίας. Τα τέσσερα «θύματα» δεν «χάθηκαν άδικα από την καταστροφική μανία ενός παρανοϊκού», που θα έλεγε και κάποιο δελτίο ειδήσεων. Για μια φορά τα «θύματα» έρχονται αντιμέτωπα με τις ευθύνες τους κι ο βομβιστής κοιτάζει από ψηλά, χαμογελώντας σαδιστικά.

Προσοχή: δεν έχουμε να κάνουμε με κάποια αριστερίστικη, δήθεν ταξική, αντιιμπεριαλιστική ή κι-εγώ-δεν-ξέρω-τι δικαιολόγηση της τρομοκρατίας (ευτυχώς και πάλι- τι μπανάλ που θα ήταν αυτό!). Τα «θύματα» δεν μετατρέπονται σε «ενόχους», επειδή, λόγου χάρη, είναι κάποιοι πλούσιοι κάτοικοι της βολεμένης Δύσης, και λοιπά, και λοιπά (θα μπορούσαν να είναι φτωχοί˙ θα μπορούσαν να ζουν οπουδήποτε).

Είναι, ωστόσο, ένοχοι γιατί παραμένουν εγκλωβισμένοι στις απίστευτα μικρές ζωές τους, σε βολικούς ρόλους που κανείς δεν τους έχει αναθέσει, σε ηλίθιες κοσμοθεωρίες που μόνο την ασήμαντη ύπαρξή τους εξυπηρετούν. Κι όλα αυτά, βέβαια, δεν περνούν από το μυαλό τους πριν έρθουν αντιμέτωποι με τον θάνατο.

Ποιοι είμαστε όμως εμείς για να τους κρίνουμε, όταν σταδιακά συνειδητοποιούμε ότι στη σκηνή μοιάζει να έχει τοποθετηθεί ένας τεράστιος καθρέφτης; Διότι, τελικά, αυτά τα διόλου αθώα «θύματα», φαίνεται ότι είμαστε όλοι εμείς. Έτσι ένιωσα, τουλάχιστον, όταν ο ένας εκ των πρωταγωνιστών ξεκίνησε να ψάχνει τις λογικές απαντήσεις, να αναλύει μάταια, ξανά και ξανά, τα δεδομένα, εκεί που κάθε λογική ηττάται (στον άδικο και ξαφνικό θάνατο), καθιστώντας τον παντελώς άχρηστο.

Ίσως αναγνωρίσετε κι εσείς τον εαυτό σας σε κάποιον από τους χαρακτήρες αυτής της δυστοπικής, αλλά τόσο αληθινής «Αλίκης». Τέρμα όμως τα spoilers: η συνέχεια επί σκηνής, στο Cartel Τεχνοχώρος.

* Who the fuck is Alice?: στο Cartel Τεχνοχώρος κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.30. Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ.