Καλύτερα στη Μόρντορ, παρά στη Βουλιαγμένης: οι φυλές της ασφάλτου

Θα σου δώσω δύο επιλογές, φίλε οδηγέ. Μπροστά σου εμφανίζονται οι στρατιές του σκοτεινού άρχοντα: Ορκ, Νάζγκουλ, ο Κρίστοφερ Λι ντυμένος Σάρουμαν και λοιποί τερατώδεις εχθροί. Πρέπει να τους αντιμετωπίσεις, εκτός κι αν προτιμάς να συγκρουστείς με τις παρακάτω φυλές της ασφάλτου. Διάβασε και σκέψου καλά τι προτιμάς.

* (Από τη λίστα απουσιάζει ο νευρικός ταξιτζής, που έχει ήδη φιλοξενηθεί στo κείμενο της στήλης «Οι άνθρωποι που δεν πρέπει να συναντάς το πρωί»).

Ο «σιγάς»

Γνωστός και ως «οδηγός του Σαββατοκύριακου», ο σιγάς μπορεί να μην είναι ο πιο επικίνδυνος, αλλά είναι μακράν ο πιο εκνευριστικός ταξιδιώτης που θα συναντήσεις στις αθηναϊκές λεωφόρους. Συνήθως ηλικιωμένος/η, επιμένει να οδηγεί το όχημά του με ρυθμό που επιτρέπει και σε άλογο να τον προσπεράσει, ίσως γιατί έχει προλάβει τις εποχές που η κυκλοφορία γινόταν με άλογα και είναι μαθημένος σε αυτές τις ταχύτητες. Όταν πρόκειται να στρίψει, δε, σχεδόν σταματάει και με πολύ αργές κινήσεις γυρνά το τιμόνι, να κατευθύνει τα πανιά στη σωστή μεριά, να φυσήξει ο αγέρας και η βάρκα του να μπει στο στενό του προορισμού της.

Η λύση: Μην του δίνεις σημασία. Είναι ικανός να σου προκαλέσει τόσα νεύρα που να μεταμορφωθείς σε έναν κινητό φραπέ που κορνάρει και ουρλιάζει σα να μην υπάρχει αύριο. Προσπέρασε τον, αλλά πρόσεχε την γρήγορη λωρίδα, γιατί μπορεί να έρθει σαν σίφουνας πάνω σου ο παρακάτω σούπερ ήρωας.

Ο ιππότης της ασφάλτου

Από βορειοπροαστιώτης με Πόρσε ή «μπέμπα», μέχρι κάγκουρας με διαστημικές εξατμίσεις και αλλόκοτες, δαιμονικές αεροτομές, ο ιππότης της ασφάλτου συναντάται σε διάφορες εκδοχές, αλλά πάντα διατηρεί το ένα βασικό του χαρακτηριστικό: την έξαλλη ταχύτητα.

Είναι ο άνθρωπος που κάνει προσπεράσεις χωρίς να βγάζει φλας τρέχοντας με 100 χιλιόμετρα εκεί που οι υπόλοιποι πηγαίνουν με 40, είναι αυτός που στην Εθνική κολλάει πίσω σου και αναβοσβήνει τα φώτα σα να έχει πάθει Πάρκινσον, είναι το θαύμα που νικά τους νόμους της φύσης.

Η λύση: Ποιά λύση; Αν νομίζεις ότι θα τον σταματήσει η τροχαία κάνεις λάθος, εσένα θα σταματήσουν και θα σε γράψουν για κάρτα καυσαερίων, την ίδια ώρα που ο πιλότος θα συνεχίσει να πατάει κόρνες γιατί η Κυψέλης δεν είναι λεωφόρος του Μαϊάμι και δεν μπορεί «να το ανοίξει το εργαλείο».

Το λεωφορείο του τρόμου

O οδηγός του λεωφορείου είναι ένας άνθρωπος που κάνει μία δουλειά δύσκολη. Έχει όμως ένα μεγάλο πλεονέκτημα: στη ζούγκλα των αθηναϊκών δρόμων, είναι -λόγω μεγέθους- ο βασιλιάς. Όπως και το λιοντάρι, ο βασιλιάς της ζούγκλας, έτσι και ο βασιλιάς της ασφάλτου έχει κάποια νεύρα που πρέπει να εκτονώσει. Εκεί που η βάρδια του πάει προς το τέλος, κάθε κανόνας καταργείται και επικρατεί η τρέλα. Βγαίνει από τον λεωφορειόδρομο χωρίς φλας, εγκλωβίζει αβοήθητους παπάκηδες σε παγίδες θανάτου, σου σπάει τον καθρέφτη και φεύγει σαν κοινός εγκληματίας.

Η λύση: Μην παίξεις το παιχνίδι του. Πάρε το λεωφορείο και χτύπα το σύστημα «από μέσα». Πήγαινε δίπλα του, ρώτα συνεχώς πληροφορίες για τη διαδρομή, πιάσου καλά από μία χειρολαβή και νιώσε την αδρεναλίνη σου να χτυπά επίπεδα μπάντζι τζάμπινγκ καθώς κάθε φρενάρισμα σε βάζει σε τροχιά εκτόξευσης.

Η γυναίκα-δηλητήριο

Ο πιο θρυλικός villain των ελληνικών δρόμων δεν είναι άλλος από την γυναίκα οδηγό. «Είσαι βλάκας και σεξιστής», ακούστηκε μία φωνή από ένα Smart που αλλάζει λωρίδα χωρίς να δει τι συμβαίνει τριγύρω, διαβάζοντας παράλληλα Cosmopolitan και βάζοντας τις τελευταίες πινελιές στο μέικ απ από το καθρεφτάκι που κανονικά είναι για να κοιτάς πίσω. Η πραγματική κατάρα είναι να την πετύχεις πάνω στο απόλυτο τελετουργικό: το παρκάρισμα. Σε ένα χώρο που κανονικά χωράνε τρία πούλμαν, για να παρκάρει η ηρωίδα μας θα πρέπει ο Ερμής να είναι σε καλή θέση, δύο-τρεις αργόσχολοι να την καθοδηγούν- όχι έτσι παρ’ το αλλιώς- και οι οδηγοί που περιμένουν να κάνουν υπομονή και να μην την πυροβολήσουν.

Η λύση: Στο δρόμο, πήγαινε μπροστά της και γίνε για λίγο ο «σιγάς», ώστε να σε τρακάρει και να ανταλλάξετε στοιχεία, μήπως και προκύψει κάνα ραντεβουδάκι, αν είσαι ανήρ. Στο παρκάρισμα, κατέβασέ τη με τη βία από το όχημα και πάρκαρε το εσύ, ήρωά μου.

Ο ποδηλάτης

Κερασάκι στην τούρτα του κυκλοφοριακού χάους, ο εξελιγμένος απόγονος του Γιώργου Χειμωνέτου. Πριν αρχίσεις να βρίζεις, φίλε εναλλακτικέ οικολόγε, ακτιβιστή και ατενίστα, να σου πω ότι θα σε στήριζα απόλυτα αν ζούσες στο Αμστερνταμ, έπαιρνες το ποδηλατάκι σου και έβγαινες να περιπλανηθείς στους ποδηλατόδρομους βαριά μαστουρωμένος. Υπάρχει όμως ένα προβληματάκι. Δεν ζούμε στο Άμστερνταμ, αλλά στην πιο αφρικανική ευρωπαϊκή χώρα, οπότε το να κινείσαι με 5 χιλιόμετρα την ώρα στην Βεΐκου, εκτός από το ότι βάζει και εσένα σε κίνδυνο, μπορεί να προκαλέσει σκηνές καταστροφών βγαλμένες από μπλοκμπάστερ του Χόλυγουντ. Α, επίσης το να μου κλείνεις το δρόμο την ώρα που γυρνάω από τη δουλειά πεινασμένος και κουρασμένος γιατί είναι η μέρα που εσύ και οι σκεπτόμενοι φίλοι σου κάνετε τη βόλτα σας είναι για κλωτσιές, άλλο που είμαι εγώ μ*****ς και μολύνω το περιβάλλον ενώ εσύ είσαι γαμάτος και κλείνεις την τρύπα του όζοντος, την ώρα που οι άλλοι καίνε πυρηνικά απόβλητα για να ζεσταθούν και οι πετρελαϊκές σκοτώνουν τον Αμαζόνιο. Συγνώμη μάνα γη, εγώ φταίω για όλα, που δεν κάνω ορθοπεταλιές.

Η λύση: Ροπαλιές.