Μέχρι να το κάνουμε όπως η Κύπρος

H Κύπρος ετοιμάζεται να θεσπίσει σύμφωνο συμβίωσης για όλους, λίγες ημέρες μετά το πρώτο Cyprus Gay Pride. Στην Ελλάδα απέχουμε ακόμη κι από αυτό το μικρό βήμα, αλλά κάνουμε κριτική στο Pride επειδή δεν καλύπτει τα καλλιτεχνικά μας standards ή… «παραείναι mainstream».

Μόλις δύο εβδομάδες μετά το πρώτο Cyprus Gay Pride, το υπουργικό συμβούλιο της Κύπρου ενέκρινε το προσχέδιο νόμου για το σύμφωνο συμβίωσης. Στις διαβουλεύσεις που προηγήθηκαν, τα περισσότερα κόμματα της Βουλής των Αντιπροσώπων συμφώνησαν ότι πρόκειται για αναγκαία ρύθμιση λόγω των διακρίσεων που βιώνουν τα ομόφυλα ζευγάρια στην Κύπρο.

Την ίδια ώρα στην Ελλάδα γίνεται η αποτίμηση του δέκατου κατά σειρά Athens Pride. Ήταν -σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις- η μαζικότερη γιορτή υπερηφάνειας που έγινε ποτέ, με 20.000 ανθρώπους να κατακλύζουν την Πλατεία Κλαυθμώνος διεκδικώντας ισότητα και αξιοπρέπεια για τα LGBTQ άτομα.

Ωστόσο, παρά τη δεκαετή πλέον εμπειρία και τη μαζικότητα, φαίνεται ότι απέχουμε ακόμη από τη νίκη που επιτεύχθηκε στην “οπισθοδρομική”, υποτίθεται, Κύπρο. Είναι σαφές ότι έχει θαφτεί βαθιά στο συρτάρι οποιοδήποτε σχέδιο υπήρχε (αν υπήρξε ποτέ) για την αναβάθμιση των δικαιωμάτων των ομόφυλων ζευγαριών. Ακόμη και το ελάχιστο αίτημα για τη θέσπιση συμφώνου συμβίωσης για όλους δεν φαίνεται ότι μπορεί να ικανοποιηθεί στο ορατό μέλλον από μία κυβέρνηση που αδιαφορεί μέχρι και για τις καταδικαστικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Υπό αυτές τις συνθήκες η κριτική στο θεσμό του Pride, όσο καλοπροαίρετη κι αν είναι, μόνο ζημιά μπορεί να κάνει στο LGBTQ κίνημα. Είναι απόλυτα κατανοητές και θεμιτές οι επιμέρους αντιρρήσεις – δεν θα περίμενε κανείς να υπάρχει απόλυτη ομοφωνία σε κανένα επίπεδο, από το οργανωτικό μέχρι την αισθητική των συναυλιών. Όμως, η αναγκαία πολυχρωμία τάσεων και απόψεων απέχει από το να καταδικάζουμε το Pride επειδή η Φουρέιρα δεν καλύπτει τα καλλιτεχνικά μας standards ή επειδή ο θεσμός «παραείναι mainstream πλέον» (!).

Δεν στηρίζουμε το Pride για τις συναυλίες του, ούτε επειδή είναι “hip”. Το στηρίζουμε γιατί, προς το παρόν, δεν έχει βρεθεί καλύτερος τρόπος να δει μια κοινωνία που πισωγυρίζει επικίνδυνα ότι το πολύχρωμο κίνημα της διαφορετικότητας υπάρχει και διεκδικεί μαζικά, έστω μία φορά το χρόνο. Μέχρι να το κάνουμε όπως η Κύπρος, δεν υπάρχουν πολλές επιλογές.