Νίκας τοις τσαμπουκαλεύσι

Διαβάζω την παρακάτω είδηση στη Lifo:

«Επεισοδιακός ήταν ο σημερινός αγιασμός στο Γυμνάσιο και Λύκειο Στυλίδας. Σύμφωνα με τις πληροφορίες και το ρεπορτάζ του stilida.com, αφορμή στάθηκε η στιγμή που ο ιερέας της ενορίας έψελνε το τροπάριο της Υψώσεως του Σταυρού. Ο Δήμαρχος Στυλίδας, Απόστολος Γκλέτσος διέκοψε τον ιερέα και του ζήτησε να αντικαταστήσει τη λέξη “βασιλεύσι” με τη λέξη “ευσεβέσι”. Το επίμαχο σημείο ανέφερε: “Σῶσον, Κύριε, τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου νίκας τοῖς βασιλεῦσι …” και ο ιερέας συνέχισε μη αντικαθιστώντας την επίμαχη λέξη, με αποτέλεσμα ο Δήμαρχος να αποχωρήσει αιφνιδιαστικά από τον αγιασμό πριν αυτός ολοκληρωθεί. Μετά την ολοκλήρωση του αγιασμού ο Απ.Γκλέτσος επέστρεψε όπου ακολούθησε η παρακάτω σκηνή».

Το ζήτημα της αντικατάστασης της λέξης «βασιλεύσι» απασχολεί εδώ και χρόνια την εκκλησιαστική κοινότητα. Η συγκεκριμένη φράση προκαλεί αντιδράσεις, διότι εκλαμβάνεται από πολλούς ως αναφορά στη μοναρχία που πρέπει να αντικαθίσταται. Αντίθετα, οι υπέρμαχοι της διατήρησης του τροπαρίου στην αρχική του μορφή θεωρούν ότι η πίστη και η παράδοση δεν επιτρέπει να γίνονται παρεμβάσεις στα λειτουργικά κείμενα. Άλλοι υποστηρίζουν ότι η λέξη «βασιλεύσι» ιστορικά αναφέρεται σε αυτούς που κυβερνούν και γενικά κατέχουν αξιώματα ανεξαρτήτως πολιτεύματος, συνεπώς δεν υπάρχει λόγος αντικατάστασης.

Δύσκολα θα πίστευε κανείς ότι οι μαθητές που χειροκροτούν την «παρέμβαση» του κ. Γκλέτσου έχουν έστω και την παραμικρή ιδέα για την παραπάνω διαμάχη. Δεν επικροτούν τη δήθεν δημοκρατικότητα του δημάρχου, αλλά τον «τσαμπουκά» του. Εξάλλου, δεν προσφέρεται κάθε χρόνο τέτοιο σόου στην κατά τα άλλα βαρετή διαδικασία του αγιασμού.

Ο ίδιος ο κ. Γκλέτσος, όμως, ξέρει πολύ καλά τί κάνει. Παρίσταται, όπως -υποτίθεται- οφείλει στον αγιασμό, αλλά φροντίζει να παρέμβει στο επίμαχο σημείο για να αποδείξει… τι; Ότι είναι αντιμοναρχικός; Ότι σέβεται την Εκκλησία και την παράδοση του αγιασμού αλλά είναι δημοκράτης; Ή μήπως ότι με κάθε ευκαιρία θα αποδεικνύει τον «ανδρισμό» του, ειδικά όταν υπάρχουν κάμερες (ας θυμηθούμε, για παράδειγμα, την ιστορία με τα διόδια ή το ξύλο στον εργολάβο που του πρότεινε μίζες);

Το πρόβλημα, όμως, δυστυχώς δεν εξαντλείται στην αντικατάσταση της μιας ή της άλλης φράσης σε κάποιο τροπάριο, ούτε βέβαια επιλύεται με «τσαμπουκάδες» όπως αυτοί του γραφικού Δημάρχου Στυλίδας. Ο αγιασμός είναι μία αναχρονιστική παράδοση, ένα ακόμη δείγμα της αδικαιολόγητης -σε ένα σύγχρονο κοσμικό κράτος- ανάμειξης της Εκκλησίας στην εκπαίδευση. Ας αφήσουμε τους παπάδες να λένε ό,τι θέλουν σε όσους τους πιστεύουν έξω από τα σχολεία (και τα δημαρχεία, τα υπουργεία, τη Βουλή…). Αλλά με τους «καθιερωμένους» αγιασμούς και τις υποχρεωτικές προσευχές πρέπει να τελειώνουμε.

Όποιος λοιπόν θέλει πραγματικά να αντιπαλέψει τη συντήρηση, δεν τα βάζει με τον παπά για τα «βασιλεύσει» και «ευσεβέσι». Απλούστατα, δεν παρίσταται σε αγιασμούς και, ειδικά αν είναι επώνυμος, στέκεται έμπρακτα στο πλευρό όσων παλεύουν για την κατάργηση τέτοιων θεοκρατικών πρακτικών.

Βέβαια, ζούμε σε μια περίοδο όπου ακόμη και η «ριζοσπαστική» Αριστερά έχει ξεχειλώσει από τα ανοίγματα στην Εκκλησία. Οπότε, τί να περιμένουμε από τον κάθε Γκλέτσο; Νίκας τοις τσαμπουκαλεύσι, στην καλύτερη περίπτωση.