Ναι, Στέφανε, παντρεύονται και οι πούστηδες

Με όση ψυχραιμία μπορεί να επιστρατεύσει κανείς, πρέπει πάντα να απαντάει στα παραληρήματα – κι ας επαναλαμβάνονται διαρκώς τα αυτονόητα. Πολύ απλά, διότι δεν είναι αυτονόητα (ακόμη) για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους.

Όταν πετυχαίνω την εκπομπή του Φώτη Σεργουλόπουλου, κάνω ζάπινγκ σε κλάσματα δευτερολέπτου. Δεν αντέχω αυτό το είδος τηλεόρασης και θα αναρωτιέμαι -αφελώς;- μια ζωή πώς γίνεται να είναι το κυρίαρχο στις μετρήσεις τηλεθέασης.

Θα μπορούσα να κάνω αμείλικτη κριτική στον κ. Σεργουλόπουλο για το τηλεοπτικό προϊόν που έχει επιλέξει να παρουσιάζει. Αλλά ο σεξουαλικός του προσανατολισμός και το αν ταξίδεψε στο εξωτερικό για να παντρευτεί τον σύντροφό του με αφήνουν αδιάφορο. Δυστυχώς, δεν συμβαίνει το ίδιο με όλους.

Η εφημερίδα Espresso -τα δημοσιεύματα της οποίας δεν φημίζονται για την ποιότητα και την εγκυρότητά τους- έκανε τον γάμο πρωτοσέλιδο, και η προσωπική ζωή του παρουσιαστή παραδόθηκε στους ομοφοβικούς κανίβαλους του ελληνικού διαδικτύου.

Η Espresso βέβαια κάνει το ίδιο με όλους τους celebrities, straight και gay – δυστυχώς ή ευτυχώς, την επιλέγουν δεκάδες χιλιάδες αναγνώστες για να μαθαίνουν πού πήγε διακοπές ο τάδε και πώς χώρισε ο δείνα. Αλλά, όσο “κίτρινη” κι αν είναι, σπανίως καταφεύγει σε αισχρούς χαρακτηρισμούς και ρατσιστικά σχόλια.

Αντίθετα, γνωστός δημοσιογράφος (που λέει ο λόγος) σε μεγάλο “αποκαλυπτικό” site επέλεξε τον εξής τίτλο για πρωτοσέλιδο κείμενό του: “Η “ΦΩΤΟΥΛΑ” …ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ! ΚΑΙ ΥΙΟΘΕΤΗΣΕ ΠΑΙΔΙ. ΩΡΑΙΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. ΚΑΝΑΜΕ ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΤΟ ΓΑΜΟ ΕΝΟΣ ΠΟΥΣΤΗ” [sic].

Ο λάτρης των αχρείαστων κεφαλαίων “μακελάρης”, γνωστός για τις φασιστικές του τάσεις και τα “ντοκουμέντα” της πλάκας, είναι θυμωμένος. “Δηλαδή ένας δεδηλωμένος πούστης“, γράφει, “εκμεταλλευόμενος το νέο αντιρατσιστικό έκτρωμα, βγήκε σεργιάνι και σεργούνι (όπως λένε στο χωριό μου) και διαφημίζει την ιδιαιτερότητά του στα περίπτερα”.

Ο μαχητής των “ΣΟΚ!!” και των “ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΝ!!” συνεχίζει, ωρυόμενος που τα παιδιά του μπορεί να διαβάσουν την είδηση και να αναρωτηθούν: “παντρεύονται και οι πούστηδες; […]Νυφούλα και η “Φωτούλα”; Ε, όχι […].Κρίμα για τέτοιο κατάντημα”.

Ο οχετός όμως περνάει σε άλλη διάσταση, όταν λίγο-πολύ ζητείται η (κυριολεκτική) καταδίκη της διαφορετικότητας: “Σε λίγο καιρό εάν λέμε και εκφραζόμαστε ανάλογα, κινδυνεύουμε βάσει και του νέου νόμου να πάμε φυλακή. Το ερώτημα είναι: Ποιοι έπρεπε να πάνε φυλακή; Αυτοί που τα κάνουν ή αυτοί που τα στηλιτεύουν;”.

Με όση ψυχραιμία μπορεί να επιστρατεύσει κανείς, πρέπει πάντα να απαντάει σε αυτά τα παραληρήματα – κι ας επαναλαμβάνονται διαρκώς τα αυτονόητα. Πολύ απλά, διότι δεν είναι αυτονόητα για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που διαβάζουν και διαδίδουν καθημερινά αντίστοιχα κείμενα.

Κατ’ αρχάς, λοιπόν, ναι, παντρεύονται και οι gay – σε ολοένα και περισσότερες δημοκρατικές χώρες όπου, σε αντίθεση με την Ελλάδα, τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι αδιαπραγμάτευτα. Αργά ή γρήγορα, η κυβέρνηση (αυτή ή η επόμενη) θα σταματήσει να τρομάζει μπροστά σε τραγελαφικούς μητροπολίτες, υπερσυντηρητικούς βουλευτές και “δημοσιογράφους”-προπαγανδιστές του μίσους και θα αναγκαστεί να θεσπίσει έστω το σύμφωνο συμβίωσης για όλους. Είναι θέμα χρόνου.

Θέμα χρόνου είναι, επίσης, όσοι εκτοξεύουν ρατσιστικές απειλές, συκοφαντούν τη διαφορετικότητα και ενθαρρύνουν τη μισαλλοδοξία να καταλήγουν πράγματι στη φυλακή. Στη δημοκρατία, αυτοί είναι οι περιθωριακοί – όχι οι gay.