Ουκρανία: το νοκ άουτ του τρίτου γύρου

Η Ρωσία ετοιμάζεται να διαλύσει την ετοιμόρροπη Ουκρανία. Οι ΗΠΑ πρέπει να αποφασίσουν τον βαθμό εμπλοκής τους.

Ο ουκρανικός στρατός ηττήθηκε βαριά στο πεδίο της μάχης από τους αυτονομιστές, με την ευγενή προσφορά των Ρώσων. Περικυκλωμένος ο ουκρανικός στρατός στον θύλακα του κόμβου του Ντεμπάλτσεβε, έφυγε τρέχοντας για να σώσει όσους μπόρεσε από μια παγίδα που του έστησαν οι Ρώσοι με τεχνική Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι αυτονομιστές απέκτησαν μερικά ακόμη εδάφη και βελτίωσαν την συγκοινωνία τους με την Ρωσία.

Ο Ποροσένκο μπροστά στο φάσμα της ολοκληρωτικής κατάρρευσης των ενόπλων δυνάμεων του ζήτησε ειρηνευτικές συνομιλίες και Μέρκελ και Ολάντ έσπευσαν να συναντήσουν τον Πούτιν και να ζητήσουν κατάπαυση του πυρός.

Η Ουκρανία είναι τώρα ηττημένη επί του πεδίου, χρεοκοπημένη και έτοιμη για παλατιανό πραξικόπημα, γιατί η ακραιφνώς αμερικανόφιλη ομάδα πέριξ του Γιάτσενγιουκ και του Τουρτσίνωφ είναι έτοιμη να ανατρέψει τον Ποροσένκο, αναλαμβάνοντας την εξουσία, αν αυτός αποπειραθεί να ενδώσει σε κάποιες από τις απαιτήσεις του Πούτιν.

Η συνταγή που εφαρμόζει ο Πούτιν είναι απλή. Αυξάνοντας αργά τις δυνάμεις και τον εξοπλισμό των αυτονομιστών, κερδίζει, με την μέθοδο του σαλαμιού, σταδιακά εδάφη, αποδεικνύοντας την ανικανότητα του ουκρανικού στρατού αλλά και των ιδιωτικών στρατών των ολιγαρχών, να επιβληθούν στο πεδίο της μάχης.

Σε μια Ουκρανία απολύτως διεφθαρμένη, λίγοι είναι οι στρατεύσιμοι που θα δώσουν το αίμα τους για τους ολιγάρχες του Κιέβου, ενώ έξυπνη ρωσική προπαγάνδα, σε αντιδιαστολή με την ηλίθια σχισματική συμπεριφορά του Κιέβου που βομβαρδίζει αμάχους, κερδίζει ένα πληθυσμό που αισθάνεται όλο και περισσότερο Ρώσος.

Ταυτόχρονα “εθελοντές” Ρώσοι στρατιώτες διατηρούν αξιόμαχες και νικηφόρες τις δυνάμεις των αυτονομιστών. Σταδιακά οι δυνάμεις του Κιέβου υποχρεούνται να υποχωρήσουν, οι αυτονομιστές έχουν διπλασιάσει τα εδάφη που ελέγχουν από το καλοκαίρι και είναι στις πύλες της Μαριούπολης όπου λειτουργούν τα δυο από τα τρία χαλυβουργεία της Ουκρανίας- που μαζί με το εργοστάσιο κωκ που κατέλαβαν κοντά στο Ντονέτσκ θα τους δώσουν και δυνατότητες εξαγωγών.

Το επόμενο βήμα θα είναι να ενωθούν τα εδάφη τους με την Κριμαία. Ταυτόχρονα αρχίζουν συγκρούσεις στο Βορρά, στο Χάρκοβ που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας. Όπως διαπίστωσαν οι Υπηρεσίες Πληροφοριών (BND) της Γερμανίας, ο ουκρανικός στρατός αποσυντίθεται αργά, έχοντας χάσει το ηθικό του από τις δυνάμεις των αυτονομιστών που προελαύνουν και έχει έλλειψη ανδρών και εξοπλισμού.

Η BND θεωρεί ότι ακόμη και παραδόσεις νέου οπλισμού από τις ΗΠΑ θα διαταράξουν και θα υπερφορτώσουν ένα στρατό που δεν είναι πλέον αξιόμαχος. Ο ουκρανικός στρατός δεν είναι σε θέση να χειριστεί τα εξελιγμένα όπλα υψηλής αμερικανικής τεχνολογίας που δεν γνωρίζει καθόλου, αφού ο μέχρι τώρα εξοπλισμός του είναι Σοβιετικός.

Η παρουσία Αμερικανών εκπαιδευτών για το μακρύ χρονικό διάστημα που απαιτείται για να εκπαιδευτεί ο ουκρανικός στρατός σε χρήση αυτών των οπλικών συστημάτων, ακόμη και αν υπάρχει διάθεση και ηθικό για αυτό, θα μετατρέψει τον πόλεμο αυτό σε σύγκρουση ΗΠΑ – Ρωσίας δι’ αντιπροσώπων, με άγνωστη εξέλιξη και με πιθανότητες εμφάνισης νέων ρωσοκίνητων αυτονομιστικών κινημάτων στις Βαλτικές χώρες και την Μολδαβία . Ήδη αποφασίστηκε από την βρετανική κυβέρνηση να σταλούν οι πρώτοι Βρετανοί στρατιωτικοί εκπαιδευτές στην Ουκρανία.

Οι Γερμανοί γνωρίζουν ότι αυτό θα εμπλέξει την Πολωνία και θα καταστρέψει σταδιακά το πλέγμα οικονομικών δορυφόρων που η Γερμανία δημιούργησε με προσπάθειες δεκαετιών, πέραν του ότι θα ανοίξει μια, το λιγότερο οικονομική, πληγή με την Ουκρανία να ζητά συνεχώς δυτική στήριξη και την πιθανότητα να εμπλακεί η ίδια η Γερμανία λόγω ΝΑΤΟ, σε μια, στην καλύτερη περίπτωση ψυχροπολεμική, αντιπαλότητα που τώρα αρχίζει.

Η επόμενη απειλή που θα εμφανιστεί είναι αυτή του πυρηνικού πολέμου, η οποία θα αφαιρέσει από τη Γερμανία το μεγάλο πολιτικό κύρος που έχει, αφού θα εξαρτάται από την Αμερικανική πυρηνική ομπρέλα, και θα την περιθωριοποιήσει.

Όμως αυτό δεν φαίνεται πλέον να αποφεύγεται, γιατί η Δυτική Ευρώπη με οδηγό το ΝΑΤΟ έφυγε από την εξέταση προθέσεων που είναι το έργο της διπλωματίας και εξετάζει τώρα δυνατότητες που είναι το έργο της στρατηγικής. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι αμυντικές (ή επιθετικές) δυνατότητες της Ρωσίας είναι τεράστιες.

Οι Ρώσοι με τις κυρώσεις έχουν υποστεί μεγάλες οικονομικές ζημιές. Ο μόνος τρόπος να κρατήσουν τον λαό τους ενωμένο και να στηρίζει την κυβέρνηση είναι με νίκες επί του πεδίου σε έναν πόλεμο που τα ρωσικά ΜΜΕ παρουσιάζουν εντός και εκτός Ρωσίας ως αμυντικό. Ενώ η αύξηση της έντασης της σύγκρουσης είναι εντελώς εναντίον των συμφερόντων της Γερμανίας και της Ευρώπης, δεν είναι βέβαιο ότι είναι επιθυμητή από τον Πρόεδρο Ομπάμα.

Ο Ομπάμα έχει ανοίξει και διευρύνει το μέτωπο του Ιράκ, με δεσμεύσεις πλέον για ανακατάληψη εδαφών από το Ισλαμικό Κράτος και τώρα έχει έναρξη εχθροπραξιών και με την Λιβύη. Στην Μέση Ανατολή και στη Βόρειο Αφρική είναι τα άμεσα αμερικανικά συμφέροντα λόγω πετρελαίου.

Στην Ουκρανία, παρά την νέο-συντηρητική ρητορική, μία χαμηλής εντάσεως σύγκρουση καλύπτει πλήρως τις αμερικανικές γεωστρατηγικές θέσεις. Όμως η λογική του Πούτιν είναι λογική ισχύος.

Ο Πούτιν δεν δέχεται αυτό τον μικρό και αργό στραγγαλισμό τόσο για λόγους εσωτερικής όσο και εξωτερικής πολιτικής. Αυξάνοντας την ένταση ξέρει ότι η Ουκρανία θα καταρρεύσει και ξέρει ότι ο φόβος της Γερμανίας είναι αυτός ακριβώς. Διότι τα μέτρα που θα πάρουν σε αυτή την περίπτωση οι Αμερικανοί τρομάζουν την Γερμανία, η οποία τότε θα είναι πολιτικά δευτερεύουσα και οικονομικά ζημιωμένη. Όμως η Γερμανία ξέρει ότι τελικά είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει τις επιλογές των ΗΠΑ γιατί είναι, χωρίς σοβαρούς συμμάχους, μόνη της στην Ευρώπη και δεν έχει ούτε την θέληση ούτε την δυνατότητα για στρατιωτική αντιπαράθεση με την Ρωσία ούτε για πολιτική αντιπαράθεση με την Αμερική.

Οι Αμερικανοί πρέπει να σταθμίσουν τι θα δώσουν στον Πούτιν για να σώσουν την υπόλοιπη Ουκρανία και να μην παρεκτραπεί η σύγκρουση σε ασύμφορα επίπεδα σώζοντας ταυτόχρονα τα προσχήματα. Όμως είναι γι’ αυτούς ιδιαίτερα συμφέρουσα γεωπολιτικά η φθορά των Ρώσων και η επιστροφή της Γερμανίας στο, κυριαρχούμενο από τις ΗΠΑ, ΝΑΤΟ.

Δεν φαίνεται ότι, αυτά που επί του παρόντος είναι διατεθειμένες να προσφέρουν οι ΗΠΑ, ικανοποιούν την Ρωσία, η οποία θα προσπαθήσει να διαλύσει την ετοιμόρροπη Ουκρανία στρατιωτικά, πολιτικά και οικονομικά. Τότε οι ΗΠΑ πρέπει να αποφασίσουν τον βαθμό εμπλοκής τους. Αυτός είναι ο τρόμος της Ευρώπης και η εξίσωση προς επίλυση της Αμερικής.

* Περισσότερα άρθρα στο www.kassandros.gr