Πέντε κατηγορίες κουραστικών αντιδράσεων στην πρόκριση της Εθνικής

Μην ντρέπεσαι: πολλοί αντέδρασαν ακριβώς όπως κι εσύ.

Οι επιτυχίες της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου δεν προκαλούν απλά αισθήματα χαράς σε όλους. Κάποιοι υπερβάλλουν, άλλοι αδιαφορούν, ορισμένοι θυμώνουν. Μετά από όχι-και-τόσο-επιστημονική έρευνα, ο Βάτραχος ταξινομεί τις αντιδράσεις στην πρόκριση της Εθνικής σε πέντε βασικές κατηγορίες. Το κοινό τους χαρακτηριστικό είναι ότι μας έχουν κουράσει αφάνταστα.

1) Ο τσολιάς

Από το πρωί είχε δει δύο φορές τον τελικό του 2004 στο DVD, φορώντας αρχαιοελληνικό κράνος, πανοπλία α λα Λεωνίδας made in China και φουστανέλα από κάτω. Στο πρώτο γκολ βγήκε στο μπαλκόνι και φώναξε «ναιιιι, γα*ώ το ελεφαντόδοντο και την Αφρική σου γα*ώ, έτσι γαμ*ει η Ελλάδα ρε». Στο σφύριγμα της λήξης ο γείτονας από απέναντι βγήκε κι αυτός στο μπαλκόνι και μαζί άρχισαν να τραγουδούν τα γνωστά για το βάρος του πέους του τσολιά, ανάβοντας καπνογόνα και ό,τι πυρομαχικό είχε απομείνει από το Πάσχα.

Κατέληξε στην Ομόνοια να ψάχνει Αλβανούς για να τους δείξει στην πράξη πώς γαμ*άει ο Έλληνας – δεν βρήκε αυτή τη φορά. Κοιμήθηκε αποκαμωμένος -αφού καταβρόχθισε δυο «βρώμικα»- και ονειρεύτηκε ότι σηκώνει την κούπα, αυτός ο ίδιος, στο κέντρο του Μαρακανά εν μέσω αποθέωσης από 60.000 ημίγυμνες Βραζιλιάνες.

2) Ο μίζερος

Πριν καλά-καλά σφυρίξει ο διαιτητής τη λήξη του αγώνα, είχε ποστάρει στο Facebook: «Μια ζωή από κωλοφαρδία περνάμε, πιο πέτσινο πέναλτι πεθαίνεις». Θα ήθελε πάρα πολύ να είχαμε χάσει τουλάχιστον 8-0 αλλά η μπάλα δεν του έκανε τη χάρη. Έτσι, αναγκάστηκε να συμβιβαστεί με ένα αμφισβητούμενο πέναλτι. Ακόμη και στον τελικό να φτάσουμε, αυτός θα επιμένει ότι «ούτε που τον ακούμπησε ο Αφρικανός τον θεατρίνο τον Σαμαρά». Προς το παρόν δεν χάνει τις ελπίδες του ότι η Κόστα Ρίκα θα μας διαλύσει, ώστε να επιβεβαιώσει ότι είμαστε οι χειρότεροι του κόσμου και δεν αξίζουμε να παίζουμε ούτε στα προκριματικά μεγάλων διοργανώσεων.

3) Η ρομαντική

«Χορεύοντας με τους θεούς… βλέπεις τον κόσμο από ψηλά! Αυτοί είναι οι Έλληνες!!!», ποστάρει η ρομαντική, μαζί με τη χειρότερη εφαρμογή του Photoshop που έγινε ποτέ. Βροχή τα likes και τα σχόλια τύπου «Παντού σε όλο τον Πλανήτη μυρίζει Ελλάδα!!!». Δεν τα βγάζω από το μυαλό μου:

Η ρομαντική δεν ασχολείται ιδιαίτερα με το ποδόσφαιρο, αλλά πείστηκε από τα έκτακτα δελτία των καναλιών ότι αυτό που συνέβη είναι κοσμογονικό για τη χώρα. Οι τίτλοι: «Όλος ο κόσμος παραληρεί με την Ελλαδάρα», «Άθλος από τους Ημίθεους του Σάντος», «Στον έβδομο ουρανό και πάλι αδέρφια», την έκαναν να δακρύσει και να φουσκώσει από εθνική υπερηφάνεια, μια υπερηφάνεια που όμως διακρίνεται σε έναν βαθμό από αυτήν του τσολιά, καθότι πιο εκλεπτυσμένη και ευγενική.

Κάτι τέτοιες στιγμές, η ρομαντική δεν θυμάται μόνο τον θρίαμβο στην Πορτογαλία, αλλά και ιστορικές εθνικές επιτυχίες όπως η νίκη της Έλενας Παπαρίζου στη Eurovision. Θα περάσει τις επόμενες ημέρες προσπαθώντας να καταλάβει επιτέλους τί είναι το οφσάιντ και παρακολουθώντας ατελείωτα αφιερώματα στις selfies των παικτών στις τουαλέτες, ντυμένα μουσικά με το συρτάκι το Ζορμπά. «Κούκλος ο Παναγιώτάκης ο Κονέ, κρίμα τραυματίστηκε το χρυσό μου, έπαιξε σαν ήρωας – αλλά όχι: οι Έλληνες δεν παίζουν σαν ήρωες, οι ήρωες παίζουν σαν Έλληνες», κι άλλα δάκρυα, καταραμένες ορμόνες.

4) Ο (δήθεν) άσχετος

«Τί έγινε ρε παιδιά;», ρωτάει ο (δήθεν) άσχετος, που προσποιείται ότι δεν έχει δει τα 3.245 ποστ που αναφέρονται στη νίκη-πρόκριση της Εθνικής. Σε μια πιο εξελιγμένη βερσιόν, θα προσπαθήσει να κάνει χιουμοράκι κάπως έτσι: «Όταν γράφετε “μπράβο ρε Σαμαρά”, να διευκρινίζετε ποιον εννοείτε και για μας τους άσχετους, χα, χα». Σε κάθε περίπτωση προσπαθεί να υπερηφανευτεί για το γεγονός ότι δεν ασχολείται καθόλου με το Μουντιάλ, μπας και ασχοληθεί κάποιος μαζί του. Αποτυγχάνει παταγωδώς.

5) Ο επαναστάτης

Έχοντας αποτύχει να μας πείσει ότι ο κόσμος θα αλλάξει προς το καλύτερο αν δεν δούμε Μουντιάλ, ο επαναστάτης έχει θυμώσει πάρα πολύ. Δεν φτάνει που τελικά όλοι βλέπουν Μουντιάλ, πάει και η Ελλάδα, ανατρέπει όλα τα προγνωστικά και περνάει στην επόμενη φάση, κάτι που σημαίνει ότι ο λαός θα παραμείνει μαστουρωμένος με το όπιο του ποδοσφαίρου και θα αργήσει ακόμη περισσότερο να αποτινάξει τον καπιταλιστικό ζυγό.

Με ποστ του τύπου: «Μπράβο, μαλ*κες, χειροκροτήστε τους έντεκα δικούς μας εκατομμυριούχους που κέρδισαν τους έντεκα εκατομμυριούχους των άλλων» και: «τώρα κατεβαίνεις στην Ομόνοια, όταν σου έπαιρναν τη δουλειά τί έκανες;», ο επαναστάτης προσπαθεί να μας κάνει να νιώσουμε τύψεις αν μας ξέφυγε έστω και ένα χαμόγελο με την πρόκριση. «Όχι! Δεν θα χαρείς!», μας λέει κατηγορηματικά. «Μέχρι να διώξουμε μνημόνια, τρόικα και κυβέρνηση, μέχρι να αρχίσουμε το χτίσιμο του σοσιαλισμού, δεν δικαιούται κανείς να πανηγυρίζει για κανέναν λόγο», επιμένει.

Συναγωνιζόμενος σε μιζέρια τον μίζερο (για τελείως διαφορετικούς λόγους), θα πρέπει να αρκεστεί στα παθιασμένα like των ομοίων του, τα οποία ως γνωστόν καταφέρνουν καίριες μαχαιριές στο κατεστημένο του μεγάλου κεφαλαίου.