Πέντε πράγματα που δεν πρέπει να πεις ΠΟΤΕ σε έναν DJ

Πας να μιλήσεις στον DJ και, πριν πεις οτιδήποτε, αυτός σε κοιτάει στραβά. Δεν είναι αντικοινωνικός. Απλώς είναι σίγουρος ότι θα του πεις μία από τις πέντε απαγορευμένες φράσεις.

Μπορεί να πιστεύεις κι εσύ ότι οι DJs είναι σε γενικές γραμμές αυτοί που στα μπαρ καλοπληρώνονται πίνοντας τα ποτάκια τους, φλερτάροντας και διαλέγοντας τραγούδια από ένα laptop, χωρίς καμία προφανή λογική ή απόπειρα μείξης. Ίσως φταίει ότι -ειδικά τα τελευταία χρόνια- στην Ελλάδα αυτοανακηρύσσονται DJs και βρίσκουν δουλειά με τρομακτική ευκολία διάφοροι τύποι που κάνουν αυτό ακριβώς.

Λοιπόν, στους “DJs” που εμπίπτουν στην παραπάνω κατηγορία μπορείς να πεις ό,τι θέλεις.

Αλλά αν πετύχεις κάποιον πίσω από τα decks που φαίνεται (και ακούγεται) να ξέρει τί κάνει, ποτέ, μα ποτέ ξανά, μην του πεις κάποια από τις παρακάτω πέντε απαγορευμένες φράσεις. Εντάξει; Ποτέ. Πάμε:

1. «Μπορείς να βάλεις κάτι πιο χορευτικό;»

Φυσικά. Γίνεται να μην μπορώ, όταν το θέτεις με τόσο συγκεκριμένο τρόπο; (Αναστεναγμός απελπισίας). Άκου να δεις. Εμένα μπορεί να μου έρχεται να χορέψω με swing της δεκαετίας του ’30. Ο φίλος μου ο Βαγγέλης ο Γαροφάλλου από την άλλη, θεωρεί χορό το ανελέητο headbanging και το ξύλο στο mosh pit. Εσύ, τώρα, ένας θεός ξέρει τί εννοείς «πιο χορευτικό». Disco; Psychedelic trance; Doom metal; Δεν με βοηθάς καθόλου να καταλάβω τί εννοείς. Μη δυσανασχετείς, κατάλαβέ το και γίνε πιο συγκεκριμένος (-η). Ή καλύτερα όχι. Απλά φύγε.

2. «Εντάξει. Μπορείς να βάλεις disco/psychedelic trance/doom metal;»

ΟΧΙ. Δηλαδή, ΟΚ, εξαρτάται.

Κάθε DJ (εκτός αν είναι ο τύπος που λέγαμε κι έχει πατήσει το “random” στο laptop) κινείται σε ένα φάσμα μουσικών ειδών – άλλος πιο περιορισμένο, άλλος πιο ευρύ. Πολύ θα σε εκτιμήσω αν, αφού ακούσεις για κάποια ώρα τί περίπου παίζω, έρθεις και με εμπνεύσεις για μια ταιριαστή αλλαγή κατεύθυνσης. Αλλά εάν, για να συνεχίσω το παραπάνω παράδειγμα, παίζω disco, πόσο πιθανό σου φαίνεται να αλλάξω για να παίξω doom metal; Άνοιξε τα αυτιά σου και δώσε μια ευκαιρία σε κάτι διαφορετικό – αν δεν σου αρέσει, όλο και κάποιο μπαρ θα βρεις να παίζει το σομαλικό trip hop που σου καρφώθηκε να ακούσεις εδώ και τώρα.

3. «Μήπως έχεις και το…»;

Εσύ τώρα είσαι σε άλλη κατηγορία. Δεν θέλεις να επιβάλλεις κάτι διαφορετικό στον DJ, αντίθετα έρχεσαι με φιλικές διαθέσεις, γιατί έτυχε και έπαιξε κάτι που ξέρεις και σου αρέσει. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι για κάποιο λόγο παίζω το “Sex Machine” του James Brown. Εσύ έρχεσαι όλος χαρά και χαμόγελα και μου λες: «Πςςς δικέ μου, φοβερό! Μήπως έχεις και το “I Feel Good”;».

ΟΧΙ. Δηλαδή ναι, προφανώς το έχω, αλλά εκτός της πολύ σπάνιας περίπτωσης να έχεις πετύχει tribute night στον James Brown, δεν θα βάλω καπάκια δεύτερο τραγούδι του ίδιου καλλιτέχνη. Πολύ χαίρομαι που σου άρεσε το πρώτο, πάμε παρακάτω.

4. «Παίζεις και ελληνικά;»

Φίλε ή φίλη μου, δεν ξέρω τί κάνεις εδώ. Πιθανότατα ανήκεις σε αυτή την -ευρεία, δυστυχώς- κατηγορία ανθρώπων που χωρίζουν τη μουσική σε δύο μόνο είδη: “ξένα” και “ελληνικά”. Μάλλον επειδή συχνάζεις μόνο σε μαγαζιά όπου αυτή η παγκόσμια πρωτοτυπία στην ταξινόμηση των μουσικών ειδών θεωρείται αυτονόητη. Ξέρεις, στα μαγαζιά αυτά όπου ο DJ αφού παίξει τα “ξένα” (δηλαδή βαρετά μπιτάκια και δήθεν r ‘n’ b) για να περάσει η ώρα μέχρι να πιείτε τα ποτάκια σας, αρχίζει τα “ελληνικά” (δηλαδή σκυλάδικα, ποπ και σκυλοπόπ) για να ανάψει το κέφι.

Τέλος πάντων, ΟΧΙ. Αν βρέθηκες σε μέρος όπου “αναγκάστηκες” να ρωτήσεις, σημαίνει αυτομάτως ότι τα “ελληνικά” που έχεις στο μυαλό σου δεν θα τα ακούσεις. Δρόμο!

5. «Μπορείς να χαμηλώσεις / δυναμώσεις»;

Βεβαίως. Δεν έχω ιδέα σε τί ένταση πρέπει να παίζω. Ούτε το αφεντικό με το οποίο ψάχνουμε μανιωδώς την ιδανική ένταση εδώ και μήνες, ούτε ο barman που δουλεύουμε μαζί κάθε βράδυ και μου κάνει διακριτικά νόημα αν η μουσική του φαίνεται χαμηλά ή δυνατά. Ευτυχώς ήρθες εσύ να μας πεις τη γνώμη σου.

Σοβαρά τώρα. Αν εσύ θέλεις να λύσεις το πρόβλημα της σχέσης σου με την κολλητή σου και «δεν μπορείτε να μιλήσετε ήσυχα» τη στιγμή που γύρω σας όλοι χορεύουν ουρλιάζοντας, ή αντίθετα, αν εσύ θέλεις οπωσδήποτε «να παρτάρεις ρε φίλε σαν να μην υπάρχει αύριο» τη στιγμή που όλοι γύρω σου συζητάνε χαλαρά, ο DJ δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Βασικά κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα: φύγε!