Σαουδική Αραβία και Ισλαμικό Κράτος

Το Ισλαμικό Κράτος έχει χαρακτηρισθεί από τον σημαντικότερο γεωπολιτικό αναλυτή το κατεστημένου των ΗΠΑ ως “πνευματικός γόνος” της Σαουδικής Αραβίας. Αυτό έγινε διότι είναι προϊόν μιας ιδεοκρατικής ερμηνείας του ουαχαμπιτικού σουνιτικού ισλαμισμού πού θεωρεί ότι το Ισλάμ επί γης πρέπει να είναι Χαλιφάτο και να διοικείται από τους νόμους του Κορανίου. Αυτό συμφέρει την σαουδαραβική πολιτική ηγεσία διότι την νομιμοποιεί ως εξουσία με την υψηλότατη ευθύνη μάλιστα των ιερών τόπων της Μέκκας και της Μεδίνας. Η εξουσία έτσι είναι μοιρασμένη μεταξύ βασιλικής οικογενείας και θρησκευτικού κατεστημένου.

Ο πρώτος και ο δεύτερος πόλεμος του Κόλπου μαζί με την Αραβική Άνοιξη έφεραν τεκτονικές αλλαγές στην Μέση Ανατολή, διαλύοντας καθεστώτα δεκαετιών χωρίς να υπάρχει ρεαλιστική αντικατάσταση τους από νέες δομές εξουσίας. Μαζί με τον οξύτατο ανταγωνισμό Σουνιτών και Σιϊτών, το πεδίο ήταν ανοικτό στις ακραίες θρησκοληπτικές τάσεις, εντονότερη από τις οποίες είναι η μάχη κατά των απίστων και η εξάπλωση του Ισλαμισμού διά της βίας που είναι το Τζιχάντ. Η πρώτη εμφάνιση του τον 21ο Αιώνα ήταν η επίθεση στους διδύμους πύργους που η ρίζα της ήταν σαουδαραβική. Η Σαουδική Αραβία δεν μπορεί να καταστείλει εσωτερικά τον τζιχαντισμό χωρίς να αμφισβητηθεί η ίδια της η εξουσία. Μπορεί όμως να τον κατευθύνει εκτός χώρας και η ευκαιρία δόθηκε με την σύμπλευση του Ιράν, αιωνίου αντιπάλου της, με το σιϊτικό Ιράκ.

Ο προηγούμενος βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας έστρεψε το Ισλαμικό Κράτος εν τη γενέσει του εναντίον του Αλ Μαλίκι, τότε σιίτη πρωθυπουργού του Ιράκ ο οποίος προσέγγισε τον προαιώνιο αντίπαλο της Σαουδικής Αραβίας, το Ιράν.

Όμως τα πράγματα εσκλήρυναν πολύ όταν τον διαδέχθηκε ο βασιλιάς Σαλμάν και ο γιός του και υπουργός Άμυνας της χώρας ο οποίος είναι 30 ετών. Οι Δυτικές Υπηρεσίες πληροφοριών τον έχουν χαρακτηρίσει ως παρορμητικό οπαδό του παρεμβατισμού. Χωρίς να έχει την απαραίτητη παιδεία και εμπειρία στην στρατηγική, παίρνει δυναμικές αποφάσεις. Αυτό δεν άργησε να το αποδείξει και με την ενίσχυση του Ισλαμικού Κράτους και κυρίως με την παρέμβαση του στην Υεμένη.

Όμως και ο ίδιος ο βασιλιάς Σαλμάν έχει ένοχο παρελθόν. Όταν ήταν κυβερνήτης του Ριάντ οργάνωνε “φιλανθρωπίες”, τα χρήματα των οποίων κατέληγαν στον Οσάμα Μπιν Λάντεν. Το παρελθόν του είναι θρησκοληπτικά μαχητικό και ο συνδυασμός του ίδιου και του γιου του μόνο ειρήνη στη περιοχή δεν εγγυώνται.

Πολλά συνδέουν την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας με το Ισλαμικό Κράτος, το πλέον πρόσφατο των οποίων είναι η γενναία χρηματοδότηση του Ερντογάν ώστε αυτός να παρέχει στήριξη στο Ισλαμικό Κράτος. Ο Τούρκος πρόεδρος το πράττει κατά πολλούς τρόπους, διαβεβαιώνοντας την Δύση ψευδώς ότι μάχεται τους τζιχαντιστές.

Ουσιαστικά το Ισλαμικό Κράτος είναι μεταμφιεσμένος o σαουδαραβικός στρατός, τον οποίο στηρίζει ενεργά ο υπεργολάβος των Σαουδαράβων Ερντογάν.

Η Τουρκία έχει και τις δικές της βλέψεις προς τα διαπιστωμένα πλέον νέα κοιτάσματα πετρελαίου και αερίου στην Συρία και το σουνιτικό μέρος του Ιράκ, μαζί με τα εγγυημένα οφέλη της Μοσούλης που εποφθαλμιά.

Το ότι η Σαουδική Αραβία συνέπραξε συνασπισμό εναντίον της μουσουλμανικής τρομοκρατίας 34 κυρίως ισλαμικών κρατών, με την εξαίρεση του Ιράν, μοιάζει με φερετζέ που δίνει την εντύπωση της αθωότητας και ένα άλλοθι στους ίδιους που στηρίζουν τον τζιχαντισμό.

Η Δύση πρέπει να αποφασίσει αν θα συνεχίσει να ανέχεται να εμπαίζεται από την Σαουδική Αραβία και την Τουρκία ή θα συνεννοηθεί με την Ρωσία και το Ιράν για να λύσει το πρόβλημα, πράγμα που φαίνεται πιθανό.

Η περιοχή δεν αντέχει για πολύ καιρό ακόμη γιατί άλλο ένα συμβάν σαν την κατάρριψη του Ρωσικού αεροπλάνου θα πυροδοτήσει ιδιαίτερα επικίνδυνες καταστάσεις.

* Περισσότερα άρθρα στο www.kassandros.gr