«Στοιχειωμένες» ολυμπιακές εγκαταστάσεις: και τώρα, το Σότσι;

Μία ιστορία που δυστυχώς την ξέρουμε πολύ καλά, λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.

Δισεκατομμύρια ξοδεύονται για υπερσύγχρονα στάδια και εγκαταστάσεις, ώστε να πληρούνται οι προδιαγραφές και για το πιο άγνωστο ολυμπιακό άθλημα. Χτίζονται ακόμη κέντρα Τύπου, το ολυμπιακό χωριό για τους αθλητές κι ένα σωρό ακόμη βοηθητικά κτίρια. Ολόκληρες περιοχές – αν όχι ολόκληρη η πόλη – μεταμορφώνονται κυριολεκτικά.

Τί γίνεται όμως όταν σβήσουν οι προβολείς στα στάδια, μετά τις λίγες εβδομάδες των Αγώνων; Η Αθήνα δεν είναι η μόνη πόλη που άφησε τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις τραγικά ανεκμετάλλευτες – αν και σε αρκετές περιπτώσεις υπήρχαν πολύ σοβαρότεροι λόγοι από την πλήρη έλλειψη σχεδιασμού της ελληνικής διοργάνωσης.

Βερολίνο, 1936

Στα δυτικά της πόλης υπάρχει ακόμα το “φάντασμα” του Ολυμπιακού Χωριού των Αγώνων του 1936. Οι Γερμανοί δεν συνηθίζουν να αφήνουν ανεκμετάλλευτους χώρους – όμως τα συγκεκριμένα κτίρια έχουν αφεθεί στην τύχη τους, γιατί είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με το ναζιστικό παρελθόν της χώρας.

Κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το Ολυμπιακό Χωριό του Βερολίνου μετατράπηκε σε νοσοκομείο της Βέρμαχτ και το 1945 καταλήφθηκε από τον Κόκκινο Στρατό. Τα υπόγεια όπου στεγάζονταν οι λέβητες για τη θέρμανση της πισίνας έγιναν για δεκαετίες δωμάτια ανάκρισης (και βασανιστηρίων) της σοβιετικής αντικατασκοπείας.

Με την πτώση του κομμουνισμού και την αποχώρηση των Σοβιετικών από τη Γερμανία, ο χώρος εγκαταλείφθηκε. Μεμονωμένες προσπάθειες συντήρησης και αναστήλωσης δεν έχουν προχωρήσει – κανείς δεν θέλει να θυμάται τους “Αγώνες των Ναζί”. Ακόμα κι όταν πρόκειται για το παλαιότερο σωζόμενο Ολυμπιακό Χωριό στον κόσμο, όπου κάποτε φιλοξενήθηκε ο μεγάλος Jesse Owens.

* Διαβάστε ολόκληρο το αφιέρωμα στο 3pointmagazine.gr