ΤΟΠ ΦΑΪΒ: Τραγούδια για τον Διάβολο

Οι μέρες είναι πονηρές και τα διαβόλια κάνουν βόλτα στης αγάπης μου την πόρτα.

Η στήλη παρουσιάζει στον θεοσεβούμενο αναγνώστη τη λίστα με τα τραγούδια από τα οποία πρέπει να φυλάγεται, ενώ παράλληλα προσφέρει στον σατανιστή αναγνώστη τον απόλυτο οδηγό για τελετές και σφάξιμο παρθένων (άμα τις βρείτε μπράβο σας).

5. Παναγιώτης Μιχαλόπουλος – ‘Eβαλε ο διαβολάκος

Θα ξεκινήσουμε από την πατρίδα μας, που ενώ αποτελεί ένα από τα τελευταία κάστρα της ορθοδοξίας, δέχεται «πυρά» από τους ίδιους τους κατοίκους της. Το κλασικό και πολυδιασκευασμένο τραγούδι «Εβαλε ο διαβολάκος» αρχικά απενοχοποιεί τον Έξω-από-δω χρησιμοποιώντας το υποκοριστικό «-άκος» (δηλαδή δεν το κατάλαβα, φιλαρ-άκος σου είναι;). Στη συνέχεια, δίνει φρικιαστικές πληροφορίες για την σωματοδομή του κτήνους («έβαλε ο διαβολάκος την ουρά του πάλι…») αλλά και για τις υπερφυσικές δυνάμεις του («…και σου πήρε τα μυαλά σου μέσα απ’ το κεφάλι»). Σύμφωνα με την υπόθεση του τραγουδιού, η παρέμβαση του Βελζεβούλ οδηγεί ένα ζευγάρι στον χωρισμό με ολέθρια αποτελέσματα: η γυναίκα καταφεύγει πιθανότατα στην πορνεία («με τον ένα, με τον άλλο θέλεις να γυρνάς») και ο άνδρας στον κομμουνισμό («αν εκτίμησες παλάτια, λίρες και στολίδια, πέταξέ την, την καρδιά σου, μέσα στα σκουπίδια»).

4. D-Devils – Dance with the Devil

Ήμουν θυμάμαι νέος και αγνός όταν συνάντησα για πρώτη φορά τον Σατανά. Μου φανερώθηκε μέσα από αυτό το χιτ, που κατέστρεψε μεγάλο κομμάτι της νεολαίας. Οπλισμένοι με ατμόσφαιρα από Nintendo, βλάσφημους στίχους και κακά, πολύ κακά μπλιμπλίκια, οι D-Devils έγιναν οι καρεκλάδες απόστολοι του Διαόλου ανά τον κόσμο, σημειώνοντας τεράστια επιτυχία με ένα φρικτό τραγούδι, πράγμα που φανερώνει την σατανική παρέμβαση. Χριστιανέ πατέρα, κλείσε τα αυτιά του παιδιού σου, για να μην ακούσει τον στίχο «the gates are open», δηλαδή «οι πύλες άνοιξαν», που αναφέρεται στις -βοήθειά μας- πύλες της κολάσεως. Στην δε κορύφωση του τραγουδιού, το σατανιστικό γκρουπ δίνει την οδηγία: «fight, and dance with the devil», δηλαδή «πολέμησε, και χόρεψε με τον διάβολο». Ανατριχίλα. (Το τραγούδι έχει διασκευαστεί και ως «Dance with Leventis», αναφερόμενο στον ηγέτη της Ένωσης Κεντρώων).

3. Order of the Ebon Hand – (You Are) The Gleaming King

Επιστροφή στα πάτρια εδάφη, για να συναντήσουμε τους Order of the Ebon Hand και τον δίσκο τους XV: The devil. Φαντάζομαι καταλάβατε ήδη ότι πρόκειται για σατανολάτρες. Δηλαδή ποιός νομίζετε ότι είναι ο αστραφτερός/γυαλιστερός «βασιλιάς» στον οποίο αναφέρεται το συγκεκριμένο τραγούδι; Ο Γιάννης Φλωρινιώτης; Φυλαχθείτε, χριστιανοί. Αυτοί οι ανώμαλοι σατανιστές όχι μόνο κηρύττουν τις διδαχές του κτήνους, αλλά το κάνουν και στην αγγλική γλώσσα, ώστε να μη μπορούν οι συμπατριώτες μας, που αντί για αγγλικά πήγαιναν κατηχητικό, να αντιληφθούν τα δόλια μηνύματά τους. Προσέξτε όμως πόσο ύπουλοι είναι: ενώ οι στίχοι είναι στα ξένα, κάποια στιγμή ο δαίμων που «τραγουδάει» λέει: «Satana, Exegersi, Eosfore, Empnefsi», δηλαδή «Σατανά, Εξέγερση, Εωσφόρε, Έμπνευση». Οπότε το σατανικό μήνυμα δεν το καταλαβαίνει ούτε ο ξένος ακροατής και το καταπίνει αμάσητο. Θεός φυλάξοι.

2. Iron Maiden – Moonchild

Οι Βρετανοί κήρυκες της σατανολατρείας είχαν σημειώσει μεγάλη επιτυχία από το 1983 με την κυκλοφορία του «Αριθμού του θηρίου» («The number of the beast»), όπου τραγουδούσαν χωρίς ντροπή «six, six, six, the number of the beast», δηλαδή «έξι, έξι, έξι, ο αριθμός του θηρίου». Σα να μην έφτανε αυτό, το 1988 επανήλθαν με τον δίσκο «Ο έβδομος υιός του έβδομου υιού», χωρίς όμως να εγκαταλείπουν στιγμή τον τύπο με τα κέρατα. Εξ ου και το εναρκτήριο τραγούδι, «Παιδί του φεγγαριού», όπου όπως αποκαλύπτεται, αυτός που ομιλεί για «seven holy paths to hell» («επτά άγια μονοπάτια για την κόλαση», τς τς τς…) δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον Διάβολο. Μόνος του τα λέει: «Lucifer is my name» («το όνομά μου είναι Λούσιφερ»). Αλλά αντί να πηγαίνετε να ακούτε παπαροκάδες ή κηρύγματα ενάντια στον δαίμονα Furby, εσείς τρέχετε στα ρόκγουεϊβ να ακούτε αυτούς τους άθλιους. Δαιμονισμένοι, ε δαιμονισμένοι.

1. Black Sabbath – N.I.B.

1970, και τέσσερις τύποι από το Μπέρμινχαμ, μία πόλη στην οποία μπορείς να γίνεις ή ναρκομανής ή σατανιστής, επιλέγουν και τους δύο δρόμους. Κάπως έτσι γεννιέται το αποτρόπαιο «Black Sabbath», η ναυαρχίδα της μουσικής του Βελζεβούλη. Από το πρώτο κιόλας λεπτό του δίσκου αντιλαμβάνεται κανείς ότι έχουμε να κάνουμε με σατανικές δοξασίες, όμως στο συγκεκριμένο τραγούδι οι μάσκες πέφτουν και οι τραγοπόδαροι δαίμονες αποκαλύπτονται. «You are the first to have this love of mine, forever with me till the end of time», λέει ο «αφηγητής» του τραγουδιού. Και ποιός είσαι εσύ, ρε φίλε, που θα ζήσεις μέχρι το τέλος των χρόνων, αναρωτιόμαστε με τον σταυρό στο χέρι. «My name is Lucifer, please take my hand», ξεστομίζει το θηρίο, ελπίζοντας να μας δελεάσει και δίνοντας το χέρι. Μην ακούσεις τις κολασμένες σειρήνες, φίλε αναγνώστη. Μετανόησε για τα κρίματά σου και βάλε να ακούς Πέτρο Γαϊτάνο, να καθαρίσει η ψυχούλα σου.