Το Let Me Know! Festival γιορτάζει μουσικά την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Με αφορμή το «Woman», το νέο live project του εξαιρετικά δραστήριου για τη φετινή σεζόν Let Me Know! Festival, ο Βάτραχος συναντά επί προσωπικού τις πρωταγωνίστριες ενός μουσικού αφιερώματος στην Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, την Τρίτη, 8 Μαρτίου, στο Death Disco (Ωγύγου 16 & Λεπενιώτου, Θησείο).

H Angelika Dusk, η Daphne από τους Daphne and the Fuzz και η Ladydust, μιλούν για τις γυναικείες προσωπικότητες που ξεχώρισαν μέσα από την ανθρώπινη ιστορία και τη σημασία της ύπαρξης και καθιέρωσης μιας τέτοιας ημέρας αφιερωμένης στο γυναικείο φύλο εν έτει 2016.

Αναζητώντας γυναικείες προσωπικότητες που έχουν σημαδέψει τις ζωές τους και έχουν αποτελέσει με οποιοδήποτε τρόπο πηγή έμπνευσης για τις ίδιες, η κάθε μια δίνει τη δική της απάντηση, άκρως προσωπική αλλά και ενδιαφέρουσα, όσον αφορά στην εικόνα του φύλου και την επίδρασή του σε καλλιτεχνικό και προσωπικό επίπεδο.

«Διακρίνω την καλλιτέχνιδα Marina Abramovich», απαντά στο Βάτραχο η Angelika Dusk. «Στο χώρο της σύγχρονης τέχνης και της performance art συγκεκριμένα, είναι μια γυναίκα η οποία έχει σπρώξει τον εαυτό της στα άκρα, σωματικά και ψυχολογικά, για να περάσει τα μηνύματα που θέλει. Για παράδειγμα, στο έργο της “Rhythm 0” έμεινε ακίνητη για 6 ώρες όσο το κοινό είχε οδηγίες να χρησιμοποιήσει πάνω της όποιο αντικείμενο ήθελε – μεταξύ των οποίων ήταν πούπουλα, τριαντάφυλλα, ξυράφια και ένα όπλο. Ενώ ξεκίνησαν κάποιοι με πούπουλα, όσο δεν αντιδρούσε, κατέληξε κάποιος να προσπαθήσει να την πυροβολήσει. Το πόρισμά της ήταν οτι “αν αφήσεις το κοινό ελεύθερο, μπορεί και να σε σκοτώσει”. Τη θαυμάζω γιατί βρίσκει συνεχώς τρόπους να εξερευνά τη σχέση μεταξύ κοινού και καλλιτέχνη».

Angelika Dusk

Η Ladydust, από την άλλη, που θα γεμίσει με μουσικές το Death Disco με ένα απολαυστικό dj set, ξεχωρίζει μια διαφορετική περσόνα, την Kim Deal, από το χώρο της μουσικής αυτή τη φορά: «H απάντησή μου είναι άκρως υποκειμενική και με γνώμονα τη συμβολή της συγκεκριμένης κυρίας στην προσωπική μου διάθεση κι έμπνευση. Οι λόγοι, όπως προανέφερα, έχουν να κάνουν καθαρά με την έμπνευση που μου ασκούσε ανέκαθεν, όσον αφορά στην αισθητική της, την όλη της σκηνική και δισκογραφική παρουσία και το μουσικό στυλ που πρεσβεύει».

Η απάντηση της Daphne, από την άλλη, έρχεται να αγκαλιάσει «όλες τις γυναίκες που κάνουν το δικό τους χωρίς να επηρεάζονται ή να τις απασχολούν τα κοινωνικά πρότυπα και η σύγχρονη “ηθική”, όσες δε φοβήθηκαν να μην είναι τόσο “ελκυστικές” για την pop βιομηχανία και το μόνο που τις ένοιαζε ήταν να εκδηλώσουν την ανάγκη τους για έκφραση, με αποτέλεσμα μέχρι και η pop βιομηχανία να υποκλιθεί τελικά σε αυτές». Ενδεικτικά η ίδια αναφέρει τις Janis Joplin, Nina Simone, Lady Gaga και Grimes.

Για ποιους λόγους εξακολουθεί να γιορτάζεται μέχρι σήμερα η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και ποια συμφέροντα εξυπηρετεί; Άραγε κρατάμε την ουσία μιας παγκόσμιας ημέρας σαν αυτή – όπως και πολλών άλλων καθιερωμένων ως τέτοιων – και αν ναι, ποια είναι αυτή;

Η Daphne σπεύδει να δώσει τη δική της – μάλλον κατηγορηματική και κατασταλαγμένη – απάντηση: «Τα ανθρώπινα δικαιώματα θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητα και όχι προνόμιο. Μέχρι σήμερα αυτό είναι κάτι που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει. Μέχρι λοιπόν να γίνουν πραγματικά αυτονόητα, καλό είναι να υπάρχουν ημέρες αφιερωμένες σε αυτά που έχουν κατακτηθεί (ή που δεν έχουν κατακτηθεί ακόμα σε πολλά μέρη του κόσμου)».

Daphne and the Fuzz

«Όσον αφορά τώρα στη θέση της γυναίκας στον δυτικό πολιτισμό (γιατί σε αυτόν έχω μεγαλώσει, γι’ αυτόν μπορώ να μιλήσω μόνο με σιγουριά)»,  προσθέτει, «ναι μεν, φαινομενικά, δεν καταπατώνται τα δικαιώματά μας, αλλά υπάρχει τόσο μεγάλη πίεση από την κοινωνία ακόμα για το “πώς πρέπει να είμαστε, τι να φοράμε, τι να κάνουμε”, κάτι που βλέπουμε να συμβαίνει πολύ λιγότερο στους άντρες. Πιστεύω ότι ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να γιορτάζουμε τη μέρα αυτή είναι να αγνοούμε όλους αυτούς τους εξωτερικούς παράγοντες που μπορεί να μας περιορίζουν και να κάνουμε του κεφαλιού μας. Να συνειδητοποιούμε πως εμείς επιλέγουμε πώς θα είμαστε για τους εαυτούς μας και για κανέναν άλλον και να νιώθουμε περήφανοι γι’ αυτό».

«Η Παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας» όπως είπε η Ladydust στη συνέχεια, «δεν είναι κάτι παρωχημένο, ούτε άτοπος σαν θεσμός. Όχι διότι χρειάζεται μια μόνο συγκεκριμένη μέρα για να γίνουν αντιληπτά τα αυτονόητα, αλλά ακριβώς επειδή είναι αυτονόητα και δεν έχουν γίνει αντιληπτά, είναι προφανώς καθοριστική η υπενθύμιση τους με οποιονδήποτε τρόπο, πόσο μάλλον μέσα από μια μέρα αφιερωμένη σ’ αυτόν το σκοπό. Η σημασία της λοιπόν για μένα εξακολουθεί και παραμένει μεγάλη, και ένα σημείο που κατά τη γνώμη μου αξίζει να κρατήσει κανείς σχετικά με αυτήν, είναι το μήνυμα πως η οποιαδήποτε αλλαγή θα ξεκινήσει από την ίδια τη γυναίκα».

Ladydust

«Θεωρώ ότι ειδικά επειδή οι κοινωνίες αλλάζουν, είναι πολύ επίκαιρο και σημαντικό το θέμα», παρατηρεί η Angelika Dusk. «Διαβάζω και παρακολουθώ ότι γυναίκες ανά τον κόσμο υφίστανται βία σε κάθε μορφή της: ψυχολογική, ενδοοικογενειακή (1 στις 7 γυναίκες στην Ελλάδα), βιασμοί (κάθε 7 δευτερόλεπτα στις ΗΠΑ), εμπόριο λευκής σαρκός. Και φυσικά σε πολλές χώρες αυτά τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα, για παράδειγμα σε πολέμους όπου οι γυναίκες και τα παιδιά είναι τα πρώτα και τα πιο “εύκολα” θύματα. Πιστεύω πως δεν αρκεί μια ημέρα το χρόνο για να δίνουμε προσοχή σε αυτά τα θέματα. Οι άνθρωποι είναι ίσοι και έχουν τα ίδια δικαιώματα ανεξαρτήτως φύλου, φυλής ή κοινωνικής τάξης.  Όσο μπορώ κι εγώ ενώνω τη φωνή μου για την προώθηση τέτοιων σκοπών και τη βοήθεια».

Ποιοι τραγούδι θα αφιέρωναν λοιπόν στο γυναικείο φύλο οι πρωταγωνίστριες του live project «Woman»;

Η Daphne θα αφιέρωνε το κομμάτι «I’ll shine», το πιο αισιόδοξο ίσως κομμάτι από το δίσκο τους με το σχήμα Daphne and the Fuzz, μιας και «η αυτοπεποίθηση πηγάζει από μέσα μας και εμείς είμαστε οι πρώτοι που πρέπει να πιστέψουμε στον εαυτό μας για να πετύχουμε τους στόχους μας», όπως λέει και η ίδια. «Όταν σκέφτεσαι με σιγουριά μέσα σου “θα τα καταφέρω”, δε μπορεί παρά να τα καταφέρεις, αργά ή γρήγορα. Σίγουρα δεν είναι ένα κομμάτι που απευθύνεται μόνο στις γυναίκες, αλλά πολλές φορές νιώθω ότι εμείς δυσκολευόμαστε λίγο περισσότερο από τους άντρες να τα βρούμε με τον εαυτό μας».

Η Angelika Dusk επέλεξε το κομμάτι «Marionette», από το ομώνυμο άλμπουμ της. «Το τραγούδι, όπως και το άλμπουμ» εξηγεί, «μιλάει για το πως πολλές φορές αφήνουμε τους άλλους να κινούν τα νήματα της ζωής μας, και καταλήγουμε να μην κάνουμε αυτό που εμείς θέλουμε, να χάνουμε τον εαυτό μας και την πορεία μας και να είμαστε δυστυχισμένοι. Θέλει πολλή δύναμη, χρειάζεται να θέτεις όρια στους άλλους και να αγκαλιάζεις τους φόβους σου για να μπορέσεις να προχωρήσεις. Και αυτό ήταν κάτι που έκανα με πολλή προσπάθεια όταν άλλαξα τη ζωή μου ριζικά για να ασχοληθώ με τη μουσική. Αφιερώνω λοιπόν αυτό το τραγούδι ελπίζοντας ότι οι γυναίκες θα μπορέσουν να ταυτιστούν και να πουν “I won’t be your marionette no more” σε όποιον τις καταπιέζει».

Η επιλογή της Ladydust ήταν το κομμάτι «Focus» από τους She Keeps Bees, «ακριβώς γιατί χρειάζεται να γίνει focus προκειμένου να υπάρξει πρόοδος και ευαισθητοποίηση στα πράγματα. Θα αφιέρωνα όμως και ολόκληρο ένα mixtape μου με γυναικεία φωνητικά, που μπορεί κάποιος να βρει εδώ.

Την Τρίτη, 8 Μαρτίου, στις 21:00 η Ladydust θα μας περιμένει με τους δίσκους της στο Death Disco (Ωγύγου 16 & Λεπενιώτου, Θησείο), για να ανοίξει αυτό το μουσικό αφιέρωμα στην Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας από το Let Me Know! Festival. Αμέσως μετά θα ακολουθήσουν οι Daphne and the Fuzz και τη βραδιά θα κορυφώσουν μουσικά οι Angelika Dusk και η Katerine Duska.