Όταν το remake σε κάνει να νοσταλγείς το original

Με αφορμή την επιστροφή του Robocop στη μεγάλη οθόνη, ο Βάτραχος θυμάται κάποια από τα remakes που δεν μας άφησαν την καλύτερη εντύπωση και μας έκαναν να μνημονεύουμε με νοσταλγία τις original ταινίες.

Μετά από 27 χρόνια, ο πανίσχυρος Robocop επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη για να μας θυμίσει την ιστορία του αστυνομικού που μετατρέπεται σε ρομπότ. Μετά από την πρώτη ταινία του Paul Verhoeven το 1987, η οποία προτάθηκε και για δύο Όσκαρ, ο José Padilha αποφασίζει να γυρίσει το remake της γνωστής ταινίας.

Το να γυρίσεις ένα remake μπορεί να φαίνεται εύκολο, καθώς ασχολείσαι με μία ταινία που ήδη υπάρχει, άρα δεν χρειάζεται και πολλή φαντασία. Παρόλα αυτά αποτελεί πρόκληση για τον σκηνοθέτη αφού καλείται να ανταγωνιστεί κάτι που ήδη έχει παιχτεί και συνήθως έχει γνωρίσει επιτυχία.

Τα τελευταία χρόνια, πολλοί σκηνοθέτες έχουν προσπαθήσει να δημιουργήσουν remake παλιών  ταινιών που αγαπήθηκαν από το κινηματογραφικό κοινό. Άλλα ήταν επιτυχημένα και άλλα μάλλον απογοητευτικά.

Ο Βάτραχος θυμάται κάποια από τα remakes που δεν μας άφησαν την καλύτερη εντύπωση και μας έκαναν να μνημονεύουμε με νοσταλγία την original εκδοχή των ταινιών – ελπίζοντας το νέο Robocop να μην διεκδικήσει μια θέση σε αυτή τη λίστα…

Psycho -Ψυχώ (1998)

Η συγκεκριμένη ταινία του Alfred Hitchcock ίσως είναι μία από τις σπουδαιότερες στην ιστορία του κινηματογράφου. Γυρίστηκε το 1960, σπάζοντας τα ταμπού της βίας και του σεξ που υπήρχαν μέχρι τότε και αποφεύγονταν στην μεγάλη οθόνη. Το 1998 ο Gus Van Sant γυρίζει το remake της γνωστής ταινίας που είναι βασισμένη στο βιβλίο του Robert Bloch, ο οποίος είχε εμπνευστεί από τα εγκλήματα του serial killer Ed Gein στο Wisconsin των ΗΠΑ.

Γιατί κάποιος να προσπαθήσει να γυρίσει την έγχρωμη εκδοχή ενός ασπρόμαυρου ψυχολογικού θρίλερ που δημιούργησε τομή στην παραγωγή ταινιών; Ποιος μπορεί να ανταγωνιστεί την κλασική σκηνή στο ντους που είναι χαραγμένη στο μυαλό κάθε θεατή;

Godzilla (1998)

Το 1998 ίσως ήταν η χρονιά των κακών remake μιας και εκτός από το Psycho προβλήθηκε και το εξίσου κακό σε σχέση με το πρωτότυπο ιαπωνικό, Godzilla. Η αμερικάνικη εκδοχή της επιτυχημένης ταινίας επιστημονικής φαντασίας του Ιάπωνα Ishirō Honda δεν ενθουσίασε τους θαυμαστές του ιαπωνικού έργου του 1954.

Η απέχθειά τους για το σχέδιο του αμερικανικού Godzilla είναι τόσο μεγάλη που τον αποκαλούν “GINO” – Godzilla in Name Only, Godzilla μόνο στο όνομα δηλαδή. Βέβαια η επέλαση του Godzilla δεν σταματάει εκεί αφού φέτος θα δούμε και το δεύτερο remake της ιστορίας του δημοφιλούς ιαπωνικού τέρατος από αμερικάνικα στούντιο.

Planet of the Apes – Ο Πλανήτης των Πιθήκων (2001)

Η επιτυχημένη ταινία επιστημονικής φαντασίας του 1968 του Franklin J. Schaffner  Planet of the Apes (Ο Πλανήτης των Πιθήκων), μεταφορά του βιβλίου Monkey Planet του συγγραφέα Pierre Boulle, αναβιώνει πάλι το 2001 όταν ο Tim Burton αποφασίζει να κάνει το remake της.

Μπορεί η ταινία του Burton να μην είναι τόσο κακή αλλά δεν μπορεί να συγκριθεί με την πρωτότυπη εκδοχή της. Θες το ότι έχουμε συνηθίσει τον Burton σε πιο dark ατμόσφαιρα; Θες ότι οι υπόλοιπες ταινίες του έχουν διαφορετικό ύφος και άλλους είδους φαντασία; Πάντως έχει κάνει και καλύτερες.

The Wild Wild West (1999)

Το 1965 ο Michael Garrison δημιουργεί τη σειρά Wild Wild West και συνδυάζει το western με την κατασκοπεία. Η Βικτωριανή εποχή μπλέκεται με τα υψηλής τεχνολογίας gadget, δίνοντας ώθηση σε ένα νέο είδος επιστημονικής φαντασίας στη μικρή αλλά και μεγάλη οθόνη. Λίγο western, λίγο επιστημονική φαντασία και λίγο παιχνίδια κατασκόπων είχε η γνωστή σειρά που έπαιξε για 4 σεζόν, αλλά το remake της ως κινηματογραφική ταινία το 1999 από κάπου έμπαζε.

Είχε κι αυτή λίγο απ ‘όλα, αλλά μία η έλλειψη σεναρίου, μία οι κακές ερμηνείες δεν έδωσαν το επιθυμητό αποτέλεσμα για την ακριβοπληρωμένη παραγωγή. Και μάλλον δεν κέρδισε άδικα πέντε Χρυσά Βατόμουρα εκείνη τη χρονιά.