12 Φεβρουαρίου 2012 – 12 Φεβρουαρίου 2014

Όσοι έχετε γερή μνήμη, θα θυμάστε ότι στις 12 Φεβρουαρίου του 2012 ένα από τα ομορφότερα νεοκλασικά κτίρια του κέντρου της Αθήνας κάηκε και καταστράφηκε ολοσχερώς.

Είναι το κτίριο στο 19-21 της οδού Σταδίου, αυτό που στέγαζε τους κινηματογράφους Αττικόν – Απόλλων, το κατάστημα Costa Boda, το ΑΒ Βασιλόπουλος Delicatessen και άλλα καταστήματα. Κτίριο του 1881, σχεδιασμένο από τον Έρνστ Τσίλερ, ήταν ένα από τα κομψοτεχνήματα του κέντρου της Αθήνας.

Από την τραγική εκείνη νύχτα πέρασαν δύο χρόνια. Λίγες ημέρες μετά την καταστροφή, γύρω από το κτίριο μπήκαν λαμαρίνες για λόγους ασφαλείας, όπως μας είπαν. Στην αρχή ακούγαμε να λένε οι διάφοροι ιθύνοντες με βεβαιότητα ότι οι κινηματογράφοι θα επαναλειτουργούσαν, αφού το εσωτερικό των αιθουσών δεν είχε σοβαρές ζημιές. Κυκλοφόρησαν εξαγγελίες πιθανών ημερομηνιών επαναλειτουργίας των αιθουσών αλλά λίγο μετά οι ημερομηνίες άρχισαν να μετατίθενται  – και αυτό συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Με την πάροδο του χρόνου, οι λαμαρίνες άρχισαν να γέρνουν επικίνδυνα στην Σταδίου, να γεμίζουν συνθήματα και το χειρότερο: να συνηθίζουμε την ασχήμια τους.

Εμείς στο Black Duck, που στεγαζόμαστε στο διπλανό κτίριο, αλλά και όλοι οι άλλοι επαγγελματίες της γύρω περιοχής, που εκτός από την αντικειμενικά μεγάλη καταστροφή ενός από τα ωραιότερα κτίρια της Αθήνας, κινδυνεύσαμε άμεσα, αντιμετωπίσαμε οικονομικά προβλήματα μετά την πυρκαγιά και αγωνιζόμαστε καθημερινά στο ιστορικό κέντρο, δεν αξίζουμε ούτε μια ενημέρωση από τους υπεύθυνους; Ή δεν υπάρχει κάποιος που να ασχολείται με την υπόθεση; Πώς να πιστέψουμε ότι οι πολιτικοί ενδιαφέρονται για την τύχη του ιστορικού κέντρου της πρωτεύουσας, όταν η Σταδίου που υπήρξε ο πιο «λαμπερός» δρόμος της Αθήνας, καταρρέει; Όταν το ένα κατάστημα μετά το άλλο κλείνει και οι τουρίστες που περνούν με το κόκκινο λεωφορείο “Sight Seeing” βλέπουν έναν από τους πιο ζωντανούς δρόμους της πρωτεύουσας να θυμίζει πρωτεύουσα τριτοκοσμικής χώρας;

Είναι καλές οι διαφημίσεις του τύπου «αγαπάμε το κέντρο, στηρίζουμε τα μαγαζιά του κέντρου».

Όμως η Πολιτεία οφείλει πρώτη να αποδεικνύει εμπράκτως την υποστήριξή της στο ιστορικό κέντρο το οποίο είναι για τους επισκέπτες η βιτρίνα της χώρας. Δεν νομίζω ότι οι τουρίστες ενδιαφέρονται για τις βόρειες ή τις νότιες γειτονιές, τα ανατολικά ή δυτικά προάστια. Κι εμείς όταν επισκεπτόμαστε ξένες πόλεις, στο κέντρο τους περπατάμε, εκεί είναι τα Μουσεία, εκεί η ιστορία τους, εκεί χτυπάει η καρδιά πιο δυνατά. Ας μην χτυπάει η καρδιά μόνο από φόβο στο κέντρο, αλλά και από ενθουσιασμό.

Και κάτι τελευταίο: μην παίρνετε υπ’ όψη σας την τραγικότητα των δελτίων ειδήσεων που κάθε τόσο ανακοινώνουν με στόμφο ότι «έκλεισαν οι σταθμοί  του Μετρό Συντάγματος και Πανεπιστημίου» ή «αναμένονται σοβαρά επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας». Τις περισσότερες φορές είναι υπερβολές που απλά φοβίζουν και αποθαρρύνουν τον κόσμο να κατέβει. Όσο πιο γεμάτο από κόσμο είναι το κέντρο της πόλης, τόσο λιγότερες πιθανότητες υπάρχουν για επεισόδια.

Ντόρα Ρίζου