Εσύ smart phone, εγώ mosh pit

Μία αλήθεια για τις συναυλίες, που πονάει, αλλά πρέπει να τη συζητήσουμε εν όψει ενός ακόμα συναυλιακού καλοκαιριού. Γιατί αλλιώς θα σε βάλουμε στη μέση του wall of death και θα τρέξουμε πάνω σου σα Ντοθράκι.

Ας ξεκινήσουμε με το γνωστό παιχνίδι «ΒΡΕΙΤΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ».

Εδώ, οι Iron Maiden παίζουν το Aces High στην Αθήνα, το 1999.

Εδώ, οι Iron Maiden παίζουν το Aces High στην Αθήνα, το 2008.

Έξυπνοι άνθρωποι είστε, τη βρήκατε τη διαφορά. Αν είχαμε και ένα βίντεο με τους Iron Maiden να παίζουν το Aces High στην Αθήνα το 2018, η σκηνή μπορεί να μη φαινόταν από τα σμάρτφον.

Είχα την τύχη να βρίσκομαι και στις δύο συναυλίες, όπως και σε κάθε εμφάνιση των Maiden στην Ελλάδα από το ’99 και μετά. Το ’99 δεν είχαμε ούτε κάμερες, ούτε κινητά (είχαμε βέβαια μπόλικα καπνογόνα). Περιττό να σας πω πού έγινε περισσότερος πανικός.

Η ψυχολογία του κάμεραμαν

Αδυνατώ να καταλάβω τι έχεις στο κεφάλι σου και αντί να ευχαριστηθείς τη συναυλία, προτιμάς να τη βλέπεις μέσα από την οθόνη του κινητού. Θες δηλαδή, για κάποιο λόγο, να έχεις το δικό σου βίντεο, που τράβηξες εσύ. Δεν σου πέρασε από το μυαλό ότι μπορείς να βρεις ένα βίντεο με καλύτερη ποιότητα ήχου και εικόνας; Όχι, ε; Δε σου πέρασε, θες το δικό σου. Μήπως σου πέρασε από το μυαλό ότι θα μπορούσες να ΖΗΣΕΙΣ τη συναυλία, για την οποία πλήρωσες και εισιτήριο; Όχι, ε;

Ροκ

Η ροκ μουσική, συγνώμη που στο χαλάω, αλλά είναι μια μουσική δυναμική, την οποία για να ευχαριστηθείς ΠΡΕΠΕΙ να κουνιέσαι. Δεν είναι δυνατόν να ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ μία συναυλία π.χ. των Maiden ΑΚΙΝΗΤΟΣ, βγάζοντας βίντεο με το κινητό. Απλά ΔΕΝ γίνεται. Αλλά επιλέγεις να είσαι ακίνητος. Για να έχεις το δικό σου βίντεο. Ήμαρτον.

Το πιτ, ρε!

Εσύ το είχες μεν καημό να γίνεις κάμεραμαν, αλλά από την άλλη, σε μένα, όπως και σε αρκετούς ακόμα βλαμμένους, αρέσει στις μέταλ συναυλίες να κάνουμε ΑΥΤΟ (δες τα πρώτα λεπτά, αρκούν):

Αυτό, είναι διασκέδαση σε μέταλ συναυλία. Το άλλο, που κάνεις εσύ με την κάμερα, είναι βιντεοσκόπηση. ΔΟΥΛΕΙΑ, όχι διασκέδαση.

Ο μαλάκας που σου τραγουδάει

Άσε το άλλο. Ο φουκαράς ο καλλιτέχνης τι λες να προτιμάει; Υψωμένα χέρια ή υψωμένα κινητά; Ένα κοινό που χοροπηδάει ή ένα κοινό που τραβάει βίντεο;

Όταν ο Bruceάρας ο Dickinson σας είπε την τελευταία φορά, «τραβήξτε βίντεο, και μετά βάλτε τα  UP YOUR TUBE», δεν εννοούσε το youtube.

Έχεις και νεύρα

Δεν είσαι υποχρεωμένος, προφανώς, να μπαίνεις μέσα στον πανικό, άλλωστε μπορεί να χτυπήσεις και θα πρέπει να ρίξεις ιώδιο και θα τσούζει. Αλλά, φίλε ερασιτέχνη κάμεραμαν, την επόμενη φορά που θα πέσω πάνω σου χοροπηδώντας -γιατί πας και μπροστά μπροστά- και θα γυρίσεις να με κοιτάξεις στραβωμένος σε φάση «Δε βλέπεις ότι τραβάω βίντεο;», θα σου ρίξω σφαλιάρα. Αλήθεια. Έχω φτάσει στο αμήν.

Αλλιώς στον Κιάμο

Στις ροκ συναυλίες ΕΙΝΑΙ ΥΓΙΕΣ να χοροπηδάω και να πέφτω πάνω σου. Δεν θέλω να σου χαλάσω το βίντεο, αλλά ΣΤΑ ΠΑΠΑΡΙΑ ΜΟΥ για το βίντεο. Δεν θέλω να σε μειώσω μπροστά στην κοπέλα σου, που θα πει «τον Γιώργο τον σπρώξανε στους Μετάλικα», αλλά ΣΤΑ ΠΑΠΑΡΙΑ ΜΟΥ που τον Γιώργο τον σπρώξανε στους Μετάλικα. Είσαι σε μέταλ συναυλία. Ούτε έχεις κλείσει τραπέζι στον Κιάμο, ούτε θέση στο Μέγαρο. Αν δε σου αρέσει ο πανικός, τράβα πιο πίσω. Την επόμενη φορά που θα σε δω με το άιφον να προσπαθείς να πετύχεις το καλό το πλάνο, θα σε πάρω με τα χεράκια μου και θα σε βάλω στη μέση, και μετά θα κάνουμε αυτό:

Άντε. Γιατί με το καλό δεν καταλαβαίνετε.