Γιατί δε σκοράρει ο Μήτρογλου στο Mουντιάλ;

Κι όμως, μπορεί να είναι θέμα Φυσικής.

Παγκόσμιο Κύπελλο. Τηλεοράσεις στη διαπασών, πίτσες, μπύρες, φίλοι, φωνές και μπάλα, μπάλα, μπάλα. ‘Η αλλιώς brazuka, που είναι το όνομα της φετινής μπάλας του μουντιάλ. Είναι διαφορετική; Ναι. Κάθε μουντιάλ έχει και τη δική του μπάλα και οι διαφορές δεν είναι μόνο στυλιστικές, αλλά και αεροδυναμικές.

Μα καλά, γι’ αυτό δε σκοράρει ο Μήτρογλου; Οι αεροδυναμικές ιδιότητες της μπάλας του φταίνε τώρα; Μπορεί και ναι. Κατά τα τελευταία δύο μουντιάλ είχαν ακουστεί πολλά παράπονα ότι όταν χτυπούσαν οι επιθετικοί τη μπάλα χωρίς φάλτσο, εκείνη αντί να πηγαίνει ευθεία, έκανε μια ακανόνιστη κίνηση ζιγκ-ζαγκ με αποτέλεσμα να μπερδεύει τον τερματοφύλακα. Αυτή η κίνηση ονομάζεται “knuckling” και είναι πολύ γνωστή στο baseball, καθώς οι pitchers που ρίχνουν καλές “knuckleballs” είναι άπιαστοι.

Πού οφείλεται όμως το knuckling και γιατί παρατηρήθηκε στα προηγούμενα μουντιάλ; Όταν η μπάλα ταξιδεύει, ο αέρας την αγκαλιάζει από τη μπροστά μεριά, αλλά λόγω της ταχύτητας της μπάλας, όχι και από την πίσω μεριά. Έτσι πίσω από τη μπάλα δημιουργείται το λεγόμενο wake, με στροβίλους και ακανόνιστες κινήσεις, εξαιτίας του οποίου ασκείται δύναμη τριβής στη μπάλα. Σε λείες μπάλες, η ροή στο στρώμα του αέρα σε επαφή με τη μπάλα (οριακό στρώμα) είναι στρωτή και το wake είναι μεγάλο, ενώ σε μπάλες με εσοχές (π.χ. γκολφ), ή με ραφές (π.χ. ποδοσφαίρου), το οριακό στρώμα είναι τυρβώδες και το wake είναι μικρότερο. Όλες φυσικά οι μπάλες, ακόμη και οι πιο λείες εμφανίζουν τυρβώδες οριακό στρώμα, αλλά σε πιο μεγάλες ταχύτητες. Μάλιστα, στη μετάβαση από το μεγάλο στο μικρό wake, παρατηρείται ασυμμετρία. Έχουμε δηλαδή περισσότερους στροβίλους στο δεξί π.χ. μέρος της μπάλας και λιγότερους στο αριστερό, με αποτέλεσμα και η δύναμη να είναι ασύμμετρη και να κουνάει τη μπάλα δεξιά ή αριστερά με ακανόνιστο τρόπο ή με άλλα λόγια knuckling. Στις προηγούμενες μπάλες του μουντιάλ που ήταν πολύ λείες, η μετάβαση από το μεγάλο στο μικρό wake και το knuckling παρατηρείται σε ταχύτητες που είναι τυπικές για χτύπημα της μπάλας από τους ποδοσφαιριστές. Δηλαδή ήταν πολύ πιθανό να συμβεί.

Η brazuka σχεδιάστηκε με βαθιά ραψίματα ώστε η μετάβαση να γίνεται σε μικρές ταχύτητες (τις ίδιες με την κλασική μπάλα του ποδοσφαίρου) και να χάσει έτσι ο επιθετικός το συγκριτικό του πλεονέκτημα. Κρίμα γιατί αν είχαμε μια ελπίδα, πάει κι αυτή χάθηκε. Μας έχει μείνει μόνο ο “Θεός” της Ελλάδας. Έλα παντοδύναμε, κάνε το θαύμα σου…