Το λιβυκό μέτωπο: η ώρα της Αιγύπτου

Οι τζιχαντιστές φροντίζουν με τις εγκληματικές πράξεις τους εναντίον Αιγυπτίων στη Λιβύη να δώσουν καλή αφορμή για επέμβαση.

Η Λιβύη έπαψε να υπάρχει σαν λειτουργικό κράτος από την εισβολή των Δυτικών το 2011 και μετά. Διάφορες συμμορίες καλυπτόμενες πίσω από πολιτικές ταμπέλες και τίτλους εθνοφυλακών έχουν δημιουργήσει διαφορά φυλετικά καπετανάτα που το καθένα προσπαθεί να αποσπάσει μερίδιο εξουσίας και φυσικά πετρελαίου.

Το μόνο που έχουμε να παρατηρήσουμε για την παρουσία του Ισλαμικού Κράτους εκεί, πέραν των Αδελφών Μουσουλμάνων, είναι ότι άργησε να εμφανισθεί. Όταν εμφανίστηκε όμως απέσπασε σημαντικό μερίδιο εξουσίας. Είδαμε πάλι τον μακρύ στόλο ημιφορτηγών Toyota, όλα βαμμένα στο ίδιο ανοιχτό χακί και όλα να μεταφέρουν ελαφρά πυροβόλα, συνήθως ρωσικά των 23 χλ., κάτω από τις μαύρες σημαίες με ρητά του Κορανίου.

Ο αφελής παρατηρητής θα διερωτηθεί ποιος διέθεσε τα χρήματα για να αγοραστούν κατά εκατοντάδες τα αυτοκίνητα αυτά, σε ποια χώρα της Ανατολικής Ευρώπης ή σε ποιο εργοστάσιο της Ουκρανίας αγοράσθηκαν τα εκατοντάδες πυροβόλα και αντιαρματικά, τα χιλιάδες καλάσνικωφ, οι στολές, τα πυρομαχικά και ποιο εξελιγμένο σύστημα διοικητικής μέριμνας συντηρεί αυτό το μηχανοκίνητο στράτευμα.

Επίσης πως όλα αυτά μεταφέρθηκαν, φορτώθηκαν σε πλοία, διέσχισαν την Μεσόγειο μαζί με τους τζιχαντιστές και αναπτύχθηκαν στην Λιβύη χωρίς καμία δυτική υπηρεσία να το αντιληφθεί για να αποτραπεί η παρουσία τους στην Λιβύη.

Η Τουρκία με τις στενές σχέσεις που έχει με το Ισλαμικό Κράτος και τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, κάτι γνωρίζει περί διευκολύνσεων στις παραδόσεις όπλων, έχει κατηγορηθεί για αυτό από την επίσημη λιβυκή κυβέρνηση αλλά το αρνείται αδιάφορα. Το Κατάρ όμως δεν αρνείται ότι είναι κύριος χρηματοδότης.

Οψίμως ο ΟΗΕ ζητά ελέγχους της ροής των όπλων, αλλά αυτό ισοδυναμεί με ναυτικό αποκλεισμό αφού έγιναν οι παραδόσεις.

Ανεξάρτητα από τα ανωτέρω, ο οπλισμός και οι χειριστές του είναι εκεί, στην Λιβύη, αυξάνονται και νικούν. Πρόσφατα άρχισαν να κάνουν εγκλήματα επιμελώς μιντιακά σκηνοθετημένα, που κανένας δυτικός πολίτης δεν μπορεί να δει χωρίς αισθήματα απέχθειας, αηδίας και αίσχους.

Δεν έφτασαν όμως τα πράγματα εκεί σε ένα βράδυ.

Ο δεύτερος λιβυκός εμφύλιος πόλεμος ουσιαστικά διεξάγεται μεταξύ των ισλαμικών δυνάμεων που αποκαλούνται Λιβυκή Αυγή και δυνάμεις πέριξ του Στρατηγού Καλίφα Χαφτάρ που εκπροσωπεί το “Συμβούλιο των Βουλευτών” με έδρα το Τομπρούκ. Οι δυο αντίπαλοι έχουν μαζί τους πολυάριθμες “εθνοφυλακές” που άνετα αλλάζουν στρατόπεδο όποτε θέλουν.

Το Ισλαμικό Μέτωπο είναι γνωστό στη Δύση, δυστυχώς και από τις πολυάριθμες, τηλεοπτικής έμπνευσης, αχρείες και βάρβαρα εγκληματικές δράσεις του μπροστά στο φακό.

Είναι χρήσιμο να περιγράψουμε και τον Στρατηγό Καλίφα Χαφτάρ ο οποίος αυτοαποκαλείται Αρχηγός του Λιβυκού Εθνικού Στρατού. Ο Στρατηγός έχει δημιουργήσει την επιχείρηση Καράμα (αξιοπρέπεια) με στόχο να καθαρίσει την Λιβύη από την “τρομοκρατία και τον εξτρεμισμό”.

O Στρατηγός με μακρά σειρά κανταφικών ευσήμων από την εποχή που ανέτρεψε τον Βασιλιά της Λιβύης Ίντρις το 1969 ως μέλος των “Ελεύθερων Αξιωματικών” και εγκατέστησε τον Καντάφι στην εξουσία, πολέμησε κατόπιν με τους Αιγύπτιους στον πόλεμο του ’73 εναντίον του Ισραήλ και μετέπειτα πολέμησε ανεπιτυχώς εναντίον του Τσαντ όπου και αιχμαλωτίστηκε. Εξαγόρασε την αιχμαλωσία του στρεφόμενος εναντίον του Καντάφι και οργανώνοντας δυνάμεις εναντίον του. Το 1990 η CIA τον διέσωσε από αλλαγή καθεστώτος στο Τσαντ, μεταφέροντας τον με την οργάνωση του στο Ζαΐρ και κατόπιν στις ΗΠΑ. Εκεί έζησε για είκοσι χρόνια και έγινε αμερικανός υπήκοος.

Επέστρεψε στην Λιβύη με την επιχείρηση ανατροπής του Καντάφι το 2011 και έγινε αρχηγός του Λιβυκού Στρατού. Όταν το Γενικό Εθνικό Κογκρέσο της Λιβύης αρνήθηκε να παραδώσει την εξουσία ο Στρατηγός εστράφη εναντίον του και εναντίον των Ισλαμιστών που το στήριζαν και άρχισε ο εμφύλιος πόλεμος .

Για τον Στρατηγό Χαφτάρ λέγεται ότι έχει πολεμήσει μαζί αλλά και εναντίον με όλες τις φράξιες της Λιβύης και ότι έχει μεγάλη στρατιωτική πείρα.

Η περιοχή που ελέγχει στην Κυρηναϊκή είναι καλό εφαλτήριο για να κυριευθούν τα πετρέλαια μέχρι την Βεγγάζη, αντιστέκεται όμως εκεί το Ισλαμικό Κράτος το οποίο έχει εγκατασταθεί απέναντι του στην Ντέρνα που απέχει 170 χιλιόμετρα και προασπίζει τις πετρελαιοπηγές.

Οι πετρελαιοπηγές της Κυρηναϊκής είναι μεγάλο δέλεαρ για την Αίγυπτο, διότι η κατοχή και εκμετάλλευση τους λύνει το πρόβλημα της σίτισης και βελτίωσης της ζωής του αιγυπτιακού λαού.

Οι τζιχαντιστές φροντίζουν με τις εγκληματικές πράξεις τους εναντίον Αιγυπτίων και να δώσουν καλή αφορμή για επέμβαση και να θεωρούνται άξιοι τιμωρίας εγκληματίες από την Δύση. Βλέποντας την συμπεριφορά τους εμπρός στον φακό θα έλεγε κανείς ότι το επιδιώκουν.

Ο αιγυπτιακός στρατός ετοιμάζεται να επιτεθεί στην Ντέρνα με ειδικές δυνάμεις και πεζοναύτες σε συνέχεια των βομβαρδισμών που έχει ήδη αρχίσει η αιγυπτιακή αεροπορία.

Κανείς δεν πιστεύει πως αν οι Αιγύπτιοι εγκατασταθούν στην Κυρηναϊκή θα φύγουν αφού νικήσουν, τα δεκάδες εκατομμύρια Αιγυπτίων είναι πολύ πιο σημαντικά από τα λίγα εκατομμύρια Λίβυων που πάντως θα είναι καλύτερα από υπήκοοι του Ισλαμικού Κράτους. Οι καλές σχέσεις του Προέδρου της Αιγύπτου Αλ-Σίσι με τις ΗΠΑ θα διευκολύνουν πολύ νέες πετρελαϊκές επενδύσεις εκεί και θα λύσουν το οικονομικό πρόβλημα της Αιγύπτου.

Όμως όποια και αν είναι η εξέλιξη της κατάστασης στην Λιβύη δεν είναι παρά μέρος της ευρύτερης αναταραχής στην Μέση Ανατολή και στην Βόρεια και Υποσαχάρια Αφρική.

Παρά τις τεράστιες οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές που έλαβαν χώρα σε όλη την περιοχή τις περασμένες δεκαετίες, οι κυβερνητικές δομές και τα πολιτικά συστήματά δεν εκσυγχρονίστηκαν, ακόμη και τα ηγετικά άτομα παρέμειναν τα ίδια επί δεκαετίες. Αυτό είχε σαν συνέπεια την πολιτικοκοινωνική έκρηξη της Αραβικής Άνοιξης που διέλυσε τις παλιές δομές γιατί το υπερφορτωμένο σύστημα δεν άντεξε τις νέες εντάσεις. Οι πολλές παρεμβάσεις της Δύσης στην περιοχή αλλά και άλλων σημαντικών τοπικών παραγόντων όπως η Σαουδική Αραβία, τα Εμιράτα, η Τουρκία και το Ιράν με το καθένα από αυτά μαζί ή αντίθετα από την Δύση να προωθεί βίαια τα συμφέροντα η/και την ιδεολογία του έχουν δημιουργήσει, με την ανατροπή των εξουσιών και την κατάρρευση των δομών, θραυσματοποιημένες ακυβέρνητες πολιτείες στις οποίες βασιλεύει το χάος και η Λιβύη είναι απλά ένα ακόμη παράδειγμα.

Αν ο αιγυπτιακός στρατός δεν είναι επιτυχής τότε το Ισλαμικό Κράτος θα εξαπλωθεί προς το Τσαντ, τον Νίγηρα, το Μάλι και την Νιγηρία με τα πετρέλαια της, όπου η μισή βρίσκεται υπό τον έλεγχο της συναφούς με το Ισλαμικό Κράτος οργάνωσης Μπόκο Χαράμ. Δεν πρέπει να παραγνωρίζονται και οι επιπτώσεις προς την επίσης πετρελαιοπαραγωγό Αλγερία όπου τα ισλαμικά σκιρτήματα έχουν αρχίσει. Μια τεράστια περιοχή, από την Βόρειο Αφρική έως το Πακιστάν βρίσκεται σε πολεμικό αναβρασμό.

Δυο είναι τα ερωτήματα:

Ποιος ήταν ο καταλύτης;

Cui Bono, όπως ερώτησε ο Κικέρων, δηλαδή, τις ωφελείται;

* Περισσότερα άρθρα στο www.kassandros.gr