Ιστορίες αθηναϊκής ψυχεδέλειας από το Let Me Know! Festival
Το Let Me Know! Festival επιστρέφει φέτος πιο ψυχεδελικό από ποτέ, με ένα line-up που θα γεμίσει τη σκηνή της Death Disco (Ωγύγου 16 & Λεπενιώτου, Ψυρρή) με psych, post, experimental και lo-fi ηχοχρώματα.
Ο Βάτραχος πλησιάζει τις πέντε μπάντες που θα πλαισιώσουν το line-up ενός από τα πιο εναλλακτικά μουσικά φεστιβάλ της Αθήνας στις 26 Απριλίου και εκείνες με τη σειρά τους συστήνουν την ψυχεδέλεια όπως μόνο αυτές ξέρουν, με το μοναδικό και προσωπικό στυλ της η κάθε μια.
Το ταξίδι στην αναγνώριση της ψυχεδέλειας ως μέσου, στάσης, επιρροής ή και προορισμού ενίοτε, ξεκινά με τους Acid Barretts, οι οποίοι λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του EP τους «DΚ», μας εισάγουν στην έννοια της ψυχεδέλειας ως εκείνο το στοιχείο που ενώνει την εμμονή της επανάληψης με την έκσταση και την ταυτόχρονη απώλεια του εγώ: «Το σημαντικότερο στοιχείο σε οτιδήποτε θέλει να θεωρείται ψυχεδελικό είναι για μας η επανάληψη. Ένας σταθερός, εμμονικός ρυθμός που καρφώνεται στο κεφάλι σου. Ανθρωπολογικά μπορεί να εξηγείται από την εποχή που κατασκευάστηκαν τα πρώτα κρουστά όργανα τα οποία χρησιμοποιούσαν οι πρόγονοί μας σε θρησκευτικές τελετές όπου κάνοντας χρήση παραισθησιογόνων ουσιών επεδίωκαν να επέλθουν σε μια κατάσταση έκστασης και απώλειας του εγώ, ώστε να ενωθούν με το θεϊκό στοιχείο. Και αυτό σημαίνει κυριολεκτικά ο όρος, το φανέρωμα της ψυχής».
Acid Barretts
Για τους The Voyage Limpid Sound τα πράγματα κατέρχονται στο τεχνικό επίπεδο και αναγάγουν τον όρο της ψυχεδέλειας σε έναν περισσότερο εργαλειακό επίπεδο για τη μουσική τους: «Η ψυχεδέλεια για μας υπήρξε αρχικώς η δικαιολογία για να χρησιμοποιήσουμε σκληρότερες και πιο δύστροπες συγχορδίες στη μουσική μας, στα πλαίσια μιας κατά τ’ άλλα φωτεινής και πολύχρωμης ποπ. Αυτό συνέβη κυρίως στους δύο πρώτους δίσκους μας, μεταξύ 2000 και 2002».
Με αφορμή την προσέγγιση της psych μουσικής και κουλτούρας, ανατρέξαμε στην εποχή των 60s, οπότε η ψυχεδέλεια στη μουσική κατέκτησε την κορυφή αφήνοντας έναν ισχυρό απόηχο μέχρι σήμερα: «Στην αρχή το ψυχεδελικό συγκρότημα διατυμπάνιζε τη διαφορετικότητα του με μπαϊράκι ναρκωτικά που τη συνόδευαν ως απάντηση στη μαζικοποίηση της ποπ συνειδητότητας».
«Από τον καιρό της πρώτης 80’s αναβίωσής της και στο εξής» συνεχίζουν για να φτάσουν στο σήμερα, «υπήρξε η τάση το συγκρότημα να χρησιμοποιεί ως πληρεξούσιο την πρωταρχική έννοια της ψυχεδέλειας χωρίς κατ’ ανάγκη να συσχετίζεται άμεσα με την κοινωνική ρήξη που κουβαλούσε, αλλά με κύριο στόχο τη μουσική ρήξη με το ποπ κατεστήμενο. Η ψυχεδέλεια όμως ήταν ανέκαθεν ένα underground πράμα το οποίο είχε βαθιές ρίζες σε ό,τι εμπορικότερο υπήρξε ποτέ στον τομέα της νεανικής κουλτούρας. Ο ψυχεδελάς θέλει να είναι μέρος της κοινωνίας χωρίς να το πολυδείχνει. Διαφορετικά, θα επέλεγε ένα πιο αφοριστικό είδος που προσφέρεται πιο απλόχερα από τον τομέα του πανκ ή του μέταλ, είδη τα οποία λειτουργούν μικροκοινωνικά μεν, φαινομενικώς αποσχισμένα από τη κουλτούρα του συρμού δε».
The Voyage Limpid Sound
«Μια άποψη που διαμορφώνεται σιγά σιγά», καταλήγουν, «είναι πως υπάρχει τάση της ψυχεδέλειας, σαν όρος, να αρχίσει να αντικαθιστά τον όρο alternative μιας και τα τα όρια του δεύτερου αρχίζουν να γίνονται όλο και πιο δυσδιάκριτα τα τελευταία 15 χρόνια. Αυτό δείχνει πως σύντομα ο όρος ψυχεδέλεια ενδεχομένως να μεταλλαχθεί για άλλη μια φορά ως προς το τι σημαίνει».
Παρά τη δισκογραφική τους απουσία από το 2015, με τελευταία κυκλοφορία αυτή του EP «Waiting for the light», οι Monochromatic Visions, ιδιαίτερα δραστήριοι συναυλιακά τον τελευταίο καιρό, προσεγγίζουν την ψυχεδέλεια σε ένα περισσότερο εικαστικό, αισθητικό επίπεδο: «Θα θέλαμε να κρατήσουμε ως εικόνα αυτό που βλέπεις σε διάφορα ντοκυμαντέρ στην εποχή του ‘60, με την απόχρωση ενός 8mm film. Δεν νομίζουμε οτι υπάρχει σήμερα κάτι τέτοιο. Δεν υπάρχει κάποιος ρόλος της στην μουσική που παίζουμε συγκεκριμένα. Παίζουμε απλά μουσική την οποία μας αρέσει να ακούμε. Ξεκίνησε η ιδέα με κάποιες επιρροές στον ήχο από αυτό το νέο ψυχεδελικό κύμα που έσκασε, αλλά ποτέ δε θέλαμε να γίνουμε οι επόμενοι Brian Jonestown ή κάτι αντίστοιχο».
Monochromatic Visions
Επιστρέφοντας στο επαναληπτικό μοτίβο που διατρέχει την αισθητική της ψυχεδέλειας, το προκλητικό δίδυμο των Hand & Leg, ορίζει την ψυχεδέλεια με τον δικό της αισθαντικό και παραστατικό τρόπο: «Επανάληψη, Επανάληψη, Επανάληψη. Σε ρουφάει σε βαθιά μαύρη τρύπα, που μπορεί και να μην είναι μαύρη, που μπορεί και να μην είναι βαθιά. Εξαρτάται την ένταση ή το πόσο έχεις πιει. Φωνή δυνατή που προσπαθεί να αναδυθεί. Είσαι κοντά ή είσαι μακριά;»
Hand & Leg
Τη βραδιά αυτή, αφιερωμένη στην ψυχεδέλεια και κάποιες από τις πιο αντιπροσωπευτικές μπάντες της ελληνικής μουσικής σκηνής, θα ανοίξουν οι Toxic Rabbits, οι οποίοι, αν και στα πρώτα τους μόλις βήματα, έχουν ήδη βρει το δικό τους τρόπο να εισάγουν το ψυχεδελικό στοιχείο στη μουσική τους: «Ψυχεδέλεια για εμάς σημαίνει απλώς να χάνεσαι μέσα στη μουσική σου, κάτι που μας συμβαίνει διαρκώς… Aν και δεν μας αρέσουν οι ετικέτες, κατά βάση η μουσική μας έχει punk και alternative στοιχεία, αλλά μας αρέσουν ιδιαίτερα τα ψυχεδελικά τελειώματα».
Toxic Rabbits
Την Πέμπτη, 26 Απριλίου, η Death Disco (Ωγύγου 16 και Λεπενιώτου, Ψυρρή) θα φιλοξενήσει για ακόμη μια φορά ένα πρωτότυπο event του Let Me Know! Festival και οι Acid Barretts, The Voyage Limpid Sound, Monochromatic Visions, Hand & Leg και Toxic Rabbits θα είναι εκεί για να δώσουν το δικό τους χρώμα στον ψυχεδελικό καμβά που θα στηθεί επί σκηνής. Οι πόρτες θα ανοίξουν στις 20:30 και η «ζημιά» είναι μόλις στα 5€.
Δεν το χάνεις εύκολα.
* Ψαχουλέψτε ελεύθερα:
Like this Article? Share it!
