GAD.: «Ακόμα κι αν μπορούσαμε να ζήσουμε από τη μουσική, δε θα το κάναμε»

Είναι ίσως το πιο δημοφιλές ελληνικό indie συγκρότημα. Μπορεί να σπάσανε επί μήνες τα κοντέρ των airplays των ραδιοφωνικών σταθμών με το κομμάτι «Waves», αλλά με χαρά διαπιστώνουμε συνεχώς ότι οι GAD. είναι πολλά περισσότερα από αυτό. Το 2013 κυκλοφόρησαν το τρίτο ολοκληρωμένο album τους End In Tears από τη The Sound Of Everything που είναι η μουσική τους στέγη από το 2012, ενώ μέσα στο 2014 μας θύμισαν τι σημαίνει GAD. με το digital single «This Light In You».

Σήμερα ο Βάτραχος συζητά με τον τραγουδιστή των GAD., Κώστα Αντωνιάδη, για τα επόμενα σχέδιά της μπάντας, αλλά και το νέο project «Gadless», το οποίο ξεκίνησε ως solo από τον ίδιο, με τους GAD. να είναι πάντα ένα αναπόσπαστο κομμάτι του.

Εδώ και δέκα σχεδόν χρόνια, οι GAD. δουλεύουν και κυκλοφορούν νέες μουσικές με μια ιδιαίτερη συνέπεια, την οποία συναντάμε σπάνια στα ελληνικά δεδομένα πλέον: τα πράγματα κινούνται είτε πολύ γρήγορα, είτε καθόλου. Ποιο είναι λοιπόν το μυστικό της βιωσιμότητας μιας πενταμελούς μπάντας που εδώ και δέκα χρόνια μας δίνει από τα πιο άρτια ακούσματα στην ελληνική – πενιχρή – δισκογραφία; «Εκτός του ότι πρέπει να τα βρει μια μπάντα σε μουσικό επίπεδο, πρέπει να κουβαλάνε, όπως λέμε, τα ίδια μυαλά. Όταν ξεκινήσαμε τη δισκογραφία ήμαστε σχεδόν τριαντάρηδες, επομένως ήμαστε αρκετά ώριμοι για να ξέρουμε ότι δεν πρόκειται να ζήσουμε από αυτό. Ακόμα κι αν μας δινόταν τέτοια ευκαιρία, δε θα την παίρναμε. Δεν βιοποριζόμαστε και δε θέλουμε να βιοποριστούμε από αυτό που κάνουμε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το κάνουμε και δωρεάν. Θέλουμε να κάνουμε τη δισκογραφία και τα live μας με τους όρους και τις προϋποθέσεις μας». Στην ερώτησή μου κατά πόσο η μουσική αποτελεί πόρο για νέες επενδύσεις στο χώρο, η απάντηση του Κώστα Αντωνιάδη ήταν τουλάχιστον αποκαρδιωτική: «Μπορώ να σου πω με βεβαιότητα ότι δεν έχουμε πάρει ποτέ λεφτά, ούτε ένα ευρώ, από πωλήσεις. Τα έσοδα από τη μουσική για εμάς είναι ένας καθαρά συμπληρωματικός πόρος».

Το κυριότερο χαρακτηριστικό των GAD., και επίσης σπάνιο στις μέρες αυτές, είναι ότι πρόκειται για μια μπάντα με παρελθόν, παρόν και μέλλον, δεν είναι ένα μουσικό σχήμα που εμφανίστηκε ξαφνικά και στιγμιαία στη μουσική και θα εξαφανιστεί με τον ίδιο τρόπο. «Κάνουμε και βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες σκέψεις. Βάζουμε τα πράγματα σε μια σειρά. Αυτό είναι μέρος της καθημερινότητάς μας και δεν έχει ημερομηνία λήξης. Θα συνεχίσουμε όσο είμαστε καλά να το κάνουμε, όπως το κάνουμε, γιατί δεν μπορείς να κάνεις μεγάλα διαλείμματα από το κοινό σου, σε ξεχνάει. Από την άλλη, βέβαια, δεν μπορείς να κάνεις και συμβιβασμούς για να μην κάνεις διαλείμματα».

Λίγο αργότερα, με μια αναδρομή στο παρελθόν, ο frontman των GAD. διαπιστώνει πως «πριν 10 χρόνια που ξεκινήσαμε, τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Υπήρχαν 100 «GAD». 100 υποσχόμενες μπάντες που πίστευες ότι θα γίνουν το πιο hot όνομα. Πλέον έχουμε μείνει ελάχιστοι – κάποιοι χάθηκαν, άλλοι μίκρυναν, άλλοι φτήνυναν. Υπάρχουν παθογένειες. Πιστεύω ότι είμαστε η πιο συνεπής μπάντα. Ποτέ δεν κάναμε το μεγάλο “μπαμ”, αλλά ποτέ δε γνωρίσαμε και την πτώση».

Μετά από έναν πολύ δύσκολο συναισθηματικά δίσκο, όπως τo End In Tears, οι GAD. κάνουν στροφή σε μια πιο φωτεινή πλευρά τους, ξεκινώντας από το digital single τους «This Light In You». Με αφορμή αυτό, σχολιάζει το φως που έχουμε όλοι μέσα μας, το φως που μαρτυρά κάθε φορά ποιοι πραγματικά είμαστε: «Στις μέρες μας πολλοί βγάζουν το χειρότερό τους εαυτό. Υπάρχουν και ελάχιστοι, οι οποίοι βγάζουν τον καλύτερό τους εαυτό. Αυτό το φως μέσα σου, είναι να μπορέσεις να ξυπνήσεις πράγματα τα οποία ο ίδιος θες, ποιος πραγματικά είσαι, τη φωτεινή σου πλευρά, το ερωτεύσιμο κομμάτι σου – ακόμα και το μη ερωτεύσιμο, κι αυτό είναι μέρος του και ίσως το πιο ιδιαίτερο και το πιο όμορφο: πάντα στη ζωή μου εκτιμούσα και ζύγιζα τους ανθρώπους βάσει των ελαττωμάτων τους, γιατί αυτά συμπληρώνουν το μωσαϊκό της προσωπικότητάς μας».

«Για μένα, ακόμα κι αυτός ο κακός εαυτός μπορεί να είναι και το φως ενός ανθρώπου. Πολλές φορές απολογούμαστε για πράγματα που ο άλλος λατρεύει».

Η μουσική για τον Κώστα Αντωνιάδη θα μπορούσε να συμπυκνωθεί σε μια λέξη: νοσταλγία. Πράγματι, το solo project «Gadless», το οποίο γνωρίσαμε με το πρώτο single «Dark Sky», μας αφήνει μια τέτοια γεύση. Παρόλα αυτά, αν και προς το παρόν είναι ένα studio project, είναι αρκετά φιλόδοξο και αναμένεται να προτείνει πολύ ρηξικέλευθα πράγματα, κατά το δημιουργό του, για τα οποία μπορεί και να εκτεθεί, όπως λέει.

Ήδη μέσα στο 2015 έχουμε να περιμένουμε remixes του «Dark Sky» από τους Solifer, Tareq και Papercut. Όπως και να’ χει όμως, το project «Gadless» θα φέρει για πάντα μέσα του τους GAD.: «Δεν υπάρχει καμία περίπτωση, ποτέ, όσο υπάρχουν οι GAD. να μην είμαι εγώ μέσα. Δε μπορώ και δε θέλω να αυτοπροσδιοριστώ. Αυτό το όνομα το διάλεξα για να υπάρχει αυτός ο παραλληλισμός: χωρίς τους GAD. αλλά με τους GAD. Δε θέλω να τους καπελώσω, δε θα το έκανα ποτέ. Απλά θέλω να κάνω κάποια minimal πράγματα, τα οποία δε θα ήθελα να τα συμπεριλάβουμε σε ένα δίσκο της μπάντας».

Σχολιάζοντας την ελληνική μουσική πραγματικότητα, σε συνδυασμό με όσα διαβάζουμε καθημερινά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συμφωνήσαμε σε ένα βασικό στοιχείο: είμαστε αθεράπευτα γκρινιάρηδες: «Δυστυχώς, όσο περνούν τα χρόνια, συνειδητοποιώ ότι όλο και λιγότερος κόσμος ασχολείται παθιασμένα και φανατικά με τη μουσική. Από την άλλη πλευρά, θεωρώ οτι είναι πολύ φυσιολογικό. Κάτω από το βάρος των προβλημάτων του, ο κόσμος δεν έχει χρόνο να ψάξει και να βρει πράγματα να παθιαστεί. Με μελαγχολεί, με στεναχωρεί και με θυμώνει όταν ακούω “Α, πλέον δε βγαίνουν καλές μπάντες, μόνο όταν ήμουν νέος έβγαιναν”. Έτσι ακούνε συνεχώς Guns ‘n’ Roses και άλλα συγκροτήματα που ακούγαμε μικροί. Στο Spotify έχω μια λίστα με περίπου 150-200 τραγούδια μόνο από το 2014. Δε μπορώ να ξέρω ότι στη συσκευή μου – γιατί πλέον όλα σε αυτήν τα έχουμε – έχω μόνο παλιές κυκλοφορίες. Για μένα είναι προαπαιτούμενο, ώστε να μπορώ να υπάρχω δισκογραφικά. Δε γίνεται να δισκογραφεί κανείς με νοοτροπία δεκαετίας. Εν τω μεταξύ, τώρα με την ψηφιακή εποχή, το πιο εύκολο είναι να το παίζεις τσαμπουκάς. Η κριτική είναι καλή και πρέπει να υπάρχει. Από τη στιγμή που εκτίθεσαι, είναι υποχρέωσή σου να τη δέχεσαι. Από την άλλη, κάποιες φορές είναι κακοπροαίρετη και πιστεύω πως η γκρίνια μας είναι αθεράπευτη, ενώ την ίδια στιγμή ξεχνάμε ότι έχουμε τη δυνατότητα να επιλέξουμε για εμάς. Ειδικά στο twitter, το οποίο απεχθάνομαι, όλοι μου δίνουν την εντύπωση ότι γράφουν μόνο για να κράξουν. Και είμαι απόλυτα βέβαιος ότι οι μεγαλύτεροι τσαμπουκάδες είναι οι μεγαλύτερες κότες στη δουλειά και το πεζοδρόμιο».

Σε έναν απολογισμό της δεκαετούς συνεργασίας των GAD. η γεύση τους θα μπορούσε να συνοψιστεί ως εξής: «Νομίζω ότι έχουμε καταφέρει πολλά για μια αγγλόφωνη μπάντα, η οποία δεν προβλήθηκε ποτέ όσο περιμέναμε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Το μόνο μας απωθημένο είναι να κάνουμε κάποιες συνεργασίες με καλλιτέχνες του εξωτερικού και να μεγαλώσουμε το αφοσιωμένο κοινό μας. Το μεγαλύτερο κοινό των GAD, το κοινό του “Waves” όπως το αποκαλώ εγώ, δεν είναι αφοσιωμένο και δεν έρχονται καν στις συναυλίες πιστεύω».

Αυτήν την περίοδο οι GAD. βρίσκονται στο studio για ηχογραφήσεις, έχοντας ολοκληρώσει σχεδόν το 15-20% του νέου τους δίσκου, τον οποίο περιμένουμε στα τέλη του 2015. Σύντομα όμως αναμένεται ένα ακόμη single από τα χεράκια τους, το οποίο θα είναι κάτι διαφορετικό, πιο ηλεκτρονικό, αλλά πάντα με τη δική τους σφραγίδα.

Στις 12 Δεκεμβρίου θα τους δείτε στο Bourbon, στη Γλυφάδα, ενώ στις 26 Ιανουαρίου θα ανηφορίσουν στα Γιάννενα για μια εμφάνιση στο Route 66.

Οι GAD. είναι οι:
Κώστας Αντωνιάδης – φωνητικά
Ηρακλής Αναστασιάδης – πλήκτρα
Αντώνης Αντωνιάδης – κιθάρα
Σπύρος Παπακώτσης – drums
Μιχάλης Σεμερτζόγλου – μπάσο