Moonlight Overdrive: H ελληνική tribute band των Doors

Ο Βάτραχος συζητά με την ελληνική μπάντα που αναβιώνει τη μουσική των θρυλικών Doors.

Τα τελευταία τρία χρόνια, οι Moonlight Overdrive προσκαλούν τους λάτρεις των Doors να αναβιώσουν τις μουσικές του ’60 και ’70 στα μαγαζιά και τα festivals της Ελλάδας. Ανάμεσα στις καινούργιες μπάντες του σήμερα, σίγουρα μπορεί κανείς να βρει ενδιαφέρουσες tribute bands. Ο Βάτραχος βρήκε τα δυο βασικά μέλη της tribute band Moonlight Overdrive, Γιώργο Λαγογιάννη και Άγγελο Κραβαρίτη, και μίλησε μαζί τους για την εποχή του θρυλικού συγκροτήματος, την κουλτούρα της rock σήμερα και τα καλά και κακά σημεία του να δημιουργεί κανείς μια tribute band στην Ελλάδα.

Ο Γιώργος Λαγογιάννης, στη φωνή και τα πλήκτρα, ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια την προσπάθεια δημιουργίας μιας tribute band προς τιμήν των Doors, ζητώντας και τη βοήθεια του Άγγελου Κραβαρίτη στην κιθάρα. Οι λόγοι για τον καθένα ήταν διαφορετικοί, αλλά πάντα κατευθύνονταν προς το θαυμασμό για το συγκρότημα. Για τον Άγγελο «δεν είναι μια μπάντα που παίζει ξεκάθαρα ένα μόνο είδος μουσικής, έχει κομμάτια ψυχεδελικά, rock, funky, blues» και αυτή η ποικιλία του αρέσει πολύ. Ο Γιώργος, από την άλλη, θαυμάζει τον αυθορμητισμό τους: «Έχω μια αίσθηση για την οποία δε μπορώ να είμαι απόλυτα βέβαιος, αλλά είμαι 99% σίγουρος πως, ό,τι ηχογράφησαν οι Doors, ήταν αποτέλεσμα αυτοσχεδιασμού. Ό,τι κρατήθηκε σαν σύνθεση ήταν η πρώτη ιδέα που τους ήρθε. Όταν τους ακούω, μου δίνουν την αίσθηση του αυθόρμητου».

Αν έχετε δει τους Moonlight Overdrive ζωντανά, θα θυμάστε πως, όσον αφορά στη σκηνική παρουσία τους, δε θυμίζουν ιδιαίτερα το αμερικανικό συγκρότημα του ’70. Παρόλα αυτά, ποιος θα μπορούσε να αντισταθεί στον πειρασμό να τους μιμηθεί παίζοντας τα ιστορικά κομμάτια τους; «Στην περίπτωσή μας είναι λίγο δύσκολο», λέει ο Άγγελος, «γιατί το μοναδικό μέλος που θα μπορούσε να κάνει ό,τι έκανε ο Jim Morrison, για παράδειγμα, είναι καθιστό [σ.σ. ο Γιώργος Λαγογιάννης]. Εγώ, πάντως, δεν είμαι υπέρ της μίμησης, ακόμη κι αν είχαμε όρθιο τραγουδιστή. Μάλιστα, ένα πράγμα που μου αρέσει σε αυτή τη μπάντα είναι ότι ο τραγουδιστής μας είναι καθιστός, παρόλο που θα με βόλευε το αντίθετο. Ο τρόπος του Morrison ήταν αντισυμβατικός, επομένως, αν προσπαθούσε κάποιος να τον μιμηθεί, δε θα μου άρεσε καθόλου». Ο Γιώργος, πάντως, δε διστάζει να παραδεχθεί ότι αυτός ο πειρασμός υπήρχε εξ αρχής: «Εγώ έχω μπει στον πειρασμό. Έχω ένα φίλο, τον Κώστα Στεργίου, ο οποίος ξέρει καταπληκτικά πλήκτρα, και έχω σκεφτεί να τον καλέσω, κι εγώ να είμαι όρθιος. Όσον αφορά σε αυτά που έκανε ο Morrison, νομίζω ότι είναι λίγο παρεξηγημένα».

«Υπάρχουν δυο βίντεο, στα οποία ο Morrison κάνει τον καραγκιόζη, και άλλα δυο χιλιάδες, στα οποία στέκεται με την πλάτη γυρισμένη στο κοινό. Δεν είναι “Mick Jagger”. Τις περισσότερες φορές ήταν πάρα πολύ ντροπαλός».

Η νοσταλγία για το συγκρότημα που μετά από 40 χρόνια βρίσκεται ακόμα στην κορυφή των μουσικών μας ακουσμάτων και επιρροών οδηγεί ασυναίσθητα στο ερώτημα αν οι παλιότεροι θα ξαναζήσουν και οι νεότεροι γνωρίσουν από κοντά τέτοιες στιγμές. Παρόλα αυτά, ούτε ο Γιώργος, ούτε ο Άγγελος δίνουν πολλές ελπίδες: «Αυτό που ήταν οι Doors έχει περάσει, δε γίνεται να υπάρξει ξανά  το ίδιο. Πρώτον, η σύγχρονη μουσική βιομηχανία δεν έχει καμία σχέση με τότε. Επίσης είναι δύσκολο να ακουστεί τώρα ένας ήχος με τόσες πολλές διαφορές. Σίγουρα υπάρχουν καινούργια πράγματα στη μουσική, αλλά αυτό που έκαναν οι Doors δε νομίζουμε να ξαναγίνει». Παρόλα αυτά, αν ψάχναμε πιο σύγχρονα αγαπημένα τους συγκροτήματα, θα βρίσκαμε ενδεικτικά δίσκους των Arcade Fire, Arctic Monkeys, Editors και Hozier.

Με τον ήχο των 60s και 70s διαλευκάναμε κάπως την κατάσταση στο σήμερα. Όσον αφορά όμως στην κουλτούρα της εποχής, την κουλτούρα της rock με τα δερμάτινα ρούχα, τα ναρκωτικά και το ασταμάτητο rock n’ roll, ο Άγγελος πιστεύει ότι εκείνη δεν αποτελεί στοιχείο να αναπολεί κανείς: «Υπάρχει αυτός ο τρόπος ζωής. Δε νομίζω πως όλες οι μπάντες είναι του “κολεγίου”. Απλά το lifestyle δεν καθορίζει πλέον τη μουσική. Μπορεί κάποιος να ακολουθεί τον συγκεκριμένο τρόπο ζωής, αλλά να μην παίζει rock». Ακούγοντας την παραπάνω φράση, ο Γιώργος έκανε την εξής παρατήρηση: «Εγώ δε διαχωρίζω αυτό που λένε “rock” από άλλα είδη. Τα βάζω όλα μαζί στην “pop”».

«Το μόνο πράγμα που διαχωρίζω είναι η καλή και η κακή μουσική. Για παράδειγμα, και ο Αντώνης Ρέμος rock παίζει: έχει τύμπανα, κιθάρα, μπάσο. Είναι όμως κακή μουσική».

Αυτόν τον καιρό ο Άγγελος Κραβαρίτης παίζει κιθάρα αποκλειστικά για τους Moonlight Overdrive, ενώ ο Γιώργος Λαγογιάννης συμμετέχει μουσικά ήδη σε 20 (!) συγκροτήματα. Επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον στους Moonlight Overdrive, αλλά και τις tribute bands γενικότερα, ο καθένας βρίσκει τα δικά του πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα σε ένα τέτοιο εγχείρημα. «Σε μια tribute band παίζεις αυτό που έπαιξε για πρώτη φορά κάποιος άλλος, το οποίο δε σε εκφράζει πάντα. Στη συγκεκριμένη tribute band μου αρέσουν όλα τα κομμάτια, αλλά κάποια δεν τα νιώθω τόσο “πάνω μου”. Ανυπομονώ να παίξω με μια μπάντα με original στίχο, με τον οποίο θα μπορώ να εκφραστώ 100%», λέει ο Άγγελος στο Βάτραχο, ενώ για το Γιώργο μια tribute band είναι ίσως ο τρόπος να βιώνει κάθε φορά τη μουσική αρτιότητα της εκάστοτε μπάντας, ακόμα κι αν αυτό το αίσθημα δε μπορεί να εξασφαλίσει τα προς το ζην στην Ελλάδα του 2014: «εγώ πιστεύω πως ό,τι τραγούδι και να γράψω, δε θα πλησιάζει ούτε στο 1/10 τα τραγούδια των Doors. Με την tribute band παίζω κομμάτια που είναι πάρα πολύ καλά, αντί να παίζω μέτρια. Από την άλλη πλευρά, στο εξωτερικό μια tribute band μπορεί να κάνει μεγάλη επιτυχία. Στην Ελλάδα δε συμβαίνει κάτι τέτοιο».

Ο Γιώργος Λαγογιάννης και ο Άγγελος Κραβαρίτης, μαζί με τον Πάνο Τζινιόλη στα τύμπανα, θα βρίσκονται το βράδυ της Πέμπτης, 9 Οκτωβρίου, στη σκηνή του Rockwood (Βασιλέως Ηρακλείου 2 & Πατησίων 46), στην Αθήνα. Οι λάτρεις των Doors σπεύσατε να τους δείτε live και να αναβιώσετε στο κέντρο της Αθήνας μουσικές που ταξιδεύουν από το Los Angeles, μέσα από την ελληνική tribute band, Moonlight Overdrive!

* Βρείτε τους Moonlight Overdrive στο Facebook