Δημήτρης Βεριώνης: «H δισκογραφία ενέχει έναν δονκιχωτικό ρομαντισμό»

Published On 12 December 2016 | By Θέμος Ρίζος | Εντιμότατοι Φίλοι

Ο Δημήτρης Βεριώνης επιμένει στον «δονκιχωτικό ρομαντισμό» της δισκογραφίας, στις μνήμες του καλοκαιριού και στις λίγες αλλά επιλεγμένες εμφανίσεις.

Στον Δημήτρη χρωστάω πολλά. Κατ’ αρχάς, μαζί του έκανα τα πρώτα μου επαγγελματικά live ως κιθαρίστας, πριν περίπου δέκα χρόνια. Το ίδιο σημαντικές για μένα είναι οι αμέτρητες στιγμές γέλιου που μας χάριζε στα ατέλειωτα ταξίδια της μπάντας– και συνεχίζει να χαρίζει σε όποια παρέα βρεθεί, με το απαράμιλλο χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό του. Ακόμη και τώρα, που αναγκαστικά δεν βρισκόμαστε τόσο συχνά από κοντά, τον παρακολουθώ τουλάχιστον «ψηφιακά» για το χιούμορ του, αλλά και τα αιχμηρά του πολιτικά σχόλια. Και βέβαια, για τη μουσική του πορεία, στην οποία επιμένει έχοντας κυκλοφορήσει πρόσφατα το τρίτο του album, Το Καλοκαίρι του Άχυρου.

Αθεράπευτα ρομαντικός, πανέξυπνος κι αστείος, πάνω απ’ όλα εντιμότατος φίλος: κυρίες και κύριοι, ο τραγουδοποιός Δημήτρης Βεριώνης.

dimitrisverionis2

Ξεκινάμε την κουβέντα μας από την τελευταία δισκογραφική δουλειά του Δημήτρη, ο οποίος δεν πήγε απλώς κόντρα στο ρεύμα των αμιγώς digital κυκλοφοριών, αλλά έφτιαξε ένα στολίδι: Το Καλοκαίρι του Άχυρου είναι ένα διπλό CD – βιβλίο, με εικονογραφημένες τις μικρές ιστορίες των τραγουδιών. Αθεράπευτα ρομαντικός, που λέγαμε ; Ή μήπως δεν γινόταν αλλιώς;

«H παραγωγή και μόνο μιας νέας δισκογραφικής δουλειάς ενέχει σε μεγάλο βαθμό έναν δονκιχωτικό ρομαντισμό, καθώς κανείς δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία πως αποκλείεται να καλυφθούν τα έξοδα ούτε καν στο μισό», απαντάει ο Δημήτρης. «Το ζητούμενο είναι απλό: στoχεύεις σε μια άρτια καλλιτεχνική πρόταση που θα κάνει πρώτα απ’ όλα περήφανο εσένα; Το μεράκι ή ο ορθολογισμός θα έχει το πάνω χέρι; Ωστόσο», συνεχίζει, «αν δεν με κάλυπτε 100% αισθητικά η δουλειά, απλά δε θα την έκανα. Οπότε ναι, διπλό CD – βιβλίο, σχεδόν 100 λεπτά διάρκεια, 24 μουσικές ιστορίες μικρού μήκους, όπως λέω. Δεν έκανα λοιπόν απλά μια συλλογή τραγουδιών, αλλά ένα concept album στο οποίο ανοίγω διάπλατα τον κόσμο μου».

VerionisAlbumCover

Ένα εύλογο ερώτημα είναι πώς μπορεί να χρηματοδοτηθεί μία τόσο φιλόδοξη παραγωγή, σε μια εποχή που ένας τραγουδοποιός δεν μπορεί να περιμένει ουσιαστική υποστήριξη από οποιαδήποτε δισκογραφική εταιρία. «Το κόστος είναι δυσανάλογα μεγάλο, ειδικά αν σκεφτείς ότι την οικονομική υποστήριξη την παρέχω εγώ, me, myself and I, που λένε», απαντάει ο Δημήτρης, αλλά «βέβαια, ήξερα που πήγαινα, ήξερα πως θα ματώσω οικονομικά. Όμως είναι αυτό το μεράκι που έλεγα προηγουμένως. Άλλωστε, όταν τελειώσει όλη η οικονομική ταλαιπωρία, αυτό που μένει είναι το άρτιο αποτέλεσμα. Και μόνο εκεί γίνεται να στοχεύουμε. Όσο για τις δισκογραφικές εταιρείες, και πριν που υπήρχαν μάλλον δε τους έκανα… Οπότε απολαμβάνω μια ακριβοπληρωμένη καλλιτεχνική ελευθερία!».

dimitrisverionis1

Περνώντας από το θέμα του format του δίσκου στο περιεχόμενό του, και παρότι πλησιάζουν Χριστούγεννα, ζητάω από το Δημήτρη να μου μιλήσει για την –καλώς εννοούμενη- εμμονή του με το καλοκαίρι. «Ποια Χριστούγεννα; Πώς σου ήρθε μες την καρδιά του Αυγούστου;», διαμαρτύρεται ο Δημήτρης και εξηγεί γελώντας ότι στο δικό του σύμπαν τα Χριστούγεννα πέφτουν στις 147 Αυγούστου. «Εντάξει, έχουμε ένα μικρό κολληματάκι, δε λέω! Για εμένα το καλοκαίρι είναι η νιότη της ζωής, εκεί εδράζονται μάλλον οι πιο ωραίες, οι πιο σημαντικές εμπειρίες μου. Νομίζω ότι το καλοκαίρι είμαστε λίγο πιο ελεύθεροι- ή τουλάχιστον έτσι νιώθουν αρκετοί σαν κι εμένα. Υπάρχουν πάρα πολλές μνήμες από τα καλοκαίρια -η μνήμη εξάλλου είναι το δεύτερο theme του δίσκου μου- και θέλησα να τις παρουσιάσω, μέσα από μικρές ιστορίες».

«Θεωρώ πολύ σημαντικό να καταγράψω τις μνήμες μου, και αν χαρακτηρίζω το καλοκαίρι “τη νιότη της ζωής”, η μνήμη είναι η αξιοπρέπεια της ζωής.»

«Πάντως», ξεκαθαρίζει, «η ανάκληση των προσωπικών βιωμάτων μπορεί να ξεφεύγει από το προσωπικό και να συναντά και τον ακροατή. Τουλάχιστον ως ακροατής το έχω νιώσει συχνά, ελπίζω να το έχω καταφέρει και ως τραγουδοποιός».

Στις 18 Δεκεμβρίου, ο Δημήτρης Βεριώνης θα παρουσιάσει ζωντανά Το Καλοκαίρι του Άχυρου στο Δημοτικό Κινηματογράφο του Βύρωνα. Η συναυλία γίνεται με ελεύθερη είσοδο και θα υπάρχει προαιρετική προσφορά τροφίμων, μετά από πρόταση του Δήμου. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Δημήτρης αποφασίζει να συνδυάσει ζωντανή εμφάνιση με μια κίνηση αλληλεγγύης. «Είναι πολύ σημαντικό να λειτουργούμε κατ’ αυτόν τον τρόπο απέναντι στη σκληρή πραγματικότητα, η οποία, για κάποιους ανθρώπους γύρω μας, δεν αποτελεί απλά περιγραφή αλλά καθημερινό βίωμα. Προσωπικά, πάντα καλωσορίζω τέτοιες δράσεις και έχω πάρει τέτοιες πρωτοβουλίες κι εγώ κάποιες φορές στο παρελθόν- και πιθανώς και στο μέλλον. Τις θεωρώ απαραίτητες. Ανεπαρκείς ωστόσο. Κάπου μέσα στα χρόνια της απόλυτης κατίσχυσης των νόμων της αγοράς έχει ατονήσει η κοινωνική διάσταση των πραγμάτων, η κοινωνική προσφορά, η κοινωνική ευαισθησία».

dimitrisverionis3

Η συναυλία αυτή θα είναι από τις σπάνιες ζωντανές εμφανίσεις του Δημήτρη. Οι μουσικές σκηνές απαιτούν «να φέρεις τον κόσμο σου, τους φίλους σου δηλαδή, για να πληρώσουν το μαγαζί και να πάρεις κι εσύ ένα ποσοστό- αν είναι έτσι, γιατί να μην έρθουν οι φίλοι σπίτι μου να παίξουμε μέχρι να μου φέρουν την κιθάρα κολάρο και να πιούμε και μπύρες από το περίπτερο;», αναρωτιέται. Από την άλλη, «ο κόσμος ζητάει να μην ακούσει, απλά να υπάρχει κάποιο γνώριμο τραγούδι από πίσω, γεγονός που οδηγεί το πρόγραμμα να βγαίνει μέσα από καμιά διακοσαριά χιλιοπαιγμένα, χιλιομαραζωμένα τραγούδια – ξεπατικωτούρες».

Έτσι είναι ο Δημήτρης: δεν διστάζει να «τα χώνει» σε μαγαζιά, στους ακροατές, αλλά και ευρύτερα, σχολιάζοντας συχνά-πυκνά θέματα της επικαιρότητας με αιχμηρό τρόπο. «Αναπόφευκτα η κουβέντα γυρίζει στην πολιτική, είναι έντονα πολιτική η εποχή που ζούμε, ακόμα κι αν κάποιοι υποστηρίζουν πως δεν είναι: και η απαξίωση της πολιτικής ή των πολιτικών θεσμών είναι βαθιά πολιτική, συγκεκριμένη άποψη».

«Θεωρώ πώς είναι αδιανόητο να πλέουμε μες το πέλαγος με το καράβι και να μη μιλήσουμε για τη θάλασσα. Και δυστυχώς η θάλασσα στην οποία πλέουμε είναι γεμάτη οικονομικούς καρχαρίες και ιδεολογικά παγόβουνα».

Αναρωτιέμαι: δεν φοβάται μήπως οι πολιτικές του τοποθετήσεις βλάπτουν τη δημόσια εικόνα του; «Αν κάνει ζημιά δεν ξέρω, αλλά και δεν μπορώ να το αποτιμήσω, ούτε να λειτουργήσω με τέτοια προτάγματα στο κεφάλι μου, να πω την αλήθεια. Επίσης, αφού δε με ξέρουν κιόλας, δεν έχω κάποια δημόσια εικόνα να χαλάσω!», καταλήγει γελώντας, κι εγώ για άλλη μια φορά θαυμάζω τον τρόπο που καταφέρνει να περάσει από τη σοβαρή συζήτηση στον αυτοσαρκασμό. Έναν αυτοσαρκασμό που –νομίζω- κρύβει την υπέρμετρη μετριοφροσύνη αυτού του εντιμότατου φίλου.

* Η παρουσίαση του δίσκου του Δημήτρη Βεριώνη θα γίνει στο Δημοτικό Κινηματογράφο Βύρωνα «Νέα Ελβετία» (πρώην «Λουίζα», Νέας Ελβετίας 34 & Σεβάστειας) την Κυριακή 18/12 στις 20.00. Συμμετέχουν η Γεωργία Βεληβασάκη, ο Μιχάλης Τσαντίλας και η ηθοποιός Κυριακή Γάσπαρη. Παίζουν οι μουσικοί: Όμηρος Κομνηνός, Χρήστος Ζελελίδης, Δήμητρα Αποστόλου, Κατερίνα Σιαμά, Χρήστος Ηλιόπουλος, Ευγένιος Μπένσης, Πέτρος Μιχόπουλος, Γεννάδιος Μπίκωφ και Γιώργος Γαϊτάνος. Στη συναυλία, που γίνεται με ελεύθερη είσοδο, θα υπάρχει προαιρετική προσφορά τροφίμων. Περισσότερα για “Το Καλοκαίρι του Άχυρου” εδώ.

Like this Article? Share it!

About The Author

: Σπούδασε Διεθνείς Σχέσεις, Θεωρία Συγκρούσεων και Δημοσιογραφία. Έχει εργαστεί, μεταξύ άλλων, σε ερευνητικές και ενημερωτικές εκπομπές της ΕΡΤ και της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης (ARD).