Οι καλύτερες στιγμές της μόδας στον κινηματογράφο (μέρος β’)

Συνέχεια στο μεγάλο αφιέρωμα για τις ταινίες που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της μόδας: στο δεύτερο μέρος ξεκινάμε από τη Μελίνα στη “Στέλλα” και φτάνουμε στα πρότυπα που διαμόρφωσε το “Sex & the City”.

* Διαβάστε το πρώτο μέρος εδώ.

Σειρά παίρνει η δική μας Μελίνα Μερκούρη στην ταινία Στέλλα (1955). Διακρίθηκε με το βραβείο καλύτερης ταινίας ρετροσπεκτίβας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1960, με τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ξένης ταινίας του 1956, καθώς και με το βραβείο ερμηνείας Isa Miranda, για τη Μελίνα Μερκούρη, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών του 1955. Ήταν επιπλέον η ελληνική υποβολή για το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας του 1956. Ωστόσο πέρα από τις διακρίσεις της ταινίας, η Μελίνα Μερκούρη διέσχισε την δική της πορεία στο χώρο της μόδας.

Ζιβάγκο, φούστα κλος και φαρδιά δερμάτινη ζώνη, το πρωινό της look, ενώ κλείνει με halter neck dress στου “Παραδείσου τα μπουζούκια”. Στα σύνολά της έμφαση δίνουν τα κοντά μαλλιά. Η Ντένη Βαχλιώτη, ενδυματολόγος της, εγγυόταν εμφανίσεις που θα απασχολούσαν και θα αποτελούσαν ένδοξες στιγμές στο χώρο της μόδας. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο πως είναι η μοναδική Ελληνίδα ενδυματολόγος που έχει κερδίσει Όσκαρ.

Σύμβολο της μόδας με την ευγενική παρουσία της αλλά και με το απαράμιλλο στυλ της που ξεχώρισε έντονα σε δύο από τις ταινίες της. Ο λόγος για την Audrey Hepburn και τις ταινίες της Funny face (1957) και Brekafast at Tiffany’s (1961).

Στην πρώτη, η Hepburn ξεδιπλώνει μέσα από τον ρόλο της τη διπλή στιλιστική της προσωπικότητα και ουσιαστικά συνοψίζει την μόδα των 50s. Ως μοντέλο φοράει όλες τις δημιουργίες του Givenchy και ως διανοούμενη ντύνεται με την ολόμαυρη στολή των beatniks. Δηλώνει απέχθεια για τη μόδα ενώ στην ουσία καθιερώνει το μαύρο και τα cigarette παντελόνια.

Στη συνέχεια έρχεται το Breakfast at Tiffany’s (1961) , όπου η Audrey δηλώνει: “Είναι ο πιο τζαζ ρόλος της ζωής μου”. Στην ταινία φοράει ρούχα που σχεδίασε από κοινού με τον Givenchy. Tα μεγάλα μαύρα γυαλιά της, η μαύρη σατέν τουαλέτα της, οι πέρλες και μακριά γάντια είναι εμβληματική στιγμή για την ιστορία της μόδας.

Breathless (“Με κομμένη την ανάσα”, 1960). Πράγματι, όσοι παρακολουθούσαν την εξέλιξη της μόδας εκείνη την εποχή πρέπει να έμειναν κυριολεκτικά  με κομμένη την ανάσα, με το αντισυμβατικό της στυλ.

Κοντό αγορίστικο κούρεμα, κολλητά T-shirts, παντελόνια κάπρι και μπαλαρίνες για την Jean Seberg. Ενώ χαρακτηριστικό του Belmondo το στραβό καπέλο, με ένα τσιγάρο μόνιμα κολλημένο στο στόμα. Οι δυο τους ξεπερνούν κάθε προηγούμενο στα δεδομένα του στυλ όπως το γνωρίσαμε μέχρι τότε, και «εισάγουν καινά δαιμόνια» στο χώρο της μόδας. Ανατρεπτικό ντύσιμο και τρόπος ζωής, προτρέπουν τους νέους να ζουν έντονα και γρήγορα, και κυριολεκτικά …. ‘χωρίς ανάσα’.

Μία αληθινή ιστορία ενός ζευγαριού gangsters, που έδρασε το ’30 στην Αμερική: αναφερόμαστε στο αχτύπητο δίδυμο Bonnie και Clyde (1967) και στην ομώνυμη ταινία όπου πρωταγωνίστησαν οι Warren Beatty και  Fay Dunaway.

Το στυλ της ηθοποιού πραγματικά αέρινο, ενώ το μπερέ και το φουλάρι της θα αντιγράψουν πολλές γυναίκες, θέλοντας να εκφράσουν με το ντύσιμό τους την ίδια ελευθερία, πολυτέλεια και ‘παρανομία’ που εκπέμπει η Dunaway.

Catherine Deneuve και Βelle de Jour (“H ωραία της ημέρας”, 1967). Ο ρόλος της φύσει προκλητικός, καθώς καμουφλάρει τον ερωτισμό της πόρνης κάτω από τα κομψά φορέματα του οίκου Yves Saint Laurent και τις κλασικές γόβες Roger Vivier.

Oι γόβες της ακόμη και σήμερα εξακολουθούν να φοριούνται, κάτι που όπως δηλώνει ο σχεδιαστής Jeffrey Kalinsky “είναι μία από τις στιγμές που ο κινηματογράφος καθορίζει τη μόδα”.

Μία δεκαετία θα περάσει μέχρι να συναντήσουμε την επόμενη αξέχαστη στιγμή της μόδας στον κινηματογράφο, αλλά θα είναι ίσως μία από τις πιο καθοριστικές εμφανίσεις. Το 1977 ο Woody Allen, μέσω της ταινίας του Annie Hall (1977) και της πρωταγωνίστριάς του Diane Keaton, δημιουργεί ένα από τα πλέον αγαπημένα γυναικεία look.

Η νευρωτική Νεοϋορκέζα, θα επιλέξει το ανδρόγυνο look, γραβάτες Ralph Lauren, ανδρικά blazer πάνω από τα γιλέκα της, κυματοειδή παντελόνια και μακριές φούστες με μπότες. Με το ντύσιμό της θέλει να δώσει έμφαση στη χειραφέτηση της γυναίκας των 70s. Οι στιλιστικές της επιλογές είχαν τόσο μεγάλη απήχηση, που η εταιρεία παραγωγής κυκλοφόρησε ρούχα με την υπογραφή Annie Hall.

Pulp fiction (1994) και Quentin Tarantino. Μόνο και μόνο για τον σκηνοθέτη αξίζει να δεις αυτήν την ταινία. Ταινία σταθμός από πολλές απόψεις. Πλοκή και cast αποθεώνονται ακόμη από λάτρεις του Tarantino και μη. Η ταινία απέσπασε 30 βραβεία ενώ ήταν υποψήφια για ακόμη 28!

Η Uma Therman σαγηνευτική όπως πάντα, λανσάρει έναν νέο τύπο γυναίκας. Χαλαρή, χορεύοντας με το τσιγάρο αναμμένο, με σκούρα βαμμένα νύχια και χωρίς να προσπαθεί ιδιαίτερα, βρίσκεται στο επίκεντρο. Η καρέ coupe δεν φαίνεται να της στερεί τη γοητεία, αντιθέτως αντιγράφηκε κατά κόρον, άλλες φορές με επιτυχία και άλλες όχι. Η Therman έχει μία έμφυτη cool φύση, που ή την έχεις ή δεν την έχεις.

Κλείνοντας, θα αποτελούσε «εγκληματική» παράλειψη (!) να μην αναφερθούμε στο Sex & the City, αρχικά στη σειρά (1998-2004) και στη συνέχεια στις δύο ταινίες (2008 και 2010). Η Carrie Bradshaw –ιέρεια της μόδας- και οι τρεις φίλες της, Miranda, Samantha και Charlotte, αποτέλεσαν πρότυπο για εκατομμύρια γυναίκες ανά τον κόσμο.

Όλες είδαμε στο πρόσωπό τους ορισμένα στοιχεία μας. Το πνεύμα του καταναλωτισμού και ενίοτε υπερκαταναλωτισμού, αλλά και τα υπέροχα outfit της Carrie αποτέλεσαν έμπνευση για πολλές νέες κοπέλες και όχι μόνο. Η Carrie καθιέρωσε τα Manolo Blahnik, βάζοντάς μας να ‘ορκιστούμε’ στη Chanel! Ενώ η Patricia Field, στυλίστρια της Sarah Jessica Parker στο Sex & the City, έφτιαξε τη δική της σχολή στο χώρο της μόδας.